Ομιλία στο Γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου (Λουκ. α΄, 1-25, 57-68, 76, 80) του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κυρού Μελετίου
24 Ιουνίου 2012
«Επί τη γεννήσει αυτού πολλοί χαρήσονται».
Όταν ένας νέος άνθρωπος έρχεται στον κόσμο, όλοι γεμίζομε χαρά και τρέχομε να συγχαρούμε τους γονείς του. Χαιρόμαστε, γιατί δύο άνθρωποι έγιναν συνδημιουργοί του Θεού. Λέει ο απόστολος Παύλος:
Από τον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με το θέλημά Του, με την ευλογία Του, δύο άνθρωποι γίνονται γονείς, και δημιουργούν ζωή ( Εφ. 3:14-15).
Δεν είναι τυχαίο, που η Εκκλησία μας μόνο δύο αγίων γιορτάζει τα γενέθλια-την γέννηση.
Της Παναγίας και του Ιωάννου του Προδρόμου.
Γιατί;
Επειδή η είσοδός τους στον κόσμο αποτελεί ευλογία για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και αξίζει να αγωνίζεται κανείς να μιμείται, όσο μπορεί, την αγιότητά τους που φαίνεται από την βρεφική τους ηλικία.
Βέβαια, ο Ιωάννης, ήταν χοϊκός, απλός άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα ήταν κολοσσός αγιότητος. Τόσο άγιος, που η Εκκλησία μας αισθάνεται την ανάγκη παντού και πάντοτε, όπου τον ζωγραφίζει, να τον φτιάχνει με φτερά.
Όχι πως είχε φτερά ο Τίμιος Πρόδρομος στην επίγεια ζωή του, αλλά για να μη ξεχνάμε εμείς που βλέπομε την εικόνα του, ότι παρ’ ότι είχε σάρκα όμοια με μας, δεν έζησε τη ζωή που κάνουμε όλοι εμείς.
Αλλά έζησε επάνω στη γη πραγματικά αγγελική ζωή.
Άμα μελετήσομε την προσωπικότητά του και δούμε μερικές πτυχές από το έργο του, τότε καταλαβαίνομε, ότι το να τον λέμε «άγγελο», είναι ένα τίποτε. Γιατί ο Ιωάννης πέρασε τη ζωή του με υπερβολική νηστεία, με εγκράτεια, με αδιάλειπτη προσευχή και με ολόψυχη αφοσίωση στο Θεό.
Δέξου με πίστη ότι λέει ο Θεός
Ας έλθομε όμως στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Τι φοβερό πράγμα ένας άνθρωπος, όχι τυχαίος, αλλά άγιος και μάλιστα ιερέας να δέχεται επίπληξη, επιτίμιο, τιμωρία από ένα αρχάγγελο!
Το ευαγγέλιο και η σημερινή γιορτή αυτό μας υπενθυμίζουν.
Ο Ζαχαρίας, ήταν ένας άγιος ιερέας.
Μπήκε στο ναό του Θεού, για να προσφέρει θυμίαμα.
Και εκεί, μέσα στο ναό του Θεού, βρέθηκε στην πιο τραγική θέση που μπορεί ποτέ να βρεθή κανείς. Ευρέθη ελεγχόμενος όχι από άνθρωπο αλλά από άγγελο. Και μάλιστα από άγγελο, που όπως του το είπε ολοκάθαρα, «Εγώ ειμί Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον του Κυρίου».
Είμαι ο αρχάγγελος Γαβριήλ που στέκω συνεχώς μπροστά στον Κύριο.
Τι είχε συμβεί; Ο άγιος και δίκαιος Ζαχαρίας με την σύζυγό του, την αγία Ελισάβετ, δεν είχαν την χαρά να έχουν παιδιά.
Και να τώρα, ήρθε μία λαμπρή γιορτή. Και τυχαίνει να μπη ο άγιος Ζαχαρίας στο ναό, να θυμιάση ενώπιον του Κυρίου.
Για μας, δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία το να ακούμε ότι κάποιος παπάς μπήκε στην εκκλησία και θυμίαζε. Γιατί κάθε μέρα μπαίνει στην εκκλησία και κάθε ημέρα θυμιάζει. Αλλά για τους Εβραίους αυτό ήταν σπάνιο. Ήταν πολλοί ιερείς. Στα Άγια των Αγίων έμπαιναν δυό-τρεις φορές το χρόνο να θυμιάσουν. Και τότε έμπαινε μόνο ένας.
Εκείνος που του τύγχαινε, να προσφέρει θυμίαμα στον Κύριο, το θεωρούσε τη μεγαλύτερη ευλογία που μπορούσε να του έλθει όχι μόνο από τον ουρανό, αλλά και από τους ανθρώπους.
Το θυμίαμα συμβολίζει την προσευχή του ιερέως και ολοκλήρου του λαού.
Εκεί, μέσα στο ναό, εμφανίσθηκε στο Ζαχαρία ο αρχάγγελος Γαβριήλ και του είπε:
-Μη φοβάσαι Ζαχαρία. Ήρθα να σου φανερώσω ότι θα αποκτήσεις υιό και θα τον ονομάσεις Ιωάννη. Θα συλλάβει η γυναίκα σου η Ελισάβετ και θα γεννήσει.
Ο Ζαχαρίας όταν το άκουσε τα έχασε.
Εξέφρασε αυτό που είχε στην καρδιά του αμφισβητώντας το λόγο του αγγέλου.
-Μα, πως είναι δυνατόν τέτοιο πράγμα; Εγώ είμαι πια γέρος και η Ελισάβετ γρια. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. «Πως έσται τούτο»;
Πως είναι δυνατόν να γίνει ένα τέτοιο πράγμα;
Απάντησε ο αρχάγγελος:
-Εγώ είμαι ο Γαβριήλ, που στέκομαι πάντοτε ενώπιον του Κυρίου και ήρθα να σου το πω. Αλλά τι είναι αυτά που λες Ζαχαρία; «Αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα»; Είναι δυνατόν να πει κάτι ο Θεός και να μην γίνει; Ποιά είναι η πίστη σου; Εάν δεν κατόρθωσες το «άλφα», τι κάνεις τόσο καιρό;
Το «άλφα» είναι να πιστεύομε ότι «ουκ αδυνατήσει ενώπιον του Κυρίου παν ρήμα». Τίποτε δεν είναι αδύνατο για το Θεό.
Ερώτημα: Γιατί δεν πίστεψε ο Ζαχαρίας το μήνυμα του αγγέλου; Γιατί ξέχασε τόσα ανάλογα θαύματα που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη;
Η ζημιά που παθαίνομε
Απάντηση: Εμείς οι άνθρωποι παθαίνουμε μία ζημιά. Μία υποστατική αλλοίωση, θα λέγαμε. Παθαίνουμε μια διανοητική αλλοίωση. Επηρεαζόμαστε από αυτά που γίνονται γύρω μας. Και διαμορφώνομε τη λογική μας, από αυτά που βλέπομε να γίνονται μέσα στον κόσμο.
Αλλά όσα γίνονται στον κόσμο, δεν γίνονται από μόνα τους, αλλά επειδή το θέλησε ο Θεός. Ο Θεός είναι πάνω από όλους τους νόμους της φύσεως, που είναι δημιουργήματά Του και λειτουργούν κατά το θέλημά Του. Η δύναμη του Θεού δεν περιορίζεται από τα έργα Του, όπως και η δική μας δύναμη δεν περιορίζεται από εκείνα που φτειάξαμε. Έχομε τη δυνατότητα να κάνομε και οτιδήποτε άλλο θέλομε.
Κάποια άλλη φορά, είχε παρουσιασθεί ο Θεός σ ἕναν ακόμα πιο γέρο από τον Ζαχαρία. Τον Αβραάμ, που ήταν 100 χρονών. Του είπε.
-Του χρόνου τέτοιο καιρό, θα έλθω και θα έχει η γυναίκα σου παιδί.
Το άκουσε η Σάρρα, 90 χρονών γρηά και γέλασε. Συλλογίστηκε:
-Βρε για φαντάσου. 100 χρονών ο άνδρας μου, 90 χρονών εγώ. Είναι καιρός είναι τώρα να αποχτάμε παιδιά. Τι αστεία είναι αυτά που ακούω.
Μα ο Θεός είπε:
«Τι ότι εγέλασες Σάρρα»; Τι πράγματα είναι αυτά; Με ποιόν γελάει η Σάρρα; Τίνος τα λόγια θεωρεί ανόητα, εξωπραγματικά, λανθασμένα, λόγια του αέρα;
Και επανάλαβε ο Θεός στον Αβραάμ:
-Του χρόνου τέτοιο καιρό θα περάσω πάλι να σε δω, να σε επισκεφθώ. Και η Σάρα θα κρατάει στην αγκαλιά της παιδί, διότι ενώπιον του Θεού, δεν είναι απολύτως τίποτε αδύνατο.
Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, ο λόγος του Θεού πραγματοποιήθηκε.
Επιτίμιο από τον ουρανό
Ο Θεός έβαλε στον Ζαχαρία ένα επιτίμιο για την απιστία του.
Του είπε ο αρχάγγελος:
«Ιδού έση σιωπών και μη δυνάμενος λαλήσαι,… ανθ’ ων ουκ επίστευσας τοις λόγοις μου» (Λουκ. 1, 20)
-Επειδή δεν επίστεψες το λόγο του Θεού, θα μείνεις σιωπών, μέχρι που θα γεννηθεί το παιδί.
Βγήκε ο Ζαχαρίας από την Εκκλησία και δεν μπορούσε να μιλήσει. Και έκανε νοήματα στον κόσμο, όπως κάνουν οι κωφάλαλοι. Πραγματικά, έμεινε άφωνος-άλαλος μέχρι την ημέρα που εγέννησε η αγία Ελισάβετ τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Γιατί του έβαλε ο Θεός αυτή την τιμωρία;
Το πρώτο ήταν για να τον παιδαγωγήσει στην πίστη. Γιατί 9 ολόκληρους μήνες ο Ζαχαρίας έβλεπε τον εαυτό του σιωπώντα, κατά το θέλημα του Θεού. Κατά διαταγή και εντολή του Θεού.
Και άρχισε να μαθαίνει καλύτερα την υπακοή στο Θεό. Να μαθαίνει, να μη προσέχει την ανθρώπινη λογική, αλλά να προσέχει περισσότερο τη λογική του Θεού.
Όταν ο Ιωάννης γεννήθηκε, ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ επέμεναν, ότι πρέπει να του δώσουν το όνομα Ιωάννης, που σημαίνει «Θεόδωρος» -δώρο Θεού- γιατί είπαν· δώρο Θεού και θέλημα Θεού ήταν αυτό το παιδί.
Ο Ζαχαρίας αμέσως μόλις λύθηκε η γλώσσα του, ευλόγησε τον Θεό: «ευλογητός Κύριος ο Θεός του Ισραήλ που μας επισκέφθηκε και έδωσε λύτρωση στον λαό Του. Γιατί αυτό το παιδί θα γίνει προφήτης και θα προπορευθή προ προσώπου του Κυρίου, να ετοιμάση την οδόν Του και να φωνάξει σε όλο τον κόσμο «Μετανοείτε ήγγιγεν γαρ η βασιλεία των ουρανών».
Τα δυό διδάγματα
Σήμερα που εορτάζομε τη γέννηση του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του μεγαλυτέρου Προφήτου και του αγιωτέρου ανθρώπου που πέρασε από τον κόσμο, ας φροντίσομε να μάθωμε τα δύο αυτά διδάγματα.
Πρώτο, ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τη λογική του Θεού, το λόγο και το θέλημα του Θεού, με τη λογική τη δική μας που είναι διαμορφωμένη από τα δεδομέμα του κόσμου τούτου.
Σε όσα σημεία η λογική μας έρχεται σ ἀντίθεση με το λόγο και το θέλημα του Θεού, θέλει διόρθωση, γιατί διαφορετικά είναι λογική διεστραμμένη. Είναι λογική αλλοιωμένη. Είναι λογική τυφλωμένη από την ενέργεια του διαβόλου.
Και το δεύτερο είναι, ότι πρέπει να φροντίζομε να αποκτάμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο Θεό και στο λόγο του, που μας λέγει:
«Η βασιλεία του Θεού είναι κοντά σας».
Από τότε που ήλθε ο Χριστός στο κόσμο, η βασιλεία του Θεού είναι κοντά μας. Όποια ώρα θέλουμε απλώνομε τα χέρια μας και την πιάνομε.
«Ήγγιγεν η βασιλεία των ουρανών· μετανοείτε», διορθωθείτε, τρέξτε να την απολαύσετε.
Πως θα την απολαύσομε;
