Η Πνευματική σχέση του π. Ιωάννη Παν. Παπανικολάου (1911 – 1987), ιερέως και διδασκάλου στα Αρφαρά Μεσσηνίας με το Άγιον Όρος

Δεν θυμάμαι να είχαμε επισκεφθή με τον πατέρα κάποιο Μοναστήρι και να δεχθούμε κάτι φεύγοντας. Έχει μείνει έντονα χαραγμένο στη σκέψη μου το εξής γεγονός, στο τέλος Αυγούστου του 1975, μετά την προσκυνηματική μας επίσκεψη στη Μονή Κουτλουμουσίου. Κατά την αναχώρησή μας βλέπουμε με τον αδελφό μου τον Βασίλη κάτι ωραία μελισσόσυκα σε μια συκιά (πολύ νόστιμα σύκα) και τρέχουμε να κόψουμε μερικά. Ο πατέρας αντιλαμβάνεται την πρόθεσή μας και μας φωνάζει κοντά του. Συγχρόνως ο μοναχός που μας κατευόδωνε αντιλαμβάνεται την επιθυμία μας και τρέχει να μας γεμίσει ένα μικρό καλαθάκι και ευγενικά μας προτρέπει να τα πάρουμε για το δρόμο. Ο πατέρας αρνείται το δώρο παίρνει μόνο δύο σύκα για το Βασίλη και μένα, ευχαριστεί το μοναχό και συνεχίζουμε το δρόμο μας. Μετά από λίγα μέτρα δίνει από ένα σύκο στον καθένα μας και μας λέει: «Είναι Σεπτέμβριος, τα σύκα είναι λιγοστά, αλλά τροφή και φρούτο συγχρόνως για τον μοναχό. Εμείς σε δυο τρεις μέρες θα μπορούμε να φάμε όσα θέλουμε. Στην Καλαμάτα θα είμαστε». Ο πατέρας με την συμπεριφορά του και τα λόγια του μας έδωσε πολλαπλό μήνυμα που το θυμόμαστε ακόμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »