Η φωνή ενός Αγίου
14 Μαρτίου 2012
Σε μια εποχή κοινωνικών αναστατώσεων, όπως ήταν ο 14ος αιώνας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς φρόντισε για την ισόρροπη ανάπτυξη των ανθρώπων, έτσι που να μη παρασυρθούν από μια μονόπλευρη προσκόλληση στην ύλη. Αξιολόγησε όσο λίγοι θετικά την επίγεια ζωή του ανθρώπου, αλλά ποτέ δεν έχασε από τα μάτια του το όραμα της ουράνιας πόλεως, του νέου κόσμου. Αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή για τη μεταμόρφωση του ανθρώπου σε πραγματική εικόνα Θεού, θυμίζοντας τον προορισμό του πάνω στη γη. Στάθηκε δίπλα σ’ όσους υπέφεραν, μα και σ’ όσους κινδύνευαν να πνίγουν μέσα στις απολαύσεις, τη φιλοδοξία και τα γήινα αγαθά. Και μας άφησε ιερή παρακαταθήκη, όχι μόνο το παράδειγμά του, αλλά και τα έργα του, όπου μιλά για τη θέωση του ανθρώπου. Πολλοί βέβαια ακούγοντας θέωση, ίσως νομίσουν πως πρόκειται για κάτι που δεν έχει άμεση σχέση με την καθημερινή μας ζωή. Μια τέτοια άποψη είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Η θέωση είναι μια καθημερινή άσκηση που δεν έχει μόνο τον ουρανό για στόχο, αλλά μεταβάλλει και την καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Γιατί είναι μια αποδέσμευση από την ποικιλώνυμη δουλεία που τυραννά τον άνθρωπο. Είναι πρώτα-πρώτα αποταγή, απελευθέρωση από την υποταγή σε μάταια και απατηλά πράγματα που εμποδίζουν τον άνθρωπο να γίνει αληθινά ελεύθερος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
