περί καρδιάς…

Εχθές βρέθηκα στο Ωνάσειο, όπου και πέρασα αρκετές ώρες αναμονής … Βέβαια, όπως θα γνωρίζετε όσοι πηγαίνετε σε νοσοκομεία, συνήθως δε μένεις και πολύ μόνος σου…

Εκεί που καθόμουν λοιπόν στον καναπέ, έρχεται και κάθεται δίπλα μου μία κυρία.

Σιγά σιγά πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε ότι ήταν στο νοσοκομείο για το παιδί της. Τριών ετών ο μικρός της, γεννήθηκε με στένωση βαλβίδας και είχε μπει για κάποιον καυτηριασμό και να δουν μήπως χρειαστεί επέμβαση.

Μιλούσαμε για λίγο και είχα εντυπωσιαστεί με τη στάση της. Ήρεμη, νηφάλια, ήσυχη. Μου έλεγε πόσο ο μικρός της αντιδρούσε και τους έλεγε να φύγουν, να πάνε σπίτι τους…

«Η Παναγία να τους φυλάει όλους», μου κάνει κάποια στιγμή.

Λίγο αργότερα, γυρνάει, με κοιτάει και μου λέει: «Ξερεις, εδώ μέσα δίπλα σε αυτούς τους γιατρούς είναι η Παναγία και ο Χριστός. Τα θαύματα που κάνουν αυτοί οι γιατροί δεν τα κάνουν μόνοι τους!».

Με εντυπωσίασε αυτή η μάνα… Σε μία πόλη άλλη ήρθε, δεν έμενε Αθήνα, με το μικρό της γεμάτο σωληνάκια και καλώδια κι όμως το βλέμμα της το είδα καθαρό και γεμάτο πίστη στο Θεό.

Ξέρετε, ήμουν εκεί όταν βγήκε ο γιος της. Κανείς δεν επιτρεπόταν να μπει στο χώρο των επεμβάσεων, η μάνα όμως μπήκε… Την ήθελε ο μικρός της…

Απλά στεναχωρήθηκα, γιατί είδα μία μικρή συννεφιά στο πρόσωπό της όταν μίλησε με το γιατρό.

Βοήθησε, Χριστέ μου, σε παρακαλώ αυτό το μικρό παλληκαράκι και δίνε κουράγιο στη μάνα του…

Αμήν.

 Πηγή:foufou.gr