Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ, Μητρ. Μόσχας, φωτιστής της Αλάσκας και της Σιβηρίας.(31 Μαρτίου)
31 Μαρτίου 2012
Ο άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ είναι μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία της ορθοδοξίας. Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Σιβηρίας το 1727, και το όνομά του ήταν Ιωάννης.
Ορφάνεψε μικρός, αλλά τον προστάτευσε ο θείος του, ο ιερομόναχος Δαβίδ, που του εξασφάλισε και μια θέση στο Θεολογικό Σεμινάριο του Ιρκούτσκ. Εκεί επιδόθηκε στη μάθηση, αλλά και στις πρακτικές τέχνες. Το 1817 νυμφεύθηκε, χειροτονήθηκε διάκονος και το 1821 ιερέας και διορίστηκε στον ιερό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Ιρκούτσκ.
Το 1823 απεστάλη από τον επίσκοπο Ιρκούτσκ Μιχαήλ στην Αλάσκα, ως μέλος της ιεραποστολής. Μαθαίνοντας την ευλάβεια των Αλεούτων κατοίκων της πήγε στη περιοχή με την οικογένειά του. Έμαθε πολύ γρήγορα τη γλώσσα τους και στα τέσσερα πρώτα χρόνια σύνταξε την πρώτη γραμματική της Αλεουτικής γλώσσας και μετάφρασε λειτουργικά βιβλία, ευαγγελικές περικοπές για χρήση στις ακολουθίες, έγραψε Κατήχηση, προσευχές και το βιβλίο «Ο δρόμος προς τη Βασιλεία των Ουρανών». Ίδρυσε σχολεία, ιατρεία, ναούς και ταξίδεψε σε κάθε γωνιά για να γνωρίσει τους ιθαγενείς, να τους συμπαρασταθεί και να τους μεταδώσει το ευαγγελικό μήνυμα. Οι ιθαγενείς τον εκτίμησαν απεριόριστα κι εκείνος έζησε σαν ένας απ’ αυτούς και μοιράστηκε τις δύσκολες συνθήκες της ζωής τους.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1838 η πρεσβυτέρα Αικατερίνα πέθανε. Το 1840 ο π. Ιωάννης έγινε μοναχός με το όνομα Ιννοκέντιος, προς τιμήν του αγίου Ιννοκεντίου του Ιρκούτσκ και στις 13 Δεκεμβρίου η Ιερά Σύνοδος τον εξέλεξε επίσκοπο Καμτσάνκας, Κουρίλλων και Αλεουτίων Νήσων με έδρα τη Σίτκα,που ονομαζόταν τότε Νέος Αρχάγγελος. Ως επίσκοπος επιδόθηκε ακόμη θερμότερα στην ιεραποστολή, με κύριο μέλημα την ίδρυση σχολείων και ναών. Άρχισε μια μεγάλη ιεραποστολική περιοδεία μαζί με ένα συνεργάτη του στην απέραντη επισκοπή του διανύοντας περισσότερα απο πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε παγωμένες εκτάσεις, υποφέροντας από το ψύχος, ανυπέρβλητες δυσκολίες και στερήσεις υπομένοντας όλες τις θλίψεις.
Το 1850 του δόθηκε ο βαθμός του αρχιεπισκόπου με δικαιοδοσία σε περισσότερο από 200.000 ψυχές αφού περιλήφθηκε στην επισκοπή του η περιοχή Γιακούτσκ της Σιβηρίας. Με ζήλο αποστολικό επισκεπτόταν και τις πιο απόμακρες περιοχές για να φέρει το λόγο του ευαγγελίου.
Το 1857 ευλόγησε το νεαρό ιερομόναχο Νικόλαο Καζάτκιν (άγιο Νικόλαο της Ιαπωνίας), που πέρασε και τον συνάντησε πηγαίνοντας στην Ιαπωνία για ιεραποστολή.
Το 1868 ο άγιος σκεφτόταν να ζητησει από την Ιερά Σύνοδο να παραιτηθεί και να αποσυρθεί σε μοναστήρι λόγω της μεγάλης του ηλικίας και της εξάντλησης του από τις κακουχίες. Όμως ο άγιος Φιλάρετος, Μητροπολίτης Μόσχας, κοιμήθηκε ξαφνικά και η Ιερά Σύνοδος τον εξέλεξε ως διάδοχό του!
Στη σπουδαία νέα του θέση ο άγιος διέπρεψε για μια ακόμη φορά, δείχνοντας μεγάλη ποιμαντική και κοινωνική μέριμνα. Αναδιοργάνωσε σχολές, φιλανθρωπικά ιδρύματα και φρόντισε επίσης και για την ιεραποστολή στην Αλάσκα, ιδρύοντας μια Ανεξάρτητη Αλεουτιανή Επισκοπή με έδρα τον Άγιο Φραγκίσκο.
Ο άγιος Ιννοκέντιος, μετά από 58 χρόνια ιερουργίας του Ευαγγελίου, κοιμήθηκε το Μ. Σάββατο του 1879 λίγο μετά την αναστάσιμη Ακολουθία και τάφηκε στη λαύρα της Αγίας Τριάδας του αγίου Σεργίου, δίπλα στο μητροπολίτη Φιλάρετο. Η μνήμη του εορτάζεται στις 31 Μαρτίου, καθώς και στις 12 Δεκεμβρίου, μαζί με τους άλλους αγίους της Αλάσκας. Ταις του σου αγίου πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
