Φυσικά όπλα κατά της οστεοαρθρίτιδας
23 Ιουλίου 2012
Αν περάσατε τα 50 ή 60 χρόνια, είναι πολύ πιθανό να έχετε αλλοιώσεις σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις των ποδιών σας, συνήθως στο ισχίο ή στο γόνατο, που σηματοδοτούν την έναρξη της οστεοαρθρίτιδας. Και αν κάποια στιγμή φτάσετε στο σημείο να μην αντέχετε τον πόνο και τη δυσκαμψία, το πιθανότερο είναι ότι θα σκεφθείτε το ενδεχόμενο να αντικαταστήσετε την άρρωστη άρθρωση.
«Οι πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα βασίζονται ολοένα περισσότερο στις εγχειρήσεις, παραβλέποντας το γεγονός ότι δεν αποτελούν πάντοτε πανάκεια για την αποκατάσταση της κινητικότητας και την άμβλυνση του πόνου», λέει στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο δρ Ντέιβιντ Τ. Φέλσον, ρευματολόγος και επιδημιολόγος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης.
Ο δρ Φέλσον χαρακτηρίζει την αρθροπλαστική ισχίου «δυναμίτη», δηλαδή εξαιρετικά αποτελεσματική στην καταπράυνση του πόνου και την αποκατάσταση της κινητικότητας, αλλά η αρθροπλαστική γόνατος μπορεί να είναι πολύ λιγότερη αποτελεσματική.
Στην πραγματικότητα, «ποσοστό 10%-30% των ασθενών δεν βλέπει καμία βελτίωση», λέει.
Πρώτα το αδυνάτισμα
Τι μπορούν να κάνουν οι ασθενείς; Το πρώτο και κυριότερο, να χάσουν τα τυχόν περιττά κιλά που έχουν. Ακόμη και το 10%-15% του αρχικού σωματικού βάρους να χάσει κάποιος, η ανακούφιση για τις αρθρώσεις του θα είναι τεράστια, κατά τον δρα Γκλεν Τζόνσον, ο οποίος μίλησε τον περασμένο μήνα για την πρόληψη και τη θεραπεία της αρθρίτιδας στο ετήσιο συνέδριο της Εθνικής Εταιρείας Αθλητικών Προπονητών (NATA) των ΗΠΑ.
«Με τα κρούσματα παχυσαρκίας να αυξάνονται ασταμάτητα, βλέπουμε ολοένα περισσότερους ανθρώπους με οστεοαρθρίτιδα στα γόνατα, στους αστραγάλους, στα ισχία και στη σπονδυλική στήλη», είπε. «Η οστεοαρθρίτιδα οφείλεται στη φθορά των αρθρώσεων – και οι αρθρώσεις των παχύσαρκων ανθρώπων υφίστανται τεράστια φθορά».
Εξίσου σημαντικό είναι να συνδυάζεται η δίαιτα με ένα καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα ασκήσεων, κατά τον δρα Στίβεν Μέσιερ, καθηγητή Επιστήμης της Ασκησης στο Πανεπιστήμιο Wake Forest.
Σε μελέτη με 450 άνδρες και γυναίκες με οστεοαρθρίτιδα γόνατος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι καλύτερες ασκήσεις γι’ αυτήν είναι όσες ενδυναμώνουν τους τετρακέφαλους (είναι οι μύες στο πρόσθιο τμήμα των μηρών), όπως οι πιέσεις ποδιών και τα μίνι-βαθιά καθίσματα, καθώς και οι ασκήσεις κάμψης και έκτασης των γονάτων.
Για να κάνει ένας ασθενής αυτές τις ασκήσεις χρειάζεται αρκετές επισκέψεις στον φυσικοθεραπευτή ώστε να μάθει να τις εκτελεί καλά ενώ, αν του προκαλέσουν πόνο, πρέπει να τις σταματήσει αμέσως, τονίζει ο δρ Φέλσον.
Παπούτσια και γυμναστική
Η χρήση των κατάλληλων υποδημάτων, με προσαρμογές στη σόλα και στην πτέρνα όταν είναι απαραίτητες, επίσης μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με πόνους στα ισχία και στα γόνατα. Ενα πελματογράφημα μπορεί να είναι απαραίτητο, ώστε να δει ο ασθενής αν και τι είδους προσαρμογές χρειάζονται τα παπούτσια του, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Οι ασθενείς πρέπει επίσης να γυμνάζονται. Μολονότι οι περισσότεροι ειδικοί συνιστούν σε όσους έχουν αρθρίτιδα να περπατούν όσο το δυνατόν περισσότερο σε επίπεδο έδαφος, ο δρ Τζόνσον συνιστά περισσότερο κολύμπι, χαλαρό ποδήλατο (σε ίσιο δρόμο ή στατικό) ή άσκηση σε ελλειπτικό ή κωπηλατικό μηχάνημα στο γυμναστήριο.
Οσοι πάντως προτιμούν τη βάδιση, πρέπει να φορούν ειδικά παπούτσια για τζόγκινγκ, σχεδιασμένα να απορροφούν τους κραδασμούς.
Η χρήση ειδικού νάρθηκα για το γόνατο επίσης μπορεί να βοηθήσει, αν και οι περισσότεροι ασθενείς είναι απρόθυμοι να φορούν νάρθηκα όλη την ώρα, κατά τον δρα Φέλσον.
Φάρμακα και συμπληρώματα
Τα παυσίπονα φάρμακα μπορούν να παράσχουν μόνο προσωρινή ανακούφιση, προσθέτει. Οσον αφορά τα συμπληρώματα γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης, καλά σχεδιασμένες κλινικές μελέτες δεν έδειξαν να παρέχουν σημαντικά οφέλη στα πονεμένα γόνατα, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό μεταξύ τους. Ωστόσο ο δρ Φέλσον λέει πως δεν θα αποθάρρυνε κανέναν ασθενή να τα πάρει, εφόσον ένιωθε ότι τον βοηθούν.
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις οφέλους από τη βιταμίνη Κ (υπάρχει στα σταυρανθή λαχανικά, δηλαδή στο μπρόκολο, στην κράμβη, στο λάχανο και σε άλλα αντίστοιχα), αλλά αυτή αντενδείκνυται σε όσους παίρνουν αντιπηκτικά φάρμακα.
Αντιθέτως, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ωφελούν άλλες μέθοδοι, όπως ο βελονισμός ή η λήψη διαφόρων συμπληρωμάτων.
Υπάρχουν, τέλος, και φαρμακευτικές θεραπείες που χορηγούν οι γιατροί, όπως έγχυση στεροειδών φαρμάκων κάθε 3-4 μήνες για έλεγχο του πόνου ή έγχυση αρθρικού υγρού δύο φορές τον χρόνο. Οι εγχύσεις αυτές όμως δεν είναι πολύ αποτελεσματικές όταν στην άρθρωση έχει αρχίσει να τρίβεται κόκαλο με κόκαλο, κατά τον δρα Τζόνσον.
Πηγή: ygeia.tanea.gr
