Αγιότητα ή αθωώτητα;

Με αφορμή τον τίτλο θέλω να σας περιγράψω με λίγες (εύχομαι) φράσεις όλες αυτές τις σκέψεις που έχω το τελευταίο διάστημα.

Δεν ξέρω τι από τα δυο θα προτιμούσατε να έχετε; Ίσως να έχουν και τα δυο την ίδια αξία, απαραίτητα και τα δυο. Τις τελευταίες μέρες λόγω του ότι έχω βρει αρκετό ελεύθερο χρόνο μαζί φυσικά με τα παιδάκια, τα απογεύματα κυρίως, χωρίς πολλές πολλές ασχολίες νιώθω μέσα μου πως ο άνθρωπος αν δεν προσέξει χάνει ουσιαστικά τον χρόνο του σε πράγματα ίσως απαραίτητα όχι όμως και για τη ψυχή του.

Βλέποντας πως ζουν τα παιδιά, πως έρχονται στον κόσμο και πως εξελίσσονται βλέπω μπροστά μου την αθωώτητα και την αγιότητα ταυτόχρονα.

Μην σας φανεί περίεργο. Δείτε το λίγο και θυμηθείτε πως ήμασταν παιδιά.

Ο Θεός στέλνει τον κάθε άνθρωπο στον κόσμο ήδη έτοιμο. Αθώω και άγιο. Δείτε πως λαχταράμε όλοι στη θέα ενός νεογέννητου. Τι βλέπουμε σʼαυτό;

Είναι το θαύμα του Θεού. Μα τι είναι αυτό που μας τραβά;

Νιώθω πως ο άνθρωπος που είναι πλέον μεγάλος βλέπει στο μωρό αυτά που είχε και έχασε. Αυτά που θα ήθελε να έχει ακόμα.

Ο άνθρωπος μεγαλώνει και μοχθεί να καταφέρει αυτά για τα οποία ο Θεός μας τα είχε δώσει από  την αρχή της ζωής μας.

Παλεύουμε να αγαπήσουμε και βλέπεις πως τα μικρά παιδιά τους βγαίνει τόσο αυθόρμητα, παλεύουμε να χαμογελάσουμε και αυτά ξυπνάνε με το χαμόγελο στα χείλη.  Η μέρα τους ξεκινά με χαρά, χαίρονται να μαθαίνουν νέα πράγματα, τους μαθαίνεις να προσεύχονται και εκείνα έχουν τέτοια καθαρότητα όταν κοιτούν τις εικόνες, που αναρωτιέμαι αν τους μαθαίνω ή με μαθαίνουν, σε εκπλήσσουν οι όλο αθωώτητα κινήσεις τους, τα καθαρά τους μάτια, η αγνή τους ψυχή, η λεπτή τους ευαισθησία, ο χείμαρος της χαράς τους.

Έτσι μας έστειλε όλους ο Θεός. Μα στο πέρασμα του χρόνου τα χάσαμε. Μήπως τα θεωρήσαμε δεδομένα και μας ξέφυγαν;

Λέω συχνά μέσα μου και ιδίως στις δύσκολες μου στιγμές πως όλα τα έχουμε όλα μας τα έδωσε και εγώ (ίσως και εσείς αν το ζείτε) από τους φόβους μου τα αφήνω στην άκρη.

Κάνω το λάθος και κοιτάω πίσω με νοσταλγία για αυτά που έφυγαν, μπροστά με φόβο για όσα θα έρθουν ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάω ψηλά.

Έτσι για αυτό ακριβώς το λόγο εύχομαι σε όλες τις ψυχές με τα χέρια ψηλά παρακλητικά προς τον Χριστόν μας να ζητήσουμε να αποκτήσουμε ξανά αυτά που τόσο απλόχερα μας τα χαρίζει.

πηγή: foufou