Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου (β)

Και μια μέρα τους είπα πως από πολύν καιρό είχα προαισθανθεί την ευτυχία τους, πως και στη Γη ακόμα την αναπολούσα με τόση λύπη, ώστε μου προξενούσε καμιά φορά έναν ανυπόφορο πόνο, που συχνά τότε δεν μπορούσα να κοιτάξω τον ήλιο χωρίς να κλαίω, πως το μίσος μου για τους ομοίους μου ήταν ανακατωμένο με θλίψη και πως σκεφτόμουν: γιατί δεν μπορώ να τους μισώ χωρίς να τους αγαπώ; Γιατί τόση θλίψη μέσα σε τόση αγάπη; Γιατί τόση αγάπη μέσα σε τόσο μίσος;

[…]

Λοιπόν! πάνω σ’ αυτό ξύπνησα και παρακάλεσα την Αιώνια Αλήθεια για το μήνυμα της Ζωής!

[…]

Γιατί είδα την αλήθεια και ξέρω πως οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν ωραίοι κι ευτυχισμένοι χωρίς να χάσουν τη δύναμη για ζήσουν πάνω στη Γη. Δε θέλω και δεν μπορώ να πιστέψω πως η διαφθορά είναι νόμος φυσικός στους ανθρώπους. Μπορούν να γελάσουν με την πίστη μου, μα τη φυλάγω: είδα την αλήθεια! δεν τη φαντάστηκα, την είδα, την είδα! Την είδα τόσο καθαρά που δεν μπορώ να πιστέψω πως οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να την γνωρίσουν. Πώς, από τότε που την είδα μπορούσα να κάνω ανεπανόρθωτα σφάλματα; Δε μπορώ να γελαστώ. Ίσως μάλιστα θα είμαι στην αρχή υποχρεωμένος να δανείζομαι τα λόγια μου, όχι όμως για πολύ καιρό! Η ζωντανή εικόνα θα ορθώνεται πάντα μπροστά μου και θα με οδηγεί. Έχω τη δύναμη και θα μιλήσω και θα ζήσω και θα ζήσω χίλια χρόνια!….

Όνειρο, παράκρουση, παραλήρημα: Μπα! τι είναι ένα όνειρο; Και μήπως είναι τίποτα άλλο από ένα όνειρο η ζωή μας;

Να χτίσουμε, λοιπόν, αυτό τον Παράδεισο της Ζωής στη Γη! Είναι τόσο απλό… Σε μια μέρα, σε μια ώρα, όλα μπορούν να συμβούν: αγαπάτε αλλήλους, ιδού το πάν….

Ω! αν όλος ο κόσμος ήθελε να θέλει, όλα θα είχανε γίνει κιόλας!

Ντοστογιέφσκυ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Φανταστικό Παραμύθι

Πηγή:  emonopati.blogspot.gr