«Η Εκκλησία δεν είναι οργάνωση που εργάζεται για την θεραπεία των κοινωνικών κακών…»

(Σεβ. Μητροπ. Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

«…υπάρχει εις πολλούς η ιδέα ότι η Εκκλησία είναι και αυτή μία οργάνωσις, η οποία πρέπει να εργάζεται δια την θεραπείαν των κοινωνικών κακών. Εις αυτήν την ιδέαν επαγιδεύθησαν πολλοί των ιερέων μας, δος δ᾽ ειπείν και των Επισκόπων μας, και εγκαταλείψαντες το καθαρώς πνευματικόν έργον, την κατήχησιν δηλαδή του λαού και την διδασκαλίαν της τέχνης της απαλλαγής τής καρδίας από τα πάθη, ξεχύνονται εις φιλανθρωπικά και κοινωνικά έργα, διότι από αυτά μόνον θα έχουν τον έπαινον του κόσμου.

Και βεβαίως δεν θα είμεθα αδιάφοροι και άσπλαγχνοι δια την υπάρχουσαν δυστυχίαν και πενίαν του λαού, αλλ᾽ από την Παλαιάν ακόμη Διαθήκην ακούεται η διδασκαλία των Προφητών, ότι το υπάρχον κοινωνικόν κακόν είναι πρώτιστα πάντων θρησκευτικόν και ηθικόν κακόν. Δια τούτο και εις κάθε συμβαίνουσαν δυστυχίαν οι Προφήτες εκήρυττον την μετάνοιαν ως το μόνον μέσον απαλλαγής εκ των δεινών αυτής. Με ταράσσει η ιδέα των κοσμικών, αλλά και μεγαλοσχήμων ιερωμένων ακόμη ότι πετυχημένος ποιμήν είναι αυτός, ο οποίος κοσμεί την Μητρόπολίν του με ευαγή ιδρύματα.

Επαναλαμβάνω ότι ταύτα λέγων δεν φρονώ ότι πρέπει να είμεθα αδιάφοροι εις τον στεναγμόν του λαού μας δια την στέρησιν των αναγκαίων, αλλ᾽ εάν δεν φροντίζωμεν κατά πρώτον λόγον δια την πνευματικήν του τροφήν και δια το πώς θα ευαρεστήση και θα αγαπήση θερμά τον Κύριον, απετύχαμεν ως ποιμένες.

Τοιούτον αποτυχημένον ποιμένα εχαρακτήρισα τον εαυτόν μου είς τινα συγκέντρωσιν, διότι μία πενταετία εις την Μητρόπολίν μου, δεν επέτυχα να δημιουργήσω έρωτα Θεού, δεν επέτυχα να βάλλω το Ευαγγέλιον εις όλα τα σπίτια με τον πόθον να το μελετούν οι άνθρωποι καθημερινώς. Με λέγουν καλόν ποιμένα, διότι κάμνω συσσίτια, ιδρύω γηροκομείον, έχω χορωδίας και χορευτικά τμήματα… Σαν δεν ντρεπόμεθα! Αυτά τα έργα τα κάνει και ο Δήμαρχος.

Εγώ θέλω να διδάξω εις τον λαόν μου την διδασκαλίαν του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ώστε αν έλθῃ στην Γορτυνία και την Μεγαλόπολιν ο δυτικός Βαρλαάμ, να πάρουν οι Χριστιανοί ένα ξύλο και νσ τον κυνηγούν μέχρι την Δύσιν, όπου εγεννήθη…»