Είπεν Γέρων.Η Κοίμηση…

Την Κοίμηση εορτάζουμε
αφού είναι αλήθεια,  Άνασσα
και από το θάνατο,  ζωήν
μας χάρισε η Παντάνασσα.
Νίκησε ευθύς τους φυσικούς
γραπτούς και άγραφους νόμους
 δεύτερο Πάσχα, χάρισε
σε εμάς τους παρανόμους.
Άμωμο, και ζωοποιό
 άγιο  Πάσχα θέρους
για να χαρίζει τη χαρά
σε εμάς τους ελευθέρους.
Ο θάνατος μετάσταση
και εκδημία προς  Κύριον
και πλέον καλείται , κοίμησις
και αφετηρία, σωτήριος.
Ως Παναγία,  γέννησε
και ονομάσθει πόκος
έζησε βίο πανάμωμο
και εκλήθη θεοτόκος..
Ποτέ της δεν αμάρτησεσε πράξη ή και σκέψη
και έτσι ο ύψιστος για αυτό,
άνασσα θα την στέψει..
 Oδύνες δεν την άγγιξαν
την Παναγία, διότι
 της γης δεν έζησε ηδονές
πριν -κατά, η κατόπιν.
Αν και είχε σώμα ζωαρχικό
 ως άνθρωπος πεθαίνει και η ψυχή με τον Χριστό
ενώνεται και μένει.
 Με  υπερκόσμια τάγματα
 αγγέλων και αγίων
πάει η ψυχή  στον ουρανό,
 πλάι σε θρόνο θεικό
και εκεί θα παραμένει..
Το σώμα το ζωαρχικό,
 που έγινε  θεοδόχο,
τρεις ημέρες , έμεινε στη γη
και ευλόγησε τον τόπο.
Εν σώματι ανάσταση
δια μέσου του Υιού της
για να βρεθεί στους ουρανούς
στο πλάι του θεού της..
Της αναστάσεως-μάρτυρας
 ο απόστολος Θωμάς,
έτσι το νέο θα ακουστεί
στους άπιστους, εμάς.
Τον τάφο ανοίγουν διάπλατα
μα δε βρίσκουν το σώμα,
ανέβαινε στους ουρανούς
αφού δεν ήταν πτώμα..
Ταυτόχρονα εις στον Θωμά
δίδει την Τιμία  ζώνη
να περιζώνει το κακό
το πλάσμα μην ζυγώνει.
Το σώμα το πανάγιον
 δεν το ακουμπά η φθορά,
και ως «θεοδόχον σκήνωμα»
θα δίδει την χαρά…
Παρθένον και  αδιάφθορον
στον τάφον  δεν δίδει φθοράν
και γίνεται το αίτιον
για να λυθεί η αρά…
Με πλήρωμα της Χάριτος,
 δόξας και παρρησίας,
μας ξέπλυνε  ο καλός θεός
εκ, της αχαριστίας..
 Της φύσεως η ευεργέτιδα
 και  κτίσεως  ελπίδα΄,
Άνασσα- Θεομήτορα
Παρηγορία – Κυρία…
Νεφέλη από τα πέρατα
φέρνει τους Αποστόλους
να δώσει στήριγμα και ευχή
να μας σκεπάζει όλους..
Παράδειγμα  ασκήσεως
οι θείες πλάκες μένουν,
σημάδια από τα γόνατα
μας ευλογούν και συντροφεύουν.
Ας μιμηθούμε υπακοή
ταπείνωση και πίστη
 πυριφλεγής  η προσευχή
που σε οδηγεί, στον κτίστη.
Νίψη και θείος έρωτας
πνευματική εργασία,
αυτή η ασφαλής οδός
για την αειζωίαν.
Σε όσους αγωνίζονται
σύμμαχος υπερτέρα
στους μοναστές, μόνη  τροφός
και στοργική μητέρα.
Οι θείες εμφανίσεις της,
γλυκεία παρηγορία
και νοερά η προσευχή
ως θεία εμπειρία…
Στο άκουσμα του ονόματος,
βροχή δάκρυ στο χώμα
και η Μανούλα στήριγμα
εις τον καλόν αγώνα.
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής