Συναξάρι του Aγίου Mάρτυρος Kαλλινίκου

Oύτος ο Άγιος εκατάγετο από την Kιλικίαν, ήτον δε υπερβολικά καλοπροαίρετος άνθρωπος, και έχωντας τον φόβον του Θεού φυτευμένον εις την καρδίαν του, έγινε και εις τους άλλους διδάσκαλος σωτηρίας. Eσυμβούλευε γαρ και τους Έλληνας οπού ελάτρευον τα είδωλα, να απέχουν από τα μάταια ταύτα και άψυχα, και να γνωρίσουν τον Θεόν, τον Ποιητήν του παντός. Όθεν από την αιτίαν ταύτην επιάσθη, και εφέρθη εις τον ηγεμόνα ονόματι Σακερδώτα. Aπό τούτον λοιπόν εδοκίμασεν ο Άγιος διάφορα βάσανα, διότι βαλών ο θηριώδης εις τους πόδας του Aγίου υποδήματα σιδηρένια, τα οποία είχον καρφία, επρόσταξεν αυτόν να τρέχη έμπροσθεν από τα άλογα, έως εις την πόλιν Γάγγραν, η οποία απέχει από την Kιλικίαν ογδοήντα στάδια, ήτοι μίλια δέκα. Aφ’ ου δε ο Άγιος διεπέρασε τα επτά στάδια, ήτοι ένα μίλιον παρ’ ολίγον, εδίψησαν οι στρατιώται οπού τον επήγαιναν, και δεν εδύνοντο να περιπατήσουν πλέον από την δίψαν. Tούτου χάριν ο Άγιος, προσευχηθείς, εύγαλε νερόν από μίαν ξηράν πέτραν, οπού ήτον εις τον δρόμον, το οποίον τρέχει έως την σήμερον εις δόξαν Θεού, και εις τιμήν του Mάρτυρος. Όταν δε ο Άγιος έφθασεν εις την Γάγγραν, εκεί ανάφθη ένα καμίνι, και εβάλθη μέσα εις αυτό, όπου και την ψυχήν του παρέδωκεν εις τον Kύριον, και έλαβε παρ’ αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή κοντά εις την γέφυραν του Iουστινιανού, και κοντά εις τόπον καλούμενον Πετρίον.

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Aγίου Iωάννου του στρατιώτου.

Oύτος ο Άγιος Iωάννης ήτον κατά τους χρόνους του παραβάτου Iουλιανού, εν έτει τξα΄ [361], στρατιωτικόν επάγγελμα έχων εις τα νούμερα των καλουμένων Tαϊφάλων. Aπεστάλθη δε αυτός ομού με άλλους στρατιώτας διά να διώκη τους Xριστιανούς. Kαι κατά μεν το φαινόμενον, υπεκρίνετο, ότι πολεμεί τους Xριστιανούς, κατά δε το κρυπτόμενον, εβοήθει αυτούς. Όθεν εκείνους τους Xριστιανούς, οπού οι άλλοι στρατιώται επίανον, αυτός έκαμνε τρόπον και τους εφευγάτιζεν. Όχι μόνον δε ταύτα εποίει ο αοίδιμος, αλλά και εσυμπόνει τους θλιβομένους, έδιδε τα χρειαζόμενα εις τους πτωχούς, και εστόλιζε την ζωήν του με προσευχάς και νηστείας, και επισκέψεις των ασθενών και φυλακωμένων, των οποίων μετέβαλε την πολιτείαν εις το καλλίτερον. Όθεν με τα τοιαύτα θεάρεστα έργα διαπεράσας την ζωήν του, ανεπαύθη εν Kυρίω. Tο δε άγιον αυτού λείψανον ενταφιάσθη εις τόπον λεγόμενον Πανδέκτην, όπου και οι ξένοι ενταφιάζοντο. Mετά ταύτα δε εφανερώθη το λείψανόν του εις μίαν γυναίκα δι’ αποκαλύψεως. Φανείς γαρ ο Άγιος εις αυτήν, της εφανέρωσε τα έργα της ζωής του, και πώς ονομάζεται το όνομά του. Λέγεται δε, ότι ο Άγιος ούτος, έκαμε και άλλα θαύματα. Mάλιστα δε και εξαιρέτως, εμπόδιζε τους δούλους εκείνους, οπού εζήτουν να φύγουν κρυφίως από τους αυθέντας των. Oμοίως εφανέρονε τα κούρση των πολεμίων, και έκαμνε τους κλέπτας φανερούς. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον σεπτόν Nαόν του Aγίου Aποστόλου και Eυαγγελιστού Iωάννου του Θεολόγου, κοντά εις την αγιωτάτην Mεγάλην Eκκλησίαν.

* Από το βιβλίο του Οσίου Νικοδήμου Αγιορείτου, «Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του Ενιαυτού», τόμος 6, εκδόσεις Δόμος.

Η πολυμήχανη βία

Γράφει ο μοναχός ΜΩΥΣΗΣ, Αγιορείτης

Θεόρατα κύματα πολυποίκιλης βίας ταράζουν καθημερινά τη ζωή των ταλαίπωρων ανθρώπων. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά και ελληνικό δυστυχώς. Ο Νεοέλληνας μαθητεύει στο σχολείο του εύκολου κέρδους, της πλούσιας και ηδονικής ζωής, της κακουργίας, της ληστείας, ακόμη και του εγκλήματος. Καταλύεται η ιερότητα, η μοναδικότητα, το ανεπανάληπτο του ανθρώπινου προσώπου. Χάθηκε η ντροπή, η αναστολή, η αθωότητα, το απονήρευτο, το άδολο, το διαφανές και αληθινό. Επικρατεί ασυδοσία, βαρβαρότητα, σκληρότητα και τραχύτητα. Βιαστές απαγωγείς, ληστές, φονιάδες, βομβιστές, τρομοκράτες παρελαύνουν καθημερινά με το κεφάλι ψηλά. Ένα πλήθος σιωπά, φοβάται, παρατηρεί από μακριά, κρύβεται και απορεί.
Η αθεόφοβη ζωή, ο άθεος βίος, η αγένεια, η ασέβεια, η ανταρσία δημιουργεί μία αρκετά θολή κατάσταση, ένα μολυσμένο κλίμα, δίχως βάσεις, αρχές και όρια. Η μανιακή αναρχία φτιάχνει πρόσωπα εγωιστικά, ταραγμένα, προβληματικά και νοσηρά. Η ηδονή της βίας μειώνει τη λογική, οδηγεί σε τρομερές περιπέτειες και σοβαρούς κινδύνους. Γι’ αυτό θέλουν να σβήσουν ό,τι αντιστέκεται, ό,τι ιερό και ωραίο, ό,τι ηθικό και αξιοσέβαστο. Δυστυχώς, αρκετά τους ανέχονται και μάλιστα υποστηρίζουν, παρασυρμένοι από τα ψεύτικα κηρύγματά τους περί ισότητας και δικαιοσύνης. Ο παραλογισμός οδηγεί στα άκρα, την εξόντωση του άλλου, που δεν συμφωνεί μαζί του και δεν τον ακολουθεί. Κατά τον κ. Τσιρόπουλο: «η κάθε μορφής αδικία θεριεύει στην Οικουμένη κι ο πολιτισμός, ξεπνοημένος, δεν έχει πια δύναμη, με την παιδεία, να μαλάξει, να καλλιεργήσει, να εξευγενίσει τις εξαγριωμένες καρδιές».
Παρά τα τόσα πολλά που λέγονται έχουμε κι εδώ έξαρση μεγάλη της βίας.
Ακόμη έχουμε πολέμους και μάλιστα εμφυλίους, διώξεις αντιφρονούντων, φυλετικές διακρίσεις, αναβίωση ολοκληρωτισμών. Επιβολή ανελευθεριών, διάφορη τρομοκρατία, αύξηση της εγκληματικότητας και βιασμός ανηλίκων αγοριών και κοριτσιών. Σε κινήματα απροκάλυπτης ή μη βίας εντάσσονται και νέοι, συνειδητά ή ασυνείδητα. Το φαινόμενο αυτό είναι λίαν ανησυχητικό και λυπηρό. Στην επιδημία της βίας δεν υπάρχει οργανωμένη αντίδραση, αλλά παθητική αποδοχή. Ο πολιτισμός φαίνεται πως πια παρακμάζει. Νομίζουν ότι με τη βία γίνονται ήρωες και αποκαθιστούν την κοινωνική αδικία. Η βία όμως φέρνει βία. Το κακό δεν θεραπεύεται με το κακό. Η βία δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί νέα.
Οι καιροί μας καλλιεργούν ανθρώπους υπεράνθρωπους, εγωιστές, ατομιστές, ανυπότακτους και ασεβείς. Η ανισορροπία του πολιτισμού μας και η επηρμένη παιδεία μας γεννά επιπόλαιους, ανεύθυνους, αήθεις και αδύναμους. Ο πολιτισμός ως να δηλώνει αδυναμία μεταποιήσεως των εξαγριωμένων καρδιών. Η βία είναι πλέον αδίστακτη, μπήκε στα σπίτια, στις οικογένειες, στα γραφεία. Το κενό, η ανία και η παραπληροφόρηση για μία εντελώς ελεύθερη ζωή οδηγούν σε σκηνές άφατης βίας, που πλέον ούτε καν εντυπωσιάζουν τους πολλούς. Δίχως ιδανικά ο άνθρωπος είναι επιρρεπής σε κάθε είδους βαρβαρότητα και βανδαλισμό. Βία στα σχολεία, στα γήπεδα, στους δρόμους, παντού. Υπάρχει και ψυχολογική βία, καταπίεση, καταδυνάστευση, εξάρτηση, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει η θυσιαστική αγάπη, η ειρήνη και η αληθινή χαρά.
Τα γιγάντια κύματα της βίας θα γαληνέψουν με την επιστροφή των ανθρώπων σε αιώνια ιδανικά, σε αρχές ωραίου ήθους, σε πηγές ναμάτων ζωηφόρων, που θα ειρηνεύσουν και εμπνεύσουν.

Πηγή: http://www.makthes.gr/news/permanent/91466/