Έκτακτος έκδοσις του Περιοδικού «Αγία Λυδία»

Η ανάσα όλων των Ελλήνων κομμένη. Όλη η Αθήνα ωργισμένη. Ποιός θα αναχαιτίση αυτήν την οργή; Προς ποιά κατεύθυνσι θα διοχετευθή. Αν… αν… αν… –δυσκολευόμαστε να το γράψουμε–, τότε τι θα γίνη; Τότε ποιός θα μας δώση δάκρυα να χύσουμε, θρήνους για να θρηνήσουμε, κραυγές και οιμωγές να στείλουμε στους ουρανούς; Που θα βρούμε τόσες μοιρολογίστρες να ψάλλουν το μοιρολόγι της Ελλάδος;

Απογευματινές ώρες του Σαββάτου, 11η Φεβρουαρίου 2012. Και η αγωνία των Ελλήνων έντονα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά των. Οι μικροί παρακολουθούν με περιέργεια τις νευρικές κινήσεις των μεγαλυτέρων και με απορία ερωτούν «τι συμβαίνει;». Το μουρμουρητό ακούγεται υπόκωφα: «Δύσκολες ώρες! Κρίσιμες οι στιγμές!».

Από τα βάθη των αιώνων ακούγονται οι φωνές εκείνων που έστησαν την Ελλάδα και τώρα διαμαρτύρονται γι’ αυτά που ακούνε, γι’ αυτά που βλέπουν, για την ομίχλη που σκεπάζει την Αθήνα. Διαμαρτύρονται οι Καρυάτιδες. Διαμαρτύρονται οι 400 χιλιάδες­ που έκτισαν τον Παρθενώνα και τώρα τον βλέπουν να χάνεται μέσα σε μια βραδυά. Η ανάσα όλων των Ελλήνων κομμένη. Όλη η Αθήνα ωργισμένη. Ποιός θα αναχαιτίση αυτήν την οργή; Προς ποιά κατεύθυνσι θα διοχετευθή. Αν… αν… αν… –δυσκολευόμαστε να το γράψουμε–, τότε τι θα γίνη; Τότε ποιός θα μας δώση δάκρυα να χύσουμε, θρήνους για να θρηνήσουμε, κραυγές και οιμωγές να στείλουμε στους ουρανούς; Που θα βρούμε τόσες μοιρολογίστρες να ψάλλουν το μοιρολόγι της Ελλάδος;

Θεέ μου! Θεέ μου, γενού ίλεως και κάνε το θαύμα σου! Μην επιτρέψης να δούμε τέτοιου είδους φαινόμενα. Λυπήσου, Κύριε, τις πονεμένες μάννες, τα πεινασμένα παιδιά, τον λαό μας που δοκιμάζεται τόσο σκληρά. Το γνωρίζεις, Κύριε. Ο λαός μας έπαθε και πέρασε πολλά. Και αμαρτήσαμε, ναι, πολύ αλλά και πολύ σε αγαπήσαμε. Αμαρτήσαμε­ όλοι μας, όμως ζητούμε το έλεός σου.

Κύριε, μη λησμονής πως εμείς σου δώσαμε την γλώσσα, για να περάσης σ’ όλο τον κόσμο το μήνυμα του Ευαγγελίου. Εμείς σου δώσαμε ένα πλήθος μαρτύρων και νεομαρτύρων, από παιδιά, από ιερείς και από αρχιερείς, για να στολίσης τους ουρανούς. Εμείς, σου ανοίξαμε τον δρόμο να περάσης στην Ευρώπη. Έλληνες ήσαν εκείνοι που εδόξασαν το όνομά σου. Έλληνες και εκείνοι που στάθηκαν και συνεχίζουν να στέκωνται όρθιοι, κρατώντας υψηλά το λάβαρο της Ορθοδοξίας. Έλληνες τίμησαν και συνεχίζουν να τιμούν το Άγιο Όνομά σου, στον σύγχρονο αυτό κόσμο, που όλοι πετούν τις ασπίδες και εγκαταλείπουν το πεδίο της μάχης.

Και τώρα, εμείς οι Έλληνες, σε παρακαλούμε να δώσης στον λαό μας το έλεός σου, την ευσπλαγχνία σου. Μην αφήσης να δούμε μεγαλύτερα κακά. Η χώρα μας έγινε κρανίου τόπος. Ο πόνος και ο αναστεναγμός, το δάκρυ και η πίκρα δεν έλειψαν ακόμη από τα χείλη του προδομένου μας λαού.

Άνοιξε, Κύριε, τους κρουνούς της ευσπλαγχνίας σου! Σε ικετεύουν τα παιδιά σου!

 

Έκτακτος έκδοσις του Περιοδικού «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ» • Φύλλον 1ον

 

Πηγή : http://elafosdorkas.blogspot.com/2012/02/blog-post_25.html