Ευλογημένος ο Ερχόμενος.
8 Απριλίου 2012
Κυριακή των Βαΐων σήμερα! Και η Εκκλησία μας καλεί σε χαρά και σε ευφροσύνη: “Χαίρε και ευφραίνου· τέρπου και αγάλλου η Εκκλησία του Θεού»! Γιατί; Διότι έρχεται στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός, ο Βασιλιάς του Νέου Ισραήλ, ο Αρχηγός της Εκκλησίας, για να ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας του κόσμου.
Χθες Τον είδαμε να ανασταίνει το Λάζαρο. Μπροστά στα μάτια ενός ολόκληρου χωρίου, ανέστησε ένα νεκρό, ο οποίος ήταν ήδη τέσσερες ημέρες μέσα στο τάφο! Και έτσι έδωσε μια ακόμη αδιαμφισβήτητη μαρτυρία της θεϊκής Του ύπαρξης, που νικάει και το θάνατο!
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο όχλος Τον υποδέχεται στα Ιεροσόλυμα με κραυγές και επευφημίες: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»! «Ωσαννά» σημαίνει «σώσε μας!». «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», σημαίνει «δόξα σε Σένα, που έρχεσαι στο όνομα του Αληθινού Θεού και Κυρίου μας»!
Με άλλα λόγια ο όχλος ομολογούσε: «Ναι, ξέρουμε πλέον ότι Κάποιος Άλλος Σε έστειλε! Σε έστειλε ο Ένας Αληθινός Θεός! Ο Κύριος της δόξης! Και στο όνομα Αυτού του Κυρίου Συ έρχεσαι τώρα να μας σώσεις! Έρχεσαι να μας ελευθερώσεις! Το είδαμε με τα μάτια μας, όταν χθες ανάστησες τον τετραήμερο Λάζαρο. Συ μπορείς να μας ελευθερώσεις ακόμα και από τον μεγαλύτερο εχθρό μας, το θάνατο! Και γι’ αυτό σε υποδεχόμαστε με δοξολογίες· με χαρά και αγαλλίαση!»: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!
* * *
Από τότε, αυτή η φράση έγινε η πιο μεγάλη δοξολογία της Εκκλησίας. Ο πιο λαμπρός ύμνος, που δοξάζει το Χριστό. Και γι’ αυτό η Εκκλησία, μας καλεί να τον ψάλλουμε κάθε πρωί, όταν αρχίζουμε την ακολουθία του όρθρου: «Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!
Δηλαδή: «Ο Χριστός, που είναι Θεός μας και Κύριός μας, ήλθε και φανερώθηκε σε μας». Ήλθε και έγινε άνθρωπος για μας. Δεν είναι πια μια άπιαστη αόρατη δύναμη! Τον είδαν ανθρώπινα μάτια και τον ψηλάφησαν ανθρώπινα χέρια! Αλλά επειδή οι σύγχρονοί Του δεν Τον αναγνώρισαν, τον πέρασαν για βλάσφημο θεομπαίχτη που διαταράσσει την βολική ησυχία του κατεστημένου. Και Τον οδήγησαν στο δικαστήριο, Τον καταδίκασαν σε θάνατο και Τον σταύρωσαν! Εκείνος όμως, δείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι είναι ο Αληθινός Θεός και Κύριος, ανέστη εκ νεκρών! Και μας υποσχέθηκε ότι θα είναι μαζί μας «όλες τις ημέρες της επίγειας ζωής μας»! Δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ! Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι Του αρέσει να «χώνεται» στη ζωή μας, χωρίς εμείς να Τον θέλουμε!
Βασική προϋπόθεση για να μπει στη ζωή μας είναι: πρώτοι εμείς να Τον θέλουμε! Εμείς να Τον καλέσουμε! Εμείς να Τον περιμένουμε σαν Σωτήρα και Ελευθερωτή μας! Εμείς να είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή να Τον υποδεχθούμε με την δοξολογία: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!»
Αλλά για να ζούμε πάντοτε με αύτη τη ζωοποιό λαχτάρα, για να Τον περιμένουμε πάντοτε έτοιμοι να φωνάξουμε «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!», χρειάζεται κάτι που -έστω κι αν κάποτε το ζήσαμε – τώρα δυστυχώς το έχουμε τελείως ξεχάσει! Χρειάζεται – όπως λέει το δεύτερο απολυτίκιο της σημερινής γιορτής- να έχουμε μπει κι εμείς στον τάφο μαζί Του!
Να έχουμε ταφεί μαζί Του! Όχι στον φυσικό τάφο, αλλά σε κάποιον άλλο τάφο! Σε ένα τάφο, που δεν είναι άλλος από την Αγία Κολυμβήθρα, που κάποτε μας βούτηξαν μωρά!
«Συνταφέντες σοι διά του βαπτίσματος, Χριστέ ο Θεός ημών, της αθανάτου ζωής ηξιώθημεν τη Αναστάσει Σου, και ανυμνούντες κράζομεν· ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!
Λέει δηλαδή ο υμνωδός: Κάποτε βαπτιστήκαμε, όχι για να κρατήσουμε φωτογραφίες και βίντεο από ένα χαριτωμένο μωρό, άλλα βαπτιστήκαμε, για να θάψουμε μέσα στη κολυμβήθρα μια ψευτοζωή χωρίς το Χριστό. Να θάψουμε μια καρικατούρα ζωής, που δεν διαφέρει και πολύ από των ζώων, και για να αναστηθούμε σε Ζωή μαζί με το Χριστό· μαζί με Αυτόν που είναι η μόνη πηγή της Αληθινής Ζωής· μίας Ζωής που ποτέ δεν έχει τέλος! Μόνον έτσι μπορούμε να είμαστε αληθινά ζωντανοί για πάντα, και μόνον έτσι μπορούμε σήμερα – και κάθε στιγμή – να Τον καλούμε και να Τον καλωσορίζουμε στη ζωή μας λέγοντας: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!
+ ο Ν.Μ. (Λυχνία Νικοπόλεως, αρ. φ. 320)
