Η Εκκλησία μάς προτρέπει να συν-αναστηθούμε με τον Κύριο

( Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος)

Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της σύγχρονης υλιστικής αποτυχίας, μετά από το βαθύ σκοτάδι, την αγία θλίψη και την απορία του πάθους του Κυρίου, Κυριακή του Πάσχα, ζούμε ως Εκκλησία τη χαρά της Αναστάσεως, τη δόξα του Αναστάντος, τη λύτρωση των αναστημένων. Αυτή είναι η λαμπρότητα της ημέρας.    

Όπως θεολογικά, δοξολογικά και ποιητικά διακηρύσσει ο Ιωσήφ ο Βρυέννιος στον λόγο του «Εις την Λαμπράν»: «Πάσχα διάβασις από του σκότους εις το φως· Πάσχα εξέλευσις από του άδου εις την γην· Πάσχα ανάβασις από της γης εις τους ουρανούς· Πάσχα μετάβασις από θανάτου εις την ζωήν».

Το Πάσχα είναι πέρασμα από τον θάνατο της απιστίας στη ζωή της πίστεως, από τον θάνατο της αδικίας στη ζωή της δικαιοσύνης, από τον θάνατο της αμαρτίας στη ζωή της αγιότητος, από τον θάνατο του ψεύδους στη ζωή της αληθείας, από τον θάνατο της προσωρινότητος στη ζωή της αιωνιότητος, από τον θάνατο της κοσμικής απόγνωσης στη ζωή της θεϊκής ελπίδας, από τον θάνατο της ανθρώπινης αδυναμίας στη ζωή της χάριτος, από τον θάνατο της αποξένωσης από τον Θεό στη ζωή της κοινωνίας μαζί Του.

«Ει Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις υμών», καθώς γράφει ο θείος Απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους (Α’ Κορ. ιε’ 14). Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τότε και ο λόγος μας και η πίστη μας είναι άδεια από νόημα και περιεχόμενο. Γι’ αυτό και αυτοί που θέλουν να αποδυναμώσουν το κήρυγμα της Εκκλησίας, διά μέσου των αιώνων με τόσο πάθος προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη μας στην αλήθεια του γεγονότος της Αναστάσεως του Κυρίου.

Παρά ταύτα, «Πάσχα ανάστασις των πεπτωκότων βροτών· Πάσχα ανάκλησις των εξορίστων Εδέμ· Πάσχα ανάρρυσις των αιχμαλώτων φθορά· Πάσχα πιστών η όντως ζωή· Πάσχα παντός του κόσμου τρυφή· Πάσχα Τριάδος θεία τιμή».

      Γι’ αυτό και ως Εκκλησία ψάλλουμε σαράντα μέρες το «Χριστός Ανέστη», αυτό επαναλαμβάνουμε μεταξύ μας ως χαιρετισμό, το γεγονός της Αναστάσεως εορτάζουμε πανηγυρικά κάθε Κυριακή, το ονομάζουμε «μέγα, ιερώτατον, άγιον, μυ­στικόν, πανσεβάσμιον, ανέσπερον», που σημαίνει πως αποτελεί μυστήριο που μας υπερβαίνει, δώρο που προέρχεται από τον Θεό, χάρι που δεν τελειώνει, φως που δεν σβήνει, ελπίδα που δεν διαψεύδει.

«Ακόρεστος η του Πάσχα προσηγορία, ότι πολλαπλάσιος η δια τούτου δηλούμε­νη χάρις· τούτο και γαρ ψυχών η αναψυχή, τούτο των νόων η χαρμονή, τούτο σωμάτων ο κουφισμός, τούτο ομμάτων ο φωτισμός, τούτο λαρύγγων ο γλυκασμός, τούτο θυμηδία, τούτο θερμότης, τούτο ειρήνη, τούτο χαρά», καταλήγει ο σοφός Ιωσήφ ο Βρυέννιος.

Είναι δυνατόν να αδιαφορήσουμε μπροστά σε αυτή την μοναδική ευκαιρία; Είναι δυνατόν να στερηθούμε αυτήν την ευλογία; Η Εκκλησία μάς προτρέπει να συν-αναστηθούμε με τον Κύριο. Ο Ίδιος λέγει στους μαθητές Του: «ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιω. ε’ 24). Τί υπέροχος λόγος! Αυτός που ακούει τα λόγια μου και πιστεύει στον Πατέρα μου που με απέστειλε σε αυτόν τον κόσμο, δεν έρχεται σε κρίση, δεν κρίνεται, αλλά ήδη έχει μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή.

Αυτό θα μπορούσαμε να το πούμε και με τη γενικότερη έννοια της κρίσεως. Ο άνθρωπος της πίστεως και της υπακοής στον λόγο και το θέλημα του Θεού δεν επηρεάζεται από καμία κρίση. Δεν απειλείται από κανένα κίνδυνο ή δυσμενές γεγονός. Ούτε και από τον θάνατο. Διότι είναι μέτοχος της όντως ζωής, του Κυρίου, ο οποίος είπε: «Εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή». Η πραγματική κρίση μας είναι ότι δεν έχουμε σχέση με τη ζωή και την Ανάσταση.

Με την ευκαιρία λοιπόν της μεγάλης εορτής του Πάσχα σας καλώ όλους να γίνουμε πραγματικοί πανηγυριστές και ομολογητές της Αναστάσεως, οι ίδιοι άνθρωποι της Αναστάσεως. Τότε το «Χριστός Ανέστη» δεν θα το λένε μόνο τα χείλη μας, αλλά θα το ομολογεί η ζωή μας· ούτε θα το ψάλλουμε μόνο σαράντα μέρες, αλλά θα το διακηρύσσουμε πάντα· ούτε η χαρά της Αναστάσεως θα εκφράζεται μόνο μέσα από τους τύπους των εορταστικών συνηθειών μας και της όμορφης λαογραφίας, αλλά θα αποδεικνύεται κυρίως μέσα στις κρίσεις της ζωής μας. Φέτος περισσότερο από κάθε χρονιά καλούμαστε, μέσα στην ασφυξία της κρίσεως, να κάνουμε Πάσχα αληθινής Αναστάσεως.

Εύχομαι η ευλογία του Αναστάντος Χριστού, η χαρά και η ειρήνη Του να σκεπάζει τη ζωή σας, να στηρίζει την Εκκλησία μας και να φωτίζει τον κόσμο όλο.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 

 (Από την Πασχαλινή εγκύκλιο)

 

Πηγή: http://www.vatopedi.gr/