Προς Ψευδαδέλφους ή Θλίψη για τη θλίψη…
11 Ιανουαρίου 2012
Θλίψη ένοιωσα όταν διάβασα τα όσα γράφει ο Ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως Ξάνθης για το «Βατοπαίδιο» ως «ναρκοπέδιο» και δια το «συμπάσχειν» του στο δράμα του Ηγουμένου Εφραίμ.
Κάτω από τις γραμμές είναι εμφανέστατα ως τερτίπια ανεπίγνωστης ανησυχίας και ψευδαδέλφου ενδιαφέροντος. Γιατί δεν διδάσκεται ο γράφων από την εν σοφία σιγή του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου και την ερμηνεύει κατά βούληση, φλυαρώντας και όχι σιωπώντας;
Εάν συνέπασχε θα έβαζε τον εαυτό του στη θέση του φυλακισθέντος κατά την ευαγγελική προτροπή και θα «ήρχετο προς αυτόν» με καρδιακή εγγύτητα και όχι με τεχνητό προβληματισμό.
«Η αγάπη μακροθυμεί… ου φυσιούται… ουκ ασχημονεί… ου χαίρει επί τη αδικία» και φυσικά βοά η απουσία της.
Σ’ ένα κράτος που παραπαίει, με δικαιοσύνη με δεκανίκια, με ορυμαγδό αξιών, με ανθρωπιά σχεδόν ανύπαρκτη, ο Αρχιμ. Σ. εκλαμβάνει τα μη όντα ως όντα.
Γιατί δεν τον αγγίζει η έλευση του «υπουργού εξωτερικών» όπως τον αναφέρει, της Ρωσικής Εκκλησίας, παραμονές Χριστουγέννων στην Αθήνα, η παρουσίαση του ορατορίου του εν πάση τιμή και κοσμική ματαιότητι από μέρους της εκκλησιαστικής ηγεσίας της Ελλάδος και η παράλληλη παρουσίαση βιβλίου του Πατριάρχη Ρωσίας;
Σε μία κοινωνία, που ο Ηγούμενος Εφραίμ πολλαπλώς, εμπράκτως, και κυρίως εν κρυπτώ ευεργέτησε και δεν ενέπαιξε με δήθεν προβληματισμούς.
Κι αυτό γιατί η πνευματική του μήτρα υπήρξε το Άγιο Όρος, η αείποτε υψουμένη στη συνείδηση του γένους, περίπυστη μονή του Βατοπαιδίου και όχι ομάδες αριβιστών με δεσποτική χρειά και κάλυψη.
Αυτοί λαϊκίζοντες και εκκοσμικεύοντες τα τίμια και ιερά, θέτουν εν αμφιβόλω μαζί με την ισχύ των χρυσοβούλλων τα θέσμια του Αγίου Όρους και του Πατριαρχείου μας για τον εκσλαβισμό των οποίων δήθεν ανησυχούν.
Σπεύδω να τους καθησυχάσω ότι τη προνοία της Εφόρου της Κυρίας Θεοτόκου και οι δύο πανίεροι θεσμοί του γένους μας χαίρουν πανορθοδόξου κύρους και αναγνωρίσεως.
Οι διάκονοί τους, μπορεί κατά Θεού παραχώρηση να ταπεινούνται, όπως ο Γ. Εφραίμ.
Έτσι όμως υψούνται κρίμασι αδήλοις επόμενοι του Σταυρωθέντος «Βασιλέως της Δόξης».
Προσδοκούντες όμως ανάσταση, αντλούν από την πολυχεύμονα πείρα των ιερών παραδόσεών των, από την πείρα των προαπελθόντων αγίων πατέρων τους, από την ιερά παράδοσή τους.
Αυτός είναι και ο πλούτος των.
Εις αυτόν που δεν εθήτευσαν οι στείρα προβληματισζόμενοι και δήθεν συμπάσχοντες και θλιβόμενοι.
Ιερομόναχος Χρυσόστομος
Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος
Άγιον Όρος
