Εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Αυστρίας Μιχαήλ

1 Μαΐου 2012

Σήμερα, Κυριακή των Μυροφόρων τελέστηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Βιέννης το εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Αυστρίας κυρού Μιχαήλ.

Χοροστάτησε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αυστρίας κ. Αρσένιος συλλειτουργούντων του Αρχιερατικού Επίτροπου π. Ιωάννη, του Ιερομονάχου π. Χρυσόστομου Αγιορείτη και του Πρεσβυτέρου π. Ηλία, εφημερίου του Ι. Ν. της Ζωοδόχου Πηγής (Αθηνών).

Στην εμπνευσμένη ομιλία του ο π. Χρυσόστομος Αγιορείτης τόνισε τα εξής:

«Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Αυστρίας, υπέρτιμε και έξαρχε Μεσευρώπης κ. Αρσένιε,

Σεβαστοί πατέρες,

Αγαπητοί αδελφοί,

Χριστός Ανέστη!

Με την ευλογία και την κανονική άδεια του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου σας κ. Αρσενίου και την ευχή του πολυσεβάστου Γέροντός μου Μωυσέως μοναχού βρίσκομαι από το Περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος, επί τριήμερον στην ιστορική και όμορφη Βιέννη, με βασικό σκοπό την συμμετοχή μου στο εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Αυστρίας κυρού Μιχαήλ, αλλά και την υποβολή σεβών στον νέο ποιμενάρχη σας κ. Αρσένιο.

Με τον μακαριστό Μητροπολίτη σας κυρό Μιχαήλ συνδεόμουν πνευματικώς στενά. Και όχι μόνον εγώ, αλλά και πολλοί πατέρες στο Άγιον Όρος συνδέονταν με τον μακαριστό, μια που ο αοίδιμος αγαπούσε πολύ τον ιερό Άθωνα και σε κάθε ευκαιρία εξέφραζε αυτήν του την αγάπη εμπράκτως.

Για τους αγιορείτες ο Μακαριστός Μιχαήλ ήταν ένας από εμάς, όχι φιλοαγιορείτης, αλλά αγιορείτης. Αυτό το απέδειξε τις τελευταίες ημέρες τις ζωής του, τις οποίες αφιέρωσε στο Περιβόλι της Παναγίας, επισκεπτόμενος με την συνοδεία εκλεκτών πνευματικών τέκνων του εκ Βιέννης την ιερά Μονή Βατοπεδίου κατά την πανήγυρη της αγίας Ζώνης, την πολυαγαπημένη του Μονή του Διονυσίου, στην οποία παρά την επιβάρυνση της υγείας του λειτουργούσε κάθε ημέρα, όπως και το πτωχό κελλί μας στην Ιερά Κουτλουμουσιανή Σκήτη του αγίου Παντελεήμονος.

Ήταν σπουδαίος πνευματικός άνδρας και μεγάλος επίσκοπος ο Μακαριστός Μιχαήλ. Είχε σύνεση, φρόνηση, αγάπη ειλικρινή, αγωνία για το ποίμνιό του, θυσιαστικότητα, φιλαδελφία, εκκλησιαστικό φρόνημα, αφοσίωση στην Μητέρα Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και στον σεπτό οιακοστρόφο του, τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος τον τιμούσε με την εμπιστοσύνη του.

Για τον Πατριάρχη του ήταν ο πολύτιμος συνεργάτης, για τους συνεπισκόπους του ο ειλικρινής αδελφός, για το ποίμνιό του ο γνήσιος πατέρας, για την Ελλάδα μας ο υπερασπιστής των δικαίων της, για την Αυστρία ο υποδειγματικός πολίτης, για εμάς τους αγιορείτες πολύτιμο στήριγμα.

Έτσι η κοίμησή του και όχι ο θάνατός του μας ελύπησε όλους και μας πόνεσε βαθειά. Και ενώ έχουν περάσει έξι μήνες από την ημέρα που εδώ στον ιστορικό Ναό της αγίας Τριάδος του αποδώσαμε όλοι με ευγνωμοσύνη τον τελευταίο ασπασμό, η μνήμη του παραμένει διαρκώς ζωντανή μέσα μας και η απουσία του ακόμη μας πληγώνει.

Μας παρηγορεί όμως η αίσθηση που με τον καιρό γίνεται βεβαιότητα ότι ο μακαριστός Μιχαήλ «ουκ απέθανε αλλά καθεύδει», δεν πέθανε αλλά κοιμάται, μια που ο θάνατος των δικαίων είναι ζωή και μια που κατά τον λόγο του Θεού «είναι μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες», γιατί ο μισθός τους είναι πολύς εν τω ουρανώ και η αγαλλίαση που προκαλείται από τη θέα του Προσώπου του Χριστού είναι μεγάλη.

Όμως, αδελφοί μου, όπως σας είπα σήμερα είμαι ανάμεσά σας και για έναν ακόμη λόγο και αυτός είναι η υποβολή σεβών στον νέο Ποιμενάρχη σας κ. Αρσένιο. Ο Σεβασμιώτατος δεν είναι άγνωστος σε εμένα.

Γνωριστήκαμε πριν πολλές δεκαετίες στην ιστορική Ριζάρειο εκκλησιαστική Σχολή. Είμασταν συμμαθητές και πολύ γρήγορα γίναμε καρδιακοί φίλοι. Στα όμορφα αλλά και κρίσιμα εκείνα χρόνια ο Κωνσταντίνος Καρδαμάκης, αυτό ήταν το κοσμικό του όνομα, πάντοτε ξεχώριζε. Ξεχώριζε για την άριστη επίδοσή του στα μαθήματα , ξεχώριζε για το ευγενές και μειλίχιο του χαρακτήρα του, ξεχώριζε για το όμορφο ήθος του. Όλοι τον αγαπούσαμε και όλοι τον καμαρώναμε.

Μετά τη Ριζάρειο, οι δρόμοι μας χώρισαν. Αυτός προχώρησε τις θεολογικές σπουδές στην Αθήνα εγώ στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα, αυτός έγινε μοναχός και κληρικός στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην Κρήτη, εγώ στο Άγιον Όρος.

Πάντοτε όμως οι καρδιές μας ήταν κοντά. Χαιρόμουν να μαθαίνω τα καλά του νέα, πρώτα από την Κρήτη, έπειτα από τη Γερμανία και αργότερα από τη Γαλλία. Όποιον και να ρωτούσα για τον αδελφό μου π. Αρσένιο είχε έναν καλό λόγο να μου πει. Όπου και αν διακόνησε, πρόσφερε και θυσιάστηκε. Και παρά το νεαρό της ηλικίας του σύνεση γεροντική και ωριμότητα θαυμαστή τον διέκρινε.

Η εκλογή του στην ιστορική Μητρόπολη της Αυστρίας εις διαδοχήν του Μεγάλου Μιχαήλ με χαροποίησε αφάνταστα χωρίς όμως να με εκπλήξει. Ήμουν βέβαιος πως το διορατικό μάτι του Πατριάρχου μας κ. Βαρθολομαίου σίγουρα είχε εντοπίσει τα πολλά χαρίσματα του π. Αρσενίου. Και έτσι τοποθέτησε τον λύχνον επί την λυχνίαν.

Όπως είμαι εξ’ ίσου σίγουρος ότι η ψυχή του αειμνήστου Μιχαήλ σκίρτησε από αγαλλίαση με την εκλογή, μια που πολύ αγαπούσε και εκτιμούσε τον Πρωτοσύγκελλο του αγίου Γαλλίας.

Και ο παλιός φίλος, αδελφός και συμφοιτητής π. Αρσένιος εξελέγη, εχειροτονήθη και ενεθρονίσθη Μητροπολίτης Αυστρίας, δικός σας ποιμένας και πνευματικός πατέρας.

Σεβασμιώτατε άγιε Αυστρίας κ. Αρσένιε,

Ο Μέγας της Εκκλησίας μας Απόστολος Παύλος σε μια επιστολή του προς το πνευματικό του παιδί Τιμόθεο, τον οποίον χειροτόνησε επίσκοπο Εφέσου σε νεαρή ηλικια του γράφει: «παιδί μου Τιμόθεε, κανείς να μην καταφρονήσει, να μην περιγελάσει τη νιότη σου».

Αυτόν την προτροπή του Αποστόλου υπενθυμίζω σε όλους μας, αγαπητοί αδελφοί. Κανείς από εμάς να μην καταφρονήσει τη νιότη του νέου Ποιμενάρχου μας.

Αντίθετα, να δοξάζουμε τον Θεό μας και να ευγνωμονούμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας που έστειλε στο κέντρο της Ευρώπης επίσκοπο νέο στην ηλικία αλλά ώριμο στη σύνεση, άνδρα μορφωμένο πολύ αλλά και άνδρα πλήρη χάριτος και Πνεύματος Αγίου, δυναμικό και διεκδικητικό αλλά και μειλίχιο και ειρηνικό, ανοιχτό και συνεργάσιμο στις άλλες θρησκευτικές κοινότητες αλλά και απαρασάλευτο στα δόγματα της Ορθόδοξης πίστης και παράδοσης.

Ταπεινά, αδελφοί μου, σας παρακαλώ, ως ο ελάχιστος των αγιορειτών μοναχών, να αγκαλιάσουμε τον επίσκοπό μας με αγάπη και να τον αναπαύσουμε με την υπακοή και συνεργασία μας. Και τότε να είμαστε βέβαιοι, ότι η Ρωμιοσύνη της Βιέννης θα προοδεύει από μέρα σε μέρα και θα μεγαλύνεται, εσείς θα είστε μέσα στη Χάρη και στην ευλογία του Θεού, αλλά και η ψυχή του μακαριστού Μιχαήλ θα αγάλλεται.

Μιχαήλ του αειδοίμου Μητροπολίτου Αυστρίας αιωνία η μνήμη.

Αρσενίου του Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου Αυστρίας πολλά τα έτη.

Χριστός Ανέστη!»

Στο τέλος του μνημοσύνου, ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αυστρίας τόνισε ότι η ζωή του μακαριστού κυρού Μιχαήλ ήταν φωτισμένη από το μήνυμα της αναστάσεως, και για αυτό έγραψε ένα βιβλίο με θέμα την ανάσταση και ζήτησε το «Χριστός Ανέστη» να γραφεί πάνω στον τάφο του.

Ο σεβασμιότατος θύμισε στο πλήρωμα τα λόγια του μακαριστού κατά την τελευταία συνάντηση τους στο Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο λίγες ημέρες πριν από την εις Κύριο εκδημία του, το οποίο τόσο αγαπούσε: «Στη γη, ο Θεός μου έδωσε όλες τις ευλογίες του. Τώρα μου έδωσε την ασθένεια. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Μπορώ τώρα να ολιγοψυχήσω, να μη δοξάσω το όνομα του;».

Σχολιάζοντας αυτά τα λόγια, ο σεβασμιότατος είπε χαρακτηριστικά ότι ο μακαριστός και στην ασθένεια, δόξασε το όνομα του Θεού και έζησε το νόημα της αναστάσεως, έφυγε δικαιωμένος, με την βεβαιότητα της αναστάσεως.

Στην συνεχεία, ο σεβασμιότατος ευχήθηκε ο Θεός να αναπαύει τον μακαριστό και να στηρίζει το πλήρωμα της Εκκλησίας να συνεχίσει την σταυροαναστάσιμη πορεία της, ευχαρίστησε τους Πατέρες Χρυσόστομο και Ηλία, παρεκάλεσε τον π. Χρυσόστομο να μεταφέρει την αγάπη και τον σεβασμό της Εκκλησιάς της Αυστρίας προς την Έφορο του Αγίου Όρους Υπεραγία Θεοτόκο

Καταλήγοντας , ο σεβασμιότατος αναφέρθηκε στην τόλμη των Μυροφόρων για την οποία ο Κύριος τις αξίωσε να γίνουν οι πρώτες μάρτυρες της αναστάσεως Του και τόνισε ότι η πιστή μας απαιτεί τόλμη, απαιτεί ανδρεία ώστε να ξεπεράσουμε την αβεβαιότητα του τάφου και τις φοβίες μας και να ζήσουμε την ανάσταση.