Την νοητήν ερημίαν

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Κείνη του Πόντου

η βαθύβουη διαλαλιά για μετάνοια

από τον θεοφόρο της Σίψας Άη Γιώργη

ίσαμε τη σπηλιά τ’ ασκητή στο Παγγαίο.

Κι ο καθημερινός μονόλογος

«πριν λίγο η καταχνιά

τώρα ιριδισμοί

χθες το ροβόλημα

τώρα τ’ ανώφλι κι η άλλη χαρά».

Το βήμα αργό

να σημαδεύει με το ραβδί του

της Κέλλης τον αυλόγυρο.

Εις την εσωτέραν έρημο

τον πλούτον τον άφατον επιζητών

κι όταν ετούτο μπορετό δεν ήταν

από το πλήθος των πονεμένων αδελφών

στης καρδιάς τ’ απόβαθο

την νοητήν ερημίαν.

 

 

(Από την ποιητική Συλλογή “ΠΟΙΗΜΑΤΑ”)