Προς αναγνώστες επιστολή…

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, αναγνώστες του περιοδικού μας “Μοναχική Έκφραση” Για ένα μεγάλο διάστημα αυτόν τον καιρό έχουμε γίνει δέκτες πολλών κρίσεων και κατακρίσεων σχετικά με την υπόθεση Βατοπαιδίου. Αγόμεθα και φερόμεθα ανάλογα με τις ειδήσεις, τα συμπεράσματα, τις κρίσεις κλπ. κλπ. Ίσως θα έπρεπε να συγκεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας και τη σκέψη μας στο (ανεξάρτητα αλήθεια η ψέμματα) αν νομιμοποιείται κανείς να φέρει αυτές τις κρίσεις και τις κατακρίσεις. Η εποχή μας βέβαια διατυπώνει μόνον κρίσεις. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει με τα θέματα πού σχετίζονται με την οριζόντια διάσταση του κόσμου. Εμείς πού θελουμε να ασχολούμεθα μόνον με την αληθινή ζωή, μόνον δηλαδή με τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, βλέπουμε το θέμα τελείως διαφορετικά, ούτε καν συγκρίσιμα. Λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, περιγράφοντας μία κατάσταση πού ζούσε στην εποχή του: Οι άνθρωποι έπαψαν να κλαίνε τις αμαρτίες τους, πήραν την κρίση από τον Υιόν του Θεού και σαν αναμάρτητοι διατυπώνουν κρίσεις ο ένας για τον αλλον και αλληλοκαταδικάζονται. Ο ουρανός εκπλήσσεται γι αυτό και η γη φρίττει. Αυτοί ομως, όντας αναίσθητοι, ούτε καν ντρέπονται.

Έναν αιώνα σχεδόν πριν, το ίδιο σχεδόν διαπιστώνει ο Άγιος Δωρόθεος εμείς οι άθλιοι ο,τιδήποτε κι αν δούμε, (αν ζούυσε στην εποχή μας με την τηλεόραση θα συμπλήρωνε ο,τιδήποτε αν δούμε στην τηλεόραση) η ακούσουμε η υποθέσουμε, αρχίζουμε να το κατακρίνουμε, να το σιχαινόμαστε η να το εξευτελίζουμε δίχως καμιά διάκριση”. Όπως βλέπετε λοιπόν, και όπως θα μπορούσαμε να δούμε διαβάζοντας πολλά τέτοια κείμενα, το ζιζάνιο της κατάκρισης θέλει να καταπνίξει όσο γίνεται περισσότερες ψυχές. Είναι εκείνο πού φυτρώνει πιο συχνά από όλα τ΄ άλλα μέσα μας, στον αγρό της ψυχής μας. Και δυστυχώς με τη στάση μας πολλέ φορές το μεταδίδουμε και στις ψυχες των άλλων πού, κόντρα στο ρεύμα, αγωνίζονται ακόμα να διατηρήσουν καλούς λογισμούς και να συγκεντρώσουν όλη τους την προσοχή στον κήπο της καρδιάς τους. Μόνον να σκεφτούμε ότι, αν ο καθένας από εμάς είχε σαν μοναδική έννοια και αγωνία και ενασχόληση να ξεριζώσει τα ζιζάνια της δικής του ψυχής, φανταστείτε πόσο πιο όμορφος και εύφορος και ιδανικός θα ήταν ο κόσμος μας. Όμως δυστυχώς στην εποχή μας γίνονται πάντα τα ακριβώς αντίθετα κι έτσι το απλό κουτσομπολιό, ένα είδος καθημερινής κατάκρισης στις γειτονιές, έχει πάρει πλέον πανελλήνιες και παγκόσμιες διαστάσεις μέσα από τους δέκτες των τηλεοράσεων, από ανθρώπους πού δεν δέχονται οι ίδιοι ποτέ να κριθούν, δεν λένε ποτέ για τον εαυτό τους τίποτα, αλλά αντίθετα ποτίζουν με το δηλητήριο της κατάκρισης εκατομμύρια ψυχές κάθε μέρα. Και ο πάντα επίκαιρος Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, αν και έζησε τόσους αιώνες πριν, μας περιγράφει ακριβώς οπως είμαστε, με το ηθος πού εχουμε, καθώς σαν ιεροεξεταστές παραδίδουμε στην πυρά δικαίους και αδίκους. Η εποχή μας ειναι το καλύτερο παράδειγμα γιατί επρεπε ο Χριστός να ερθει στη γη. Γιατί μόνον ο ίδιος ο Θεός τελικά αγαπα τον άνθρωπο. Μόνον ο ίδιος ο Θεός συγχώρεσε τη μοιχαλίδα, την πόρνη, τον τελώνη, τον ληστή.Αντίθετα εμείς, τον Άγιο Διονύσιο πού έκρυψε τον φονιά του αδελφού του, θα τον κατακρίναμε κατάλληλα, λεγοντάς τον συνεργό η ο,τι άλλο μπορούσε να αποκυήσει το αρρωστημένο μας εγώ. Λέει λοιπόν ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος “Είδα μερικούς να πέφτουν στα κρυφά σε λογής λογής βαριά παραπτώματα, τα οποία ποτέ δεν έρχονται στο φως. Έχουν όμως την αναίδεια με την φαινομενική υπόληψη της καθαρότητάς τους να επεμβαίνουν σ αυτούς πού φταίνε σε μικροπράγματα και να τα φανερώνουν”. Ο νοών νοείτω.

 

Γερόντισσα Μόνικα

και αι συν εμοί εν Χριστώ αδελφαί  πηγή:

Διμηνιαίο Περιοδικό «Μοναχική Έκφραση», τεύχος 28ο, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008,

 

Έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου, Τρίκορφο Φωκίδος