22 Νοεμβρίου – Μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρος Καικιλίας και των συν αυτή (με μεταφρασμένη εκλογή από την σημερινή ακολουθία)

Ο Τιβούρτιος μετανόησε για την προηγουμένη ζωή του, και φωτίσθηκε. Σε τόση δε αρετή έφθασε ο Τιβούρτιος, ώστε αξιώθηκε να συνομιλεί καθημερινά με τους Αγίους Αγγέλους!

Και οι τρεις Άγιοι εξακολουθούσαν να ενταφιάζουν τους χριστιανούς Μάρτυρες, και για τον λόγο αυτό οι αδελφοί Βαλεριανός και Τιβούρτιος καταγγέλθηκαν στον έπαρχο της πόλεως, και συνελήφθησαν. Καταδικάσθηκαν σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού. Τότε ήταν που ο δήμιος τους καπηλάριος Μάξιμος, ο οποίος εντυπωσιάσθηκε βαθειά από το θάρρος των Αγίων και την αφοβία τους ενώπιον του θανάτου, είδε κατά την ώρα του μαρτυρίου τους, φωτεινούς Αγίους Αγγέλους να παραλαμβάνουν τις ψυχές των Μαρτύρων, και να τις οδηγούν με δόξα στους ουρανούς! Τότε ομολόγησε και αυτός Πίστη στον Χριστό, και μαρτύρησε ευθύς αμέσως, για να τύχει της ιδίας δόξης με τους Μάρτυρες, την οποίαν είδε και πόθησε.

Η Αγία Καικιλία συνέχισε παρ’ όλα αυτά, να ενταφιάζει Αγίους Μάρτυρες, να διανέμει την περιουσία της στους πτωχούς, και να διαδίδει τον λόγο του Θεού.

Η παρθενομάρτυς δε, είχε πάντοτε μαζί της ένα άγιο Ευαγγέλιο, «προς αμυντήριον αυτής και φυλακτήριον», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Σύντομα όμως συνελήφθη και η ίδια, και βασανίσθηκε φρικτά. Μάλιστα, η ανδρεία, η παρρησία και οι θαυματουργίες της, είχαν ως αποτέλεσμα να μεταστραφούν τετρακόσιες ψυχές στην Πίστη του Χριστού, διαρκούντος του μαρτυρίου της!

Οι τύραννοι την έβαλαν τελικά σε πυρακτωμένο λέβητα – λουτρό, αλλά επειδή διαφυλάχθηκε αβλαβής παρά την παρέλευση τριών ημερών, αποφάσισαν να την αποκεφαλίσουν. ο δήμιος, όπως ανεπιβεβαίωτα γράφεται, την χτύπησε τρεις φορές στον λαιμό με το μαχαίρι, χωρίς όμως και να κατορθώσει να την θανατώσει. Η Αγία, τραυματισμένη, έζησε ακόμη τρεις ημέρες, ενισχύοντας τους πιστούς οι οποίοι άλειφαν με το αίμα της πληγής της υφάσματα, τα οποία χρησιμοποιούσαν για θαυματουργικές θεραπείες. Τελικά, παρέδωσε την αγνή και ηρωική ψυχή της, με προσευχή ευχαριστίας προς τον Κύριο μας, περίπου το 230 μ.Χ.

Έκτοτε επιτέλεσε πολλά Θαύματα. Στην θέση του Μαρτυρίου της, στο σπίτι της στην Ρώμη, ανεγέρθηκε μετέπειτα Ναός επ’ ονόματί Της. Η Αγία τιμώταν στην Κατακόμβη του Αγίου Καλλίστου. Το έτος 817 ανευρέθηκε ο τάφος της, και το έτος 1599 ανοίχθηκε, οπότε αποκαλύφθηκε το ιερό Λείψανο της σώο και αβλαβές, σε κατάσταση αδιαφθορίας!

Στο πρωτότυπο λατινικό κείμενο του Μαρτυρίου της Αγίας Καικιλίας αναφέρεται, ότι κατά τους γάμους της, όταν ηχούσε η μελωδία της κοσμικής μουσικής, η Αγία έψαλλε μυστικά στην καρδιά της ύμνους αγάπης στον Ιησού, τον πραγματικό της Νυμφίο. Ίσως απ’ αυτό να συσχετίσθηκε στην Δύσι η Αγία με την μουσική, της οποίας μουσικής, θεωρείται ακόμη και σήμερα προστάτης από την δυτική χριστιανοσύνη.

Είθε οι ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες Καικιλία, Βαλεριανός, Τιβούρτιος και Μάξιμος, να βοηθούν και να ευεργετούν όσους θα τους επικαλούνται με πίστη και ευλάβεια!

Υμνολογική εκλογή.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τον Στίχον, Στιχηρά Προσομοια της Αγίας Καικιλίας.

Ήχος δ΄. Έδωκας σημείωσιν.

Σώμα ακηλίδωτον, και λογισμών απαράδεκτον, ηδονών διετήρησας, και νύμφην ακήρατον, τω πεποιηκότι, σεαυτήν προσήξας, πεποικιλμένην ιερώς, τω μαρτυρίω Αειμακάριστε· διό σε προσελάβετο, προς φωτεινότατον θάλαμον, και νυμφώνα ακήρατον, Κικιλία πανεύφημε.

Διατήρησες το σώμα σου ακιλίδοτο, και τον λογισμό σου ανέπαφο από αμαρτωλές ηδονές, Καικιλία. Έτσι στολισμένη με το ιερό μαρτύριο, προσέφερες τον εαυτό σου ως καθαρότατη νύμφη στον πλάστη σου, πολυέπαινη. Γι’ αυτό ο Νυμφίος σου σε υποδέχθηκε σε φωτεινότατο θάλαμο, και καθαρότατη παστάδα, πανένδοξη Καικιλία.

Ρόδοις ηδυπνόοις σε, ευωδιάσας ο Κύριος, αισθητώς Σεμνοπάρθενε, ζωγρεί μεσιτεία σου, αδελφών δυάδα, ενοσφρησαμένην, τούτων ευχή σου εκτενεί· όθεν λιπόντες δυσώδες σέβασμα, της πλάνης ηξιώθησαν, του εκ Παρθένου νεάνιδος, μύρου θείου δι’ άφατον, κενωθέντος χρηστότητα.

Σαν με μοσχοβολημένα ρόδα σε ευωδίασε ο Κύριος σεμνή παρθένε Καικιλία, και έτσι αισθητώς, εξ αιτίας της επίμονης προσευχής σου, «ψαρεύει» τους δύο αδελφούς, οι οποίοι θέλχτηκαν από τα μύρα της αρετής σου. Οι δυο τους λοιπόν, αφού εγκατέλειψαν την δυσώδη θρησκεία της πλάνης, αξιώθηκαν του μύρου του παρθενογέννητου Μεσσία, που σαρκώθηκε από απερίγραπτη ευσπλαχνία!

Πλούτου κατεφρόνησας, την επουράνιον στέργουσα, και μνηστήρος ηλόγησας, παρθένων εν τάγμασι, σεαυτήν πανσόφως, αριθμησαμένη, και προσενήνοχας σαυτήν, τω ουρανίω νυμφίω Πάνσεμνε, αθλήσασα στερρότατα, και την οφρύν του αλάστορος, ανδρικώς συμπατήσασα, αθλητών το αγλάϊσμα.

Περιφρόνησες τον πλούτο, επιθυμώντας την επουράνια δόξα· δεν νοιάστηκες για τον επίγειο μνηστήρα σου, αφού σοφότατα συναριθμήθηκες στα τάγματα των παρθένων. Έτσι προσφέρθηκες, πάνσεμνη, στον Ουράνιο Νυμφίο σου, αθλώντας γενναιότατα, και καταπατώντας με ανδρική ορμή το θράσος του αλαζόνα εχθρού, ω καύχημα των αθλητών του Χριστού.

Απολυτίκια.

Απολυτίκιον της μάρτυρος και των συν αυτή. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως. Γερασίμου.

Θείων τρόπων σου, τη επιλάμψει, προς αείζωον, είλκησας φέγγος, την αυτάδελφον δυάδα και σύναυλον· και συν αυτοίς Κικιλία αθλήσασα, της θείας δόξης ομού ηξιώθητε. Μεθ’ ων πρέσβευε, δοθήναι τοις ευφημούσι σε, πταισμάτων ιλασμόν, και μέγα έλεος.

Με την άνωθεν λάμψη των θείων τρόπων σου, έλκυσες προς το αιώνιο φεγκοβόλιμα την δυάδα των αδελφών και συναθλητών. Και αφού αγωνίσθηκες μαζί τους Καικιλία, αξιωθήκατε όλοι μαζί της θεϊκής δόξας. Πρέσβευε λοιπόν μαζί τους, σε παρακαλούμε, να μας δώσει ο Θεός την συγχώρηση των αμαρτιών μας και το μεγάλο Του έλεος.

Έτερα των Αποστόλων. Ήχος γ΄.

Απόστολοι άγιοι, πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Αγιοι απόστολοι πρεσβεύσατε προς τον ελεήμονα Θεό να χαρίσει άφεση των αμαρτιών στις ψυχές μας.

Έτερον. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε. Γερασίμου.

Τετράς η θεόλεκτος, των Αποστόλων Χριστού, Φιλήμων και Άρχιππος, και συν Απφία ομού, ο θειος Ονήσιμος, λάμψαντες τοις εν σκότει, αληθείας την γνώσιν, ήθλησαν ομοφρόνως, και την πλάνην καθείλον. Και νυν εξευμενίζονται, πάσι τον Κύριον.

Η θεοσυγκέντρωτη τετράδα των αποστόλων, ο Φιλήμων, ο Αρχιππος, με την Απφία και ο θείος Ονήσιμος, έλαμψαν για όσους βρισκόνταν στο σκοτάδι με την άσκηση της αληθείας, με μία γνώμη αγωνίσθηκαν τους μαρτυρικούς αγώνες και γκρέμισαν και εξαφάνισαν την πλάνη της απιστίας. Τώρα δε με τις πρεσβείες τους εξευμενίζουν τον Κύριο για όλους μας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Κοντάκιον. Της Αγίας Καικιλίας. Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Την νυμφευθείσαν τω Χριστώ εκουσίως, και στολισθείσαν, αρεταίς την καρδίαν, θεοπρεπώς υμνήσωμεν πιστών η πληθύς· αύτη γαρ κατήσχυνεν Αλμακίου το θράσος, λάμψασα ως ήλιος, μέσον των εκζητούντων· και μετά ταύτα ώφθη τοις εν γη, στήριγμα θείον, την πίστιν κρατύνασα.

Την Καικιλία που με την θέλησή της διάλεξε σαν Νυμφίο της τον Χριστό και στόλισε με αρετές την καρδιά της, ας την υμνήσουμε όλο το πλήθος των πιστών, όπως ο Θεός θέλει για τους αγίους Του. Γιατί αυτή καταντρόπιασε το θράσος του ειδωλολάτρη Αλματίου, και έλαμψε σαν ήλιος ανάμεσα στους διώκτες της, οπότε μετά φάνηκε στους πιστούς σαν θείο στήριγμα, αφού με τον αγώνα της ανέδειξε δυνατή την πίστη.

Ο Οίκος

Αρχή ελπίδος αγαθής εδόθη τοις Αγίοις εξαίρετα το πράττειν, κατάπληκτα μεγάλα, όπερ και θαύματα εστί θαυμάζεσθαι αξίως· μεθ’ ων και την της παρθένου Κικιλίας αρετήν, και άσπιλον λαμ¬πρότητα, πώς απεκδυσαμένη, τον άρχοντα έφυγε του σκότους, και δραμούσα προς την πάλην του εχθρού, έστη ερρωμένη απτοήτως· και ημείς, του θαύματος τούτου γεγονότα αληθή πράγματα, φώμεν· πώς δια Χριστόν, επτέρνισε τον βελίαρ, την πίστιν κρατύνασα.

Στους αγίους δόθηκε το χάρισμα να πράττουν εξαιρετικά και μεγάλα έργα, ώστε να θαυμάζουν όλοι τα θαύματά τους, για να αρχίσει η ελπίδα να ζει στις ψυχές των πιστών. Ανάμεσα σε αυτά είναι και η αρετή της παρθένου Καικιλίας, και η τέλεια, από κάθε σκιά, λαμπρότητα. Είναι θαυμαστό πως ξέφυγε τον άρχοντα του σκότους, και έτρεξε προς την πάλη του εχθρού χωρίς να φοβηθεί, με τέλεια αγάπη προς τον Χριστό. Και εμείς λοιπόν, θαυμάζοντας αυτά τα αληθινά πράγματα, ας διηγηθούμε πώς ξεπέρασε τον υβριστή και νίκησε τον Βελίαρ, και έτσι ενίσχυσε και δυνάμωσε την πίστη.

Συναξάριον

Τη ΚΒ΄του αυτού μηνός (Νοεμβρίου), μνήμη των αγίων Αποστόλων, εκ των εβδομήκοντα, Φιλήμονος, Αρχίππου, Απφίας και Ονησίμου, μαθητών γεγονότων Παύλου του Αποστόλου.

Στίχοι

Χριστού καλούντος, ώφθητε δρόμω ξένω,

Χριστού μαθηταί, δραμόντες προς την κλήσιν.

Εικάδι δευτερίη Φιλήμονα ένθεν άειραν.

Αφού ο Χριστός σας καλούσε τρέξατε έναν άγνωστο και παράξενο δρόμο, μαθητές του Χριστού.

Κατά την εικοστή Δευτέρα του μηνός οι μάρτυρες ετελειώθησαν.

Τη αυτή ημέρα μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Κικιλίας, Βαλλεριανού και Τιβουρτίου.

Στίχοι

Λουτρού φέρεις έκκαυσιν, ώ Κικιλία,

Λούη δε λουτρόν αίματος δια ξίφους.

Βαλλεριανόν και συναθλητήν άμα κτείνει ξίφος,

βάλλοντας ύβρεσι πλάνην.

Υποφέρεις από την καύση του λουτρού Καικιλία, μα και λούζεσαι επίσης από το λουτρό του αίματός, που σου προκάλεσε το ξίφος!

Το ξίφος σκοτώνει τον Βαλλεριανό και τον συναθλητή του, αυτούς δηλαδή που προσέβαλαν την ύβρη της πλάνης.

Τη αυτή ημέρα μνήμη των αγίων Μαρτύρων Μάρκου, Στεφάνου και ετέρου Μάρκου.

Στίχοι

Τμηθείς ξίφει, Στέφανε, συν Μάρκοις δύο,

Πολλούς συν αυτοίς τους στεφάνους λαμβάνεις.

Χτυπημένος με το ξίφος, Στέφανε, μαζί με τους Μάρκους, πολλούς στεφάνους μαζί τους λαμβάνεις.

Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου Μάρτυρος Προκοπίου του εν Παλαιστίνη.

Στίχοι

Προς την τομήν ώρμησεν ο προς πάλην,

Και Προκόπιος θρέμμα της Παλαιστίνης.

Προς το μαρτύυριο ώρμησε σαν προς πάλη ο Προκόπιος, της Παλαιστίνης το θρέμμα.

Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου Μάρτυρος Μενίγνου του κναφέως.

Στίχοι

Κάραν, κναφεύ, Μένιγνε, τμηθείς εκ ξίφους,

Κνάπτεις σεαυτόν· καν ρύπους είχες, πλύνη.

Το ξίφος που χτύπησε το κεφάλι σου, Μένιγνε βαφέα, σε έπλυνε από όσους τυχόν ρύπους είχες στην ψυχή σου.

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Αββά.

Στίχοι

Αββάν, τον εκτύπωμα όντα Αββάδων,

Τιμώ πρεπόντος, ως τεκνίων πατέρα.

Τον Αββά, το «αντιπροσωπευτικό δείγμα» των Αββάδων, τιμώ, σαν παιδί τον πατέρα του.

Τη αυτή ημέρα οι άγιοι Χριστοφόρος και Ευφημία ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

Την Ευφημίαν σοι συνευφημείν έγνων,

Σοι συσφαγείσαν, Χριστοφόρε.

Έμαθα να τιμώ την Ευφημία μ’ εσένα Χριστοφόρε, αφού κι αυτή σφάχθηκε μαζί σου.

Τη αυτή ημέρα οι άγιοι Θαλλέλαιος και Άνθιμος ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

Θαλλέλαιος, Άνθιμος εκτετμημένοι,

Αειθαλώς ανθούσιν, ως θεία ξύλα.

Οι μάρτυρες με το μαρτύριο τους ανθούν πάντα σαν θεϊκά δένδρα.

Τη αυτή ημέρα ο όσιος Κάλλιστος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

Κάλλιστος εχθρόν τον κάκιστον πτερνίσας,

Φίλος Θεώ πρόσεισιν εκλελεγμένος.

Ο Κάλλιστος αφού περιέπαιξε τον κάκιστον εχθρό, πλησιάζει, ως εκλεκτός, τον αγαπητό του Θεό.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς.

Αμήν.

Μεγαλυνάριον της Μάρτυρος και των συν αυτή. Γερασίμου.

Ρόδον ως αμάραντον και τερπνόν, οσμήν ζωηφόρον, επαφήκας παρθενικώς, ην εισδεξαμένη, η ξυνορίς η σύμφρων, συν σοι ,ω Κικιλία, λαμπρώς ηγώνησται.

Σαν αμάραντο και τερπνό ρόδο, ευωδίασες παντού γύρω σου, με παρθενικό τρόπο, οσμή ζωής! Αυτήν λοιπόν την ζωηφόρα οσμή δέχθηκε εντός της και η ομόγνωμη δυάδα των αδελφών, και λαμπρά αγωνίστηκε μαζί σου Καικιλία.

Ιωάννου Παπαχρήστου.

Πηγή: http://www.orp.gr/?p=234