Ο Καβάφης γράφει για τον Στυλίτη Συμεών

Τα ξέρω, ναι, τα νέα ποιήματά του,

ενθουσιάσθηκεν η Βηρυτός μ’ αυτά.

Μιαν άλλη μέρα θα τα μελετήσω.

Σήμερα δεν μπορώ γιατ’ είμαι κάπως ταραγμένος.

Απ’ τον Λιβάνιο πιο ελληνομαθής είναι βεβαίως.

Όμως καλλίτερος κι απ’ τον Μελέαγρο; Δεν πιστεύω.

Α, Μέβη, τι Λιβάνιος! και τι βιβλία!

και τι μικρότητες!… Μέβη ήμουν χθες –

η τύχη τώφερε – κάτω απ’ του Συμεών τον στύλο.

Χώθηκα ανάμεσα στους Χριστιανούς

που σιωπηλοί προσεύχονταν κ’ ελάτρευαν,

και προσκυνούσαν, πλην μη όντας Χριστιανός

την ψυχική γαλήνη των δεν είχα –

κ’ έτρεμα ολόκληρος και υπόφερνα,

κ’ έφριττα, και ταράττομουν, και παθαινόμουν.

Α μη χαμογελάς, τριάντα πέντε χρόνια, σκέψου –

χειμώνα, καλοκαίρι, νύχτα, μέρα, τριάντα πέντε

χρόνια επάνω σ’ έναν στύλο ζει και μαρτυρεί.

Πριν γεννηθούμ’ εμείς – εγώ είμαι είκοσι ενιά ετών,

εσύ θαρρώ είσαι νεότερος μου –

πριν γεννηθούμ’ εμείς, φαντάσου το,

ανέβηκεν ο Συμεών στον στύλο

κ’ έκτοτε μένει αυτού εμπρός εις τον Θεό.

Δεν έχω σήμερα κεφάλι για δουλειά.-

Πλην τούτο, Μέβη, κάλλιο να το πεις

που ό,τι κι αν λεν οι άλλοι σοφισταί,

εγώ τον παραδέχομαι τον Λάμονα

για πρώτο της Συρίας ποιητή.

Ο Όσιος Συμεών ο Στυλίτης, με τη δύναμη του Θεού ξεπέρασε την υλική αυτή φθαρτή φύση, ζώντας με τρόπο αδιανόητο για έναν άνθρωπο αυτού του κόσμου.

Ο Σεπτέμβριος είναι για την Εκκλησία ο πρώτος μήνας της Ινδίκτου, ήτοι του νέου έτους και η πρώτη του ημέρα είναι πρωτοχρονιά. Την ημέρα αυτή, δηλαδή την πρώτη του μηνός Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Οσίου Συμεών του Στυλίτου.

πηγή: Τρελο-Γιάννης