Η Παναγία δεν έχει μιλήσει ακόμα για την φυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ
11 Ιανουαρίου 2012
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη Φιλολόγου*
Γράφω το παρόν κείμενο, λίγες ώρες μετά την επιστροφή μου από την Αθήνα, όπου, μαζί με κάποιους καλούς φίλους επισκεφτήκαμε τον Γέροντα Εφραίμ στις φυλακές του Κορυδαλλού στις οποίες είναι προφυλακισμένος, γιατί είναι «επικίνδυνος εγκληματίας!» Εδώ γελάει και το παρδαλό κατσίκι…
Καταρχάς, πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι, εξυπηρετώντας ιδιοτελή, μικροκομματικά συμφέροντα για πολιτική αναρρίχηση, λείχοντες και έρποντες, νόμιζαν ότι θα ξανακερδίσουν την εξουσία, όπως πριν από δύο χρόνια, πατώντας πάνω στο ανύπαρκτο «σκάνδαλο Βατοπαιδίου». Η αμβλύνοια και η μικρόνοια σ’ όλο το μεγαλείο τους.
Όλη αυτή η σκευωρία κατέληξε σε μπούμερανγκ. «Σκληρόν συ προς κέντρα λακτίζειν». ‘Ολος ο κόσμος «πνέει μένεα» εναντίον τους. Μήπως οι Μουσουλμάνοι έχουν περισσότερα δικαιώματα στην Ελλάδα απ’ ό,τι οι μοναχοί του Αγίου Όρους;
Φαίνεται ότι κάποιοι δεν αντέχουν την ακτινοβολία της προσωπικότητας του Γέροντα Εφραίμ. Δεν αντέχουν την απλότητα και την αρχοντιά του, το εμπνευσμένο και φλογερό κήρυγμά του. Την παραμυθία του και την ενθάρρυνσή του στον κόσμο.
Είναι λυπηρό, αλλά αν ανατρέξουμε στην ιστορία του έθνους μας δεν είναι η πρώτη φορά που καταδικάζονται άδικα αθώοι άνθρωποι. Δικαστές δίκασαν τον Σωκράτη, δικαστές δίκασαν τον Κολοκοτρώνη, δικαστές δίκασαν τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Νεκτάριο. Υπάρχει και η περίπτωση του Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, που μπαινόβγαινε στις φυλακές και τον «έφαγε η Σιβηρία», αλλά ήταν επί Σοβιετικής Ένωσης, όπου η σταλινοκρατία φυλάκιζε επισκόπους, ξύριζε ιερείς και εξευτέλιζε μοναχούς.
Είναι αδιανόητο σε μια δημοκρατική χώρα να προπηλακίζεται ένας άνθρωπος για τόσα χρόνια, χωρίς να έχει αποδειχτεί η ενοχή του. Χωρίς να έχω γνώσεις νoμικής, αναφέρω τη λατινική φράση: «nulla poena sine processu», δηλαδή δεν πρέπει να επιβάλλεται καμία ποινή, χωρίς καταδικαστική απόφαση.
Επιβάλλεται, λοιπόν, αμέσως, να ανακληθεί η απόφαση προφυλάκισης του Γέροντα Εφραίμ, γιατί καταρρίπτει το «τεκμήριο αθωότητας» του κατηγορουμένου. Οι εισαγγελείς που διακρίνονται από «σύνεση, αμεροληψία και δικαιοκρισία» πρέπει να αποκαταστήσουν το κύρος της Ελλάδας και της Δημοκρατίας.
Είμαστε σίγουροι ότι στο τέλος θα υπερισχύσει ο πνευματικός νόμος, που σαν ρομφαία θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Ας μην ξεχνάμε ότι «Όπου ο Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Νομίζουν ότι εκδικούνται τον Γέροντα, τον μοναχισμό και την εκκλησία. Δεν καταλαβαίνουν ότι για έναν άνθρωπο του Θεού όλα αυτά είναι στέφανοι αγιότητας. Ο Γέροντας Εφραίμ αντιμετωπίζει τη δοκιμασία του πολύ πνευματικά, με πίστη, υπομονή, μεγαθυμία, μεγαλοψυχία και προσευχή για τους διώκτες του και για όλο τον κόσμο, ξέροντας ότι αυτή είναι η «στενή και τεθλιμένη οδός» που πρέπει να διέλθει για να έρθει η ανάστασή του.
Γυρίσαμε από τις φυλακές Κορυδαλλού πολύ ήρεμες και γαλήνιες, αναπαυμένες, αφού ο Γέροντας μάς έδωσε θάρρος. Ξέρουμε ότι κάποτε θα τελειώσει αυτή η δοκιμασία, γιατί μετά τη σταύρωση έρχεται η ανάσταση, μετά το σκοτάδι το φως. «Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν».
Ο Γέροντας Εφραίμ έχει τη στήριξη των αγιορείτικων μονών και της πλειοψηφίας των ιεραρχών της ελλαδικής και της κυπριακής εκκλησίας. Μα και ο απλός κόσμος κατάλαβε το κουτόχορτο που του σέρβιραν τα τελευταία χρόνια.
Σου λέει με το απλό του μυαλό, ο απλός καθημερινός άνθρωπος: «Αφού φταίει ο Γέροντας Εφραίμ και είναι εγκληματίας, μόνος του τα έκανε τα εγκλήματά του; Πού είναι οι πολιτικοί που υπέγραφαν; Γιατί βρήκαν το εξιλαστήριο θύμα, έναν μοναχό αδύναμο, ανάργυρο, που αποδεδειγμένα δεν έχει τίποτα, παρά το τριμμένο ράσο του;». Αυτά ακούσαμε από πολλούς οδηγούς ταξί και υπαλλήλους στα καταστήματα που συζητούσαμε επίτηδες για να πιάσουμε τον σφυγμό του κόσμου.
Αντί το κράτος να φροντίσει, που έχει και την τεχνογνωσία και τα χρήματα, να ανοικοδομήσει τη μοναστική πολιτεία, φρόντισαν οι ίδιοι οι μοναχοί με μύριες προσπάθειες, έχοντας ασφαλώς προστάτιδα και αρωγό την Έφορο του Αγίου Όρους. Γιατί οι μοναχοί είναι ανιδιοτελείς, ακτήμονες και νοιάζονται μόνο για το καλό της Μονής τους και του Έθνους μας.
Απ’ όλα τα εξαίσια κείμενα που έχουν γραφτεί τον τελευταίο καιρό, με αφορμή τη φυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ, σε έγκριτες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, έχω σταθεί στο κείμενο του Πρωτοπρεσβύτερου Δημήτριου Αθανασίου, Εκπαιδευτικού, το οποίο καταλήγει:
«Ας γνωρίζουν δε όλοι αυτοί που ποκιλοτρόπως του έστησαν αυτή την παγίδα ότι στον Άθωνα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η Κυρία Θεοτόκος. Και αυτή ακόμα δεν μίλησε. Αλλοίμονο δε σε αυτούς που διασύρουν τους πιστούς υπηρέτες Της» .
Σε μας δεν μένει τίποτ’ άλλο παρά να προσευχόμαστε για τον Γέροντά Εφραίμ να του δίνει ο Θεός κουράγιο και δύναμη να αντέξει μέχρι να λάμψει η αλήθεια. «Η αλήθεια είναι χρυσός, και ο χρυσός, όπου κι αν βρίσκεται, λάμπει». Κυρίως, όμως, να προσευχόμαστε και για τους διώκτες του να αντιληφθούν ότι έχουν μπροστά τους «ένα πρότυπο μοναχού, φορέα της θείας χάριτος, εργάτη της αρετής και της ακτημοσύνης, με ήθος, με πνευματικότητα, με διάκριση, με πνεύμα θυσίας, ασκήσεως, εγκράτειας, υπακοής, έναν άνθρωπο της προσευχής και της νηστείας».
* Η κα. Λυσάνδρου υπήρξε συμμαθήτρια του Γέροντα Εφραίμ
