Είμαστε Ανατολίτες

Ήταν κλασική περίπτωση εφήβου ο Κώστας της Β’ Λυκείου. Η αποθέωση της αντίρρησης. Κριτικό μυαλό. Φαινόταν αρκετά ορθολογιστής στη σκέψη του, όμως εγώ προσωπικά έκρινα ότι δεν ήταν τόσο όσο ήθελε να φαίνεται. Η αντίρρησή του απέναντί μου εστιαζόταν στην αντίληψη ότι δεν είμαστε Ανατολίτες, αλλά Ευρωπαίοι. Τελικά, διατεινόταν, τί είναι η Ορθοδοξία; Ένας μυστικισμός ανώφελος, μακριά από τον ορθό λόγο, τον οποίο ανέπτυξαν με δεξιότητα και θαυμαστό τρόπο οι Ευρωπαίοι. Οι συζητήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη και συνεχίζονταν έξω από την τάξη, στους διαδρόμους της Σχολής Δούκα. Πολλές φορές στο τέλος των συζητήσεών μας του έλεγα: Ό,τι κι αν κάνεις είσαι Έλληνας, με το ένα πόδι σου στην Ανατολή και το άλλο στην Ευρώπη. Είσαι επομένως και Ανατολίτης.Ο Κώστας τελείωσε το Λύκειο και έφυγε για σπουδές στην Αγγλία.Είχε περάσει ένας χρόνος από τότε πού είχε ξεκινήσει τις σπουδές του, όταν ξαφνικά έλαβα αναπάντεχα μια επιστολή του από την Αγγλία. Με πληροφορούσε για τις σπουδές του και ζητούσε επίμονα να του γράψω. Του απάντησα και πολύ γρήγορα έλαβα μια δεύτερη επιστολή – εξομολόγηση θα έλεγα. Δεν θα την περιγράψω, αλλά θα την παραθέσω αυτούσια:

«Southampton 2.11.1981

Τί να σας πω, δεν ξέρω πως να αρχίσω το γράμμα μου. Δεν ξέρετε πόσο χάρηκα πού έλαβα το γράμμα σας. Ήταν μια τόνωση αλλά και αναγνώριση συγχρόνως.Τα λόγια σας ήταν πολύ ενθαρρυντικά και ανακουφιστικά συγχρόνως. Πολλές φορές είμαι ασυμβίβαστος, εγωιστής και αγύριστο κεφάλι. Ρωτήστε τους κ.κ. Ο … για τις εκθέσεις μου και τον κ. Λ… για τα υπόλοιπα κλασικά μαθήματα. Δεν μπορώ να κάνω κάτι πού δεν μου αρέσει. Η γνώμη σας όμως, αν και συμβιβαστική, μ΄ αρέσει γιατί είναι πρακτικότατη. Αυτό είχα σκεφτεί και εγώ λίγο πολύ, αλλά θα ήθελα μια άλλη γνώμη. Είναι περίεργο, αλλά όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ καταφεύγω στη γνώμη αυτών πού πολλοί τους θεωρούν ξεπερασμένους και εκτός εποχής. Αν σας κάνω να νιώθετε μεγάλος, συγχωρέστε με.Τα δικά μου τώρα. Στις 16/11 αρχίζω τα ακαδημαϊκά μου μαθήματα. Το Κολέγιο πέρα από τις μηχανολογικές μου γνώσεις μου προσφέρει μετά από υπηρεσία έξι μηνών το δίπλωμα βοηθού μηχανικού και αν συνεχίσω μέχρι αρχιμηχανικού. Όμως για να πάρω και το δίπλωμα του μηχανικού πρέπει να περάσω κάτι εξετάσεις. Όχι υγειονομικές, ούτε γνώσεων, αλλά ικανότητας. Έτσι έδωσα και κατάφερα να πάρω δύο πιστοποιητικά. Ένα για φωτιά (καταπολέμηση) και ένα για επιβίωση σε περίπτωση ναυαγίου. Στον πρώτο κύκλο έφαγα την κάπνα της ζωής μου. Είχα γίνει αραπάκι απ’ τη μαυρίλα. Εκείνη την ημέρα όλο “Παναγία μου” έλεγα. Το πεδίο της μάχης ήταν ένα ομοίωμα μηχανοστασίου με δύο πατώματα και μια ταράτσα. Ήταν μία άσκηση πού έπρεπε να περάσουμε δίπλα από τις φλόγες και να βγούμε έξω. Το συναίσθημα πού με κυρίεψε ήταν λίγο πολύ θρησκευτικό. Σα να κατέβαινα στην κόλαση. Ζέστη, φωτιές, μαυρίλα κ.λπ. Το άλλο πιστοποιητικό το πήρα κολυμπώντας και βουτώντας από πέντε μέτρα με σωσίβιο σε μια κρύα πισίνα του Southampton.

Τα αγαθά κόποις κτώνται.Προχθές βγήκα με μια παρέα. Πήγαμε σε μια Pub. Αφού τα τσούξαμε επισκεφτήκαμε ένα ελληνικό εστιατόριο. Το ρίξαμε στο κρασί. Προσωπικά ήπια δυο κιλά ρετσίνα. Πάντως το πως έφτασα σπίτι ένας Θεός ξέρει. Όπως λέτε στο γράμμα σας είμαστε δεμένοι με τον τόπο μας και το κρασί του. Μόλις προχθές αποδείχτηκε από πρώτο χέρι. Αποδείχτηκε επίσης ότι το πολύ οινόπνευμα αρρωσταίνει.Έχω βρει παρέες από καλά παιδιά και είμαι ευχαριστημένος. Μάλιστα στο ίδιο σπίτι μένουν τρία παιδιά από το Ομάν. Είναι ενθουσιασμένοι πού κάνουμε παρέα,γιατί οι Άγγλοι δεν τους πολυθέλουν. Μιλήσαμε για τη ζωή τους στο Ομάν, το πόσο είναι δεμένοι με το Κοράνι. Μαγεύτηκα από όσα άκουσα. Ειδικά με την οικογένεια και τον τρόπο λειτουργίας της, ακόμα για τη θέση των γυναικών. Στην αρχή της συζήτησής μου τα έλεγαν και ντρεπόντουσαν, όμως τους έπεισα ότι λίγο πολύ πίστευα τα ίδια, γιατί είμαι Ανατολίτης. Αυτό ήταν. Μόλις το άκουσαν μόνο πού δεν με αγκάλιασαν. Τους έκανε καλή εντύπωση πού κάθισα στο πάτωμα σαν να ήταν φυσικό. Γενικά γοητεύτηκα από την απλότητά τους.Ελπίζω να σας δω τα Χριστούγεννα. Να μου προσέχετε το Γιώργο Μ. (Α΄ Λυκείου) και ανταποδίδω το χαιρετισμό και σε σας και στην οικογένειά σας. Περιμένω απάντησή σας.Κώστας»

πηγή: Αλέξανδρου Σ. Καριώτογλου, Μαθητικό Συναξάρι – Ιστορίες παιδείας οδυνηρές και ωφέλιμες, Εκδόσεις Ακρίτας