Σαν έτοιμη από καιρό, η Βιέννη αποχαιρέτησε τον Ιεράρχη της
29 Νοεμβρίου 2011
Σαν έτοιμη από καιρό σαν θαρραλέα, η Βιέννη τέλεσε το 40-ήμερο μνημόσυνο και αποχαιρέτησε τον αλεξανδρινό Ιεράρχη της, κυρό Μιχαήλ.
Ήλθε έξαφνα η κοιμήση του, αφού, με το θάρρος και την υπομονή του, φαινόταν να κερδίζει τον αγώνα ενάντια στην επάρατο.
Ήδη ετοιμαζόταν για το επόμενο προσκύνημα στο αγαπημένο του Περιβόλι της Παναγίας!
Την παραμονή της κοίμησης του, επιστρέφων από προσκύνημα σε τοπικό Μοναστήρι, ακούστηκε να λέει «θα έδινα και την ζωή μου να ήμουν τώρα στο Όρος»!
Και το τέλος της επιγείου ζωής τον βρήκε ξαφνικά, ημέρα Κυριακή, καθ’ οδόν προς την Μητρόπολη του, όπως και τον αλεξανδρινό πατέρα του.
Ξεκίνησε πρωί για την Αγία Τριάδα της Βιέννης και βρέθηκε νωρίς κοντά στην Αγία Τριάδα της Άνω Ιερουσαλήμ!
Η κοιμήση του βρήκε την Βιέννη σαν ώρα μεσάνυχτα, απροετοίμαστη, και την έφερε ξαφνικά αντιμέτωπη με την κοινή τύχη όλων, βασιλέων και στρατιωτών.
Έκλαψε, εθρήνησε η Βιέννη, αλλά συνήλθε, και σαν έτοιμη από καιρό, σαν θαρραλέα, αποχαιρέτησε τον αλεξανδρινό, τον αρχοντικό δεσπότη της που έφυγε για «τας αιωνίους μονάς». Έχει συνείδηση πως δεν ήταν ένα όνειρο, πως δεν απατήθηκεν η ακοή της· μάταιες ελπίδες τέτοιες δεν καταδέχτηκε.
Απήλαυσε η Βιέννη τον μεστό λόγο του, τη πατερική σκέψη του, την χερουβική ψαλμωδία του, το ιλαρό πρόσωπο του, την καθαρή καρδιά του, την γεμάτη αγάπη και συγχώρηση, την τόσο ευρύχωρη ώστε να χωρεί τους πάντες.
Έχει συνείδηση η Βιέννη ότι, όπως τόνισε ο Αδελφός του, Άγιος Προικονήσου κ. Ιωσήφ, αξιώθηκε να δει να ανοίγει το Χρυσοτρίκλινον του ιερού του Παλατίου του Βυζαντίου και απ’ εκεί να έρχεται «προς ημάς λαμπρεπίλαμπρος, επιβλητικός, ολόφωτος βασιλικός Ιεράρχης, δια να μας χειραγωγήση εις την φωτοφόρον ογδόην και ανέσπερον ημέραν της αιωνιότητος» (βλ. «Romfea.gr», 29.11.11).
Έζησε η Βιέννη μαζί του αρχοντικά, γέλασε και έκλαψε, έπεσε και σηκώθηκε, ταπεινώθηκε και δοξάστηκε, «την πίστιν τετήρηκεν». Άξιος ο μισθός του!
Σαν έτοιμη από καιρό, σα θαρραλέα, σαν που ταιριάζει σε μια πόλη που αξιώθηκε ένα τέτοιο Ιεράρχη, πλησίασε η Βιέννη στην Αγία Τριάδα των Σίνα και «άκουσε με συγκίνησιν» το «Αιωνία η μνήμη» κι αποχαιρέτησε τον Ιεράρχη της.
Και δεν αισθάνεται ότι την «απέλιπεν» ο Θεός.
Αντίθετα, αισθάνεται ευνοημένη που είχε τέτοιον Ιεράρχη, εν τη γη μεν βοηθόν, εν τω ουρανώ δε μεσίτην προς τον Θεον, και περιμένει να υποδεχθεί τον διάδοχο του, για να συνεχίσει την ιστορική πορεία της.
Του κυρού Μιχαήλ, πατρός και ποιμενάρχου ημών γενομένου, αιωνία η μνήμη!
