«Ν’ αναστήσεις αυτό που σκότωσες»!

«Κανόνας» Πνευματικού-Εξομολόγου για… «θεραπεία εκτρώσεως» σε 48χρονη.

Αδελφός της Ι.Μ. Διονυσίου Αγίου Όρους, μάλιστα ήδη μακαριστός († 2000), έμαθε ως Μοναχός πλέον, ότι η μητέρα του, που εγέννησε 4 παιδιά, είχε κάμει και μία έκτρωση, ενώ στη συνέχεια απέφευγε τα άλλα παιδιά με αμαρτωλή ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ. Φυσικά, λυπήθηκε πολύ για τη θανάσιμη αμαρτία της μητέρας του ο Αγιορείτης γιος της και ευρεθείς στη Θεσσαλονίκη την έπεισε να πάει να εξομολογηθή το θανάσιμο αμάρτημά της.

Ο Πνευματικός (ήδη και αυτός μακαριστός, † 1996, 90ντούτης) εδέχθηκε την εξομολόγησή της, της είπε τα πρέποντα για την περίπτωση και της όρισε ως «κανόνα» να σταματήσει την αμαρτωλή αντισύλληψη και να παρακαλεί το Θεό να της δώσει παιδί, για «ν’ αναστήσει αυτό που σκότωσε». Φυσικά, εκείνη είχε αντιρρήσεις, με προφάσεις την ηλικία της, τα μεγάλα πλέον παιδιά της, τα σχόλια του κόσμου για τυχόν εγκυμοσύνη μετά από πολλά χρόνια κ.λπ. Αλλ’ ο σοφός εκείνος Πνευματικός επέμεινε: «Αυτός είναι ο “κανόνας” σου, αν θέλεις να σε συγχωρήσει και να σε ευλογήσει ο Θεός».

Και το Θαύμα έγινε! Με την ευχή – προσευχή του Πνευματικού και τη δική της υπακοή και πίστη, όπως ασφαλώς και του Μοναχού γιου της, ο Πανάγαθος της έδωσε νέο παιδί, που το γέννησε 49χρονη, ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια! Μάλιστα η κόρη αυτή πρόσφατα ενυμφεύθηκε, δημιουργώντας δική της οικογένεια.

Έξω στην αυλή τους, που ήταν μια λεμονιά, ήρθε ένα παράξενο πουλί, σαν μεγάλο καναρίνι, αλλά με χρυσαφί χρώμα, κι αντί για φωνή πουλιού είχε φωνή μικρού παιδιού, που έκλαιε! Περίεργη και έκπληκτη εκείνη το κοιτούσε κι άνοιξε το παράθυρο να το ιδεί και να τ’ ακούσει καλύτερα. Τότε εκείνο πέταξε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο της κι άρχισε να κάνει γύρους στο ταβάνι, ενώ από το ράμφος του έσταζε αίμα. Έτσι βλέποντάς το η μητέρα τρόμαξε και ξύπνησε, χωρίς να ξανακοιμηθή, άλλ’ ούτε και να ξεχάσει το περίεργο εκείνο όνειρο, που χωρίς δυσκολία συνδύασε με την έκτρωση της και η θύμηση τους τη βασάνιζε όλη την ήμερα. Ωστόσο δεν το είπε στον άντρα της, για να μη στενοχωρηθή, καθώς ήταν άρρωστος. Αλλά το ερχόμενο βράδυ ξαναείδε το ίδιο όνειρο κι εταράχθηκε πιο πολύ. Ίσως το είδε και τρίτη φορά, και τότε μόνη της πήγε στον Ιερέα της Ενορίας της και του το είπε.

—«Είναι ολαφάνερο, παιδί μου, της είπε ο Ιερεύς. Η ψυχή του εκτρωμένου παιδιού σου ζητεί βοήθεια, αλλά θέλει να βοηθήσει και σας».

—«Και τι να κάμω, παππούλη;»

—«Να εξομολογηθήτε εσύ και ο άντρας σου. Κι όχι μόνο να μην ξανακάνετε έκτρωση, αλλά και να μην αποφεύγετε όσα παιδιά σας δώσει ο Θεός. Εκείνος που τα δίνει θα τα θρέψει, δεν θα τ’ αφήσει. Και να προσεύχεσθε να σας βοηθήσει ν’ αναστήσετε αυτό που φονεύσατε…».

Αλλ’ επί 3-4 χρόνια, χωρίς να τ’ αποφεύγουν, δεν μπορούσαν ν’ αποκτήσουν άλλο παιδί, ενώ η μητέρα, που περισσότερο το επιθυμούσε, έκλαιε συνέχεια και παρακαλούσε την Παναγία, ώσπου συνέλαβε και γέννησε ένα πολύ χαριτωμένο αγοράκι, μάλιστα με μαλλιά ολόξανθα και χρυσαφένια, σαν το χρώμα εκείνου του πουλιού… Και το αγοράκι δεν τους έδωσε μόνο πολλή χαρά, αλλ’ έφερε και πολλή ευλογία στην Πολύτεκνη Οικογένεια.

(Το διηγήθηκαν οι γονείς σε δύο Φίλους των Πολυτέκνων, που είχαν επισκεφθή την οικογένεια, με αφορμή το χαριτωμένο και πανέμορφο αγοράκι, 1,5-2 χρονών γύρω στο 1978, αλλά ιδιαίτερα παιχνιδιάρικο και στην παρουσία των επισκεπτών, που σχολίασαν το γεγονός. Και τότε αυθόρμητα η μητέρα είπε: «Αχ, και να ξέρατε τι έχω τραβήξει γι’ αυτό το παιδί»! Και στην απορία τους, σφίγγοντας το στην αγκαλιά της, διηγήθηκε μαζί με τον άντρα της την περιπέτεια τους, αλλά και την ευτυχή κατάληξη της).

 

 

Πηγή: Εκτρώσεις, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη