Η δεύτερη ζωή των αγίων λειψάνων

Σκέφτομαι καμία φορά πως τα άγια λείψανα ζουν μια δεύτερη ζωή. Πράγματι από τη στιγμή του θανάτου του κατόχου τους, τα κόκαλα του μάρτυρα ή άγιου, θάβονται, ξεθάβονται, τεμαχίζονται, κονιορτοποιούνται (αρχαία συνήθεια η κονιορτοποίηση αγίων λειψάνων και η κατάποσή τους προς ίαση σοβαρών ασθενειών), τοποθετούνται σε ναούς και εγκαινιάζουν θεία θυσιαστήρια, αφού πάνω τους οικοδομείται η αγία τράπεζα, ανταλλάσονται, αλλά και πωλούνται, αγοράζονται, ενεχυριάζονται, εξαγοράζουν χρέη, κλέβονται βεβαίως, εκτίθενται σε εορτές και ιερές πανηγύρεις, παραπέφτουν σε υπόγεια, ευπρεπίζονται, τοποθετούνται σε πολύτιμες λειψανοθήκες, τιμώνται, προσκυνούνται, καταφιλούνται, ταξιδεύουν σε στεριές και θάλασσες, περιοδεύουν, παλαιότερα σε ιερές ζητείες, μετακομίζουν (μετακομιδή αγίων λειψάνων), συλλέγονται, αποτίθενται, διεκδικούνται, διαρκώς αναχωρούν στο χώρο και στον χρόνο και πόσα ακόμη δεν αποτελούν τώρα τη φυσική ζωή των ιερών αυτών λειψάνων!