Διαθήκη – τελευταίες παραινέσεις μακαριστού π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους († 27 Ιουνίου 2011)

Επειδή είναι άδηλος και άγνωστος του καθενός η ώρα του θανάτου, σημειώνω εδώ λίγα λόγια, σαν διαθήκη, και όσα είναι δυνατόν, παρακαλώ τα παιδιά μου να τα εφαρμόσουν.

Τα χρόνια που επέτρεψε ο Θεός να ζήσω στη γη ήταν αρκετά, ώστε να πέσω σε πολλά αμαρτήματα. Όσα θυμόμουνα και όσα μπόρεσα τα έχω εξομολογηθεί σε πνευματικούς Πατέρες. Για όσα λησμόνησα η δεν μπόρεσα να εξομολογηθώ, παρακαλώ το Θεό να γίνει ίλεως και για μένα και να δείξει το έλεός του σε μένα τον αμαρτωλό.

Αξιώθηκα, χωρίς να το αξίζω, να εισέλθω στις τάξεις του Κλήρου. Το τιμητικό αυτό για μένα γεγονός θα γίνει αιτία για πιο αυστηρή κρίση εκ μέρους του Θεού. Γιατί το ξέρω, δεν ήμουνα σαν κληρικός αυτός που έπρεπε να ήμουν. Λυπούμαι και ζητώ συγγνώμη από όσους σκανδάλισα η επίκρανα η επλήγωσα η τους φέρθηκα με τρόπο που δεν έπρεπε. Ζητώ από όλους συγγνώμη. Ταυτόχρονα έχω ήσυχη τη συνείδηση ότι κανένα δεν έβλαψα ενσυνείδητα. Λάθη διέπραξα. Σε αμαρτίες υπέπεσα. Εσκεμμένα, όμως, δεν αδίκησα και δεν έβλαψα.

Εκείνους που περισσότερο στενοχώρησα η πίκρανα με τη συμπεριφορά μου, είναι η σύζυγος και τα παιδιά μου, τα πρόσωπα που αγάπησα περισσότερο σ’ αυτό τον κόσμο. Παρακαλώ να μην μου κρατούν κακία και να προσεύχονται για την ψυχή μου.

Εκείνο που έντονα θέλω είναι να έχουν πάντα αγάπη μεταξύ τους. Ο Γιώργος με τη Μαρία και τα παιδιά τους. Ο Δημήτρης και η Χρύσω και τα παιδιά τους. Η Ανδρούλα με τα παιδιά μας.

Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου το Θεό για τη γυναίκα που μου χάρισε. Αν σαν κληρικός, σαν πατέρας, σαν άνθρωπος μπόρεσα να κάμω κάτι στη ζωή, αυτό οφείλεται στην Ανδρούλα. Στάθηκε δίπλα μου σαν η πιο άξια σύζυγος, μητέρα και κατ’ εξοχήν πρεσβυτέρα. Η γυναικεία διαίσθηση, η οξυδέρκεια και η αυστηρή κριτική της με προστάτευσαν σε κρίσιμες ώρες. Η αφοσίωση και συμπαράστασή της ήταν διαρκής, έστω κι αν εγώ πολλές φορές την πλήγωσα με τον εγωισμό και την απαράδεκτη συμπεριφορά μου. Την παρακαλώ να με συγχωρέσει για όλα.

Πέρα από τα κατά σάρκα παιδιά μου, το Χριστόφορο, τη Μαρία, το Γιώργο, τη Χρύσω και το Δημήτρη, έξ ίσου αγάπησα και τα άλλα μου παιδιά, τον κόσμο του Παραλιμνιού. Έκαμα γι’ αυτούς ο,τι καλύτερο μπόρεσα. Έκλαψα στον πόνο τους και χάρηκα στις χαρές τους.

Βέβαια έκαμα και πολλά λάθη στη μακροχρόνια διακονία μου, αφού επέτρεψε ο Θεός να κρατήσω πολλές φορές σημαντικά πόστα και καίριες θέσεις, τόσο σαν κληρικός, όσο και σαν εκπαιδευτικός.

Παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι μόνο εκείνοι που δεν κάνουν τίποτε δεν διατρέχουν τον κίνδυνο να υποπέσουν σε λάθη. Ενώ, όσοι εργάζονται, σίγουρα στην πορεία τους θα διαπράξουν πολλά.

Το πρώτο που θα ήθελα να πώ είναι ότι καμμιά περιουσία υλική η οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο δεν έχω και δεν αφήνω. Εάν ευρεθούν στο όνομά μου κάποιες καταθέσεις η οποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία, αυτά δεν ανήκουν σε μένα. Πρόκειται για χρήματα που κατά καιρούς μου δόθηκαν για πτωχούς και δεν πρόλαβα να τα δώσω. Να διατεθούν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Το μόνο που αφήνω στα παιδιά μου είναι η ευχή και η αγάπη μου. Εάν με ελεήσει ο Θεός, οι προσευχές μου θα είναι μαζί τους και στη μετά το θάνατο ζωή. Δικό τους είναι και ο,τι άλλο βρίσκεται στο σπίτι μας.

Όταν θα με ετοιμάζουν για τον τάφο δεν θέλω να με ντύσουν με πλήρη ιερατική στολή. Τα ράσα μου κι ένα επιτραχήλιο μου φτάνουν.

Η Ακολουθία στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου όσο πιο απλά και λιτά. Δεν χρειάζονται επικήδειοι. Ούτε πολλοί παπάδες. Θα ήθελα, όμως, να ευρίσκονται παρόντες όσοι με αγάπησαν. Θέλω την προσευχή τους, να ελεήσει ο καλός Θεός την ψυχή μου.

Για τάφο θα ήθελα εκείνο το χώρο που ευρίσκεται δεξιά του τάφου του Χριστόφορου (όχι προς τον διάδρομο). Πάνω στον τάφο, στο επίπεδο του εδάφους, σε μια λευκή πλάκα να χαρακτούν τα αρχικά μου, η ημερομηνία θανάτου μου και το πιο κάτω Κάθισμα από την ακολουθία του Όρθρου της Κυριακής του Ασώτου:

π. Ε. Χαραλ… /.. /20..

Αγκάλας πατριάς, διανοιξαί μοι σπεύσον˙

ασώτως τον εμόν, κατηνάλωσα βίον˙

εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών του ελέους Σου.

Νύν πτωχεύουσαν, μη υπερίδεις καρδίαν˙

Σοι γαρ, Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω

Πηγή: «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Ιδρυτής: Πρωτοπρεσβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους, Περίοδος Γ΄, έτος ΚΑ΄, αρ.8, Αύγουστος 2011