Χρυσοφορούσα, Παντάνασσα..

Έμειναν ανεξήγητοι οι φυσικοί , γραπτοί και  άγραφοι  νόμοι
Πύργε Χρυσοπλοκότατε,  Μήτερ , Παρθένε,  η μόνη…
Ωχριούν  στην χάριν σου  της γης ,οι θησαυροί στα όρη
πως τον Αχώρητο έτεξες, Παρθένα ούσα κόρη.
Δώρον Πατρός στα κτίσματα , για να σωθεί το γένος
από της Εύας της πληγές και πειρασμού το μένος.
Υπέρ την φύσιν , γέννησε η ευλαβεστάτη Άννα
Κόρην,  που έμελλε της  γης, να καταστεί το μάννα.
Εις  στους αιώνας η τροφή,  για βέβαιαν σωτηρίαν
και από γεννήσεως και εξής, κράζουν τούτην Κυρίαν..
Έπλασαν  οι Αρχάγγελοι στα ουράνια , έναν θρόνον
ακαταπαύστως να  υμνωδούν, τον άνακταν το μόνον.
Εις την Τριάδα ζήτησαν, με δάκρυ και άλλον θρόνον
να δώσουν στην  Παντάνασσα, που έσωσε τον κόσμον….
Ευθύς Βασίλισσα  έστεψε ο Υιός,  Γλυκίαν Μητέραν
και μόνιμη παρηγοριά,  εις το εξής και πέραν.
Με  ολόχρυσο ωμοφόριον, τον πόνον να σκεπάζει
όποιον Παντάνασσα καλεί, τον Υιόν αυτή προστάζει..
((Τέκνον μου σκέπαζε τη γη, από εχθρού παντίου
και φύλαττε τα τέκνα μου από του πολεμίου.
Δώσε αυτοίς την άφεσιν της κάθε αμαρτίας
και δώρισε πλήθος ευθύς, καρπόν  παρηγορίας.))
 
 
 
Μνάσων Ο Παλαιός Μαθητής