O Άγιος Γεώργιος

Ο τύραννος ο νοητός

ανύσταχτος εστί φρουρός

που διώχνει τη γαλήνη,

το νουν σκοτίζει ο πονηρός

και φεύγει η σωφροσύνη…

«Ομίχλη» υπάρχει πια παντού

που αιχμαλωτίζει κάθε νουν,

τυφλός να σύρεσαι , αλλού

ως έρμαιο του πονηρού

και έκπτωτος, κάθε καλού..

Της παναγάπης το άρωμα

παντού σκορπίζει ακόμα

και αγκαλιάζει τους πιστούς

και πριν και εις αιώνες,

εις τους καλούς αγώνες…

Η πεδιάδα, πάμφωτος

διώχνει μακριά το σκότος

και εκ του φωτός, μαρτύρων

αστέρας , φωτεινότατος

λάμπει εν μέσω, μύριων…

Έφιππος εις τους ουρανούς

να διανοίγει τους κρουνούς

της Θείας , παναγάπης,

ο Ύψιστος να σπλαχνιστεί

μη κλάψει, ο αποστάτης…..

Δικαίως σε ονόμασαν

καρδίες, που δε ((σώπασαν))

Μάρτυρα, τρόπαια φέρων,

που οδηγείς τους δυστυχείς

εις γην των ελευθέρων.

Πανύχυρον προέβαλλε

πρεσβείαν εις τον Κύριον

να παύσει το μαρτύριον.

Πέρα να φύγει, ο πειρασμός

να παύσει πλέον ο «διχασμός»…

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

του Γέροντος Ιωσήφ