Τα βιβλία που αγάπησα
6 Οκτωβρίου 2012
Κυκλοφόρησε πρόσφατα το νέο βιβλίο της φιλολόγου Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη με τίτλο “Τα βιβλία που αγάπησα”.
Πρόκειται για λογοτεχνικά βιβλία που παρουσίαζε για έντεκα χρόνια στο ΡΙΚ, ένα βιβλίο κάθε βδομάδα, στην εκπομπή “Εμείς και ο κόσμος μας”, που αρχικά επιμελείτο η μ. Μαίρη Κοντογιάννη και στη συνέχεια η κ. Αλέκα Γράβαρη Πρέκα. “Σκέφτηκα να τα δημοσιεύσω” σημειώνει η συγγραφέας “για να μεταγγίσω κάτι από την ομορφιά και τη σαγήνη τους στους φίλους και τις φίλες που θα τα διαβάσουν. Εκτός απ’ αυτά, βέβαια, πρόσθεσα και κάποια βιβλία σύγχρονα, όπως και μερικές παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών ανθρώπων που αγαπώ και θαυμάζω”.
Οι εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία της Θεσσαλονίκης παρουσίασαν ως εξής το βιβλίο:
Το βιβλίο της Κύπριας λογοτέχνιδας αναφέρεται σε 70 περίπου βιβλία
που μελέτησε η ίδια και τα παρουσιάζει στο αναγνωστικό της κοινό,
μεταξύ των οποίων: “Χριστουγεννιάτικα διηγήματα” του Αλέξανδρου
Παπαδιαμάντη,”1984″ του Τζωρτζ Όργουελ, “Οι Κοζάκοι” του Λέων
Τολστόι, “Του έρωτα και της σκιάς” της Ιζαμπέλ Αλιέντε και
“Ελληνιστές, η Ελλάδα δεν τους πληγώνει” της Αμαλίας Νεγρεπόντη.
που μελέτησε η ίδια και τα παρουσιάζει στο αναγνωστικό της κοινό,
μεταξύ των οποίων: “Χριστουγεννιάτικα διηγήματα” του Αλέξανδρου
Παπαδιαμάντη,”1984″ του Τζωρτζ Όργουελ, “Οι Κοζάκοι” του Λέων
Τολστόι, “Του έρωτα και της σκιάς” της Ιζαμπέλ Αλιέντε και
“Ελληνιστές, η Ελλάδα δεν τους πληγώνει” της Αμαλίας Νεγρεπόντη.
Το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο βοήθημα για τους νέους αναγνώστες,
αλλά και για τους εκπαιδευτικούς.
αλλά και για τους εκπαιδευτικούς.
Στον πρόλογο του βιβλίου η συγγραφέας
γράφει χαρακτηριστικά: “Η λογοτεχνία ήταν μια από τις μεγάλες μου
αγάπες παιδιόθεν. Με ταξίδευε σε τόπους αλαργινούς κι ονειρεμένους.
Μέσω της γνώριζα τόπους και ανθρώπους. Χαιρόμουν για τα πετάγματα
της νιότης τους, οσμιζόμουν τα πανεύοσμα άνθη της ψυχής τους, ψηλαφούσα
την αυτοθυσιαστική αγάπη που ακτινοβολούσε τη χάρη του Θεού. Γευόμουν
ταυτόχρονα τις γεμάτες πνευματική αρχοντιά και ευωχία σελίδες κάποιων
μεγάλων λογοτεχνών. Ιδιαιτέρως, με συγκινούσαν τα βιβλία που είχαν
σχέση με τις χαμένες πατρίδες.
Πού να ‘ξερα τότε!”
γράφει χαρακτηριστικά: “Η λογοτεχνία ήταν μια από τις μεγάλες μου
αγάπες παιδιόθεν. Με ταξίδευε σε τόπους αλαργινούς κι ονειρεμένους.
Μέσω της γνώριζα τόπους και ανθρώπους. Χαιρόμουν για τα πετάγματα
της νιότης τους, οσμιζόμουν τα πανεύοσμα άνθη της ψυχής τους, ψηλαφούσα
την αυτοθυσιαστική αγάπη που ακτινοβολούσε τη χάρη του Θεού. Γευόμουν
ταυτόχρονα τις γεμάτες πνευματική αρχοντιά και ευωχία σελίδες κάποιων
μεγάλων λογοτεχνών. Ιδιαιτέρως, με συγκινούσαν τα βιβλία που είχαν
σχέση με τις χαμένες πατρίδες.
Πού να ‘ξερα τότε!”