Βιώματα Ειρήνης
16 Σεπτεμβρίου 2011
Στο Dolisie του Congo o πόλεμος του ’97 έχει αφήσει παντού τα ίχνη του. Αναπηρίες στους ανθρώπους (πολλοί κυκλοφορούν με καρότσια ή πατερίτσες), αναπηρίες και στα σπίτια που τα μισά περίπου είναι χωρίς στέγη Ένας πόλεμος μεταξύ πρώην προέδρων, για την εξουσία και την νομή του φυσικού πλούτου της χώρας, πού την μοιράζονται με τους πρώην αποικιοκράτες (ο χαμένος πρόεδρος είναι από το Dolisie).
Την ειρηνική πόλη του Dolisie περιβάλλουν δασωμένα υψίπεδα με τεράστια δένδρα που το ξύλο τους ταξιδεύει σ΄όλο τον κόσμο για να γίνουν τα όμορφα πατώματα και κουφώματα πού βλέπουμε γύρω μας, ακόμη και στα ελληνικά σπίτια.
Η αγία Ειρήνη ευλογεί τους πιστούς της ενορίας της και το μικρό ποίμνιο που συνάντησα πέρυσι, όταν πρωτοήλθα στην πόλη, συνεχώς αυξάνει.
Ο νοικιασμένος χώρος, όπου τελούνται οι ακολουθίες γεμίζει σχεδόν στον όρθρο, στον εσπερινό και στο μεγάλο απόδειπνο καθημερινά. Οι αναγνώστες, η μικρή χορωδία, τα παιδιά του ιερού, όλοι με τάξη και ιεροπρέπεια ακολουθούν το παράδειγμα του απλού και ευλαβούς ιερέως. Αρκετοί κατηχούμενοι ετοιμάζονται να βαπτιστούν. Έτσι με την βοήθεια του Θεού μαζί με τον π. Λαυρέντιο βαπτίσαμε δυο φορές (τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο) από δεκαπέντε κάθε φορά πιστούς μεγάλους και μικρούς. Η βάπτιση έγινε στον ποταμό Lubomo που περνά κοντά στην πόλη, σχετικά μικρός αλλά με πολύ νερό. Η προετοιμασία ήταν γρήγορη: μια σανίδα σε δυο πασσάλους μπηγμένους στο ποτάμι, ένα άνοιγμα στην πλούσια βλάστηση της όχθης, η εικόνα της βαπτίσεως επάνω σ ένα νεαρό φοίνικα και το τραπέζι με το κόκκινο κάλυμμα, το ιερό Ευαγγέλιο, το άγιο Μύρο, το λάδι, τα κεριά. Δεν ήλθαν όμως τα ίδιο γρήγορα και οι κατηχούμενοι και έτσι ξεκίνησε το μυστήριο περασμένο μεσημέρι με ζέστη χωρίς καμία σκιά να μας δροσίζει. Ο αισθητός ήλιος στον Ισημερινό το μεσημέρι, είναι πολύ σκληρός για τους αμαρτωλούς ιερείς. Όλα τα απαλύνει όμως η χάρις και η ευλογία του Μυστηρίου. Οι σταγόνες του ιδρώτα λάμπουν όπως και οι σταγόνες του νερού της βαπτίσεως στο σώμα των πιστών. Το φως του Χριστού φωτίζει τα πάντα γύρω μας. Λάμπουν τα μαύρα πρόσωπα πιο πολύ από τα λευκά κεριά που κρατούν Ο αρχαίκακος όφις εξορκίζεται, και την ώρα της βαπτίσεως τον έβλεπα να ξεπροβάλλει το κεφάλι του από το νερό, δέκα μέτρα μακρύτερα, νερόφιδο τώρα, «κοιτάζοντας αυτούς πού έχασε, αυτούς πού αναδύονται από το νερό με την αρχαία λαμπρή στολή που με την βάπτιση μας χαρίζει ο Κύριος: το φως Του το άρρητο. Τα μάτια πλημμύρισαν φως, τα σώματα έλιωναν από τη ζέστη, όπως άλλωστε και τα κεριά πριν καν τα λιώσει η φλόγα τους. Ο μικρούλης Ιβάν, ο νεοφώτιστος έκλαιγε γοερά και δεν θα ησύχαζε εάν δεν τον θήλαζε η μητέρα του αμέσως μετά το Ευαγγέλιο. Με νάματα πνευματικά θηλάζει και η αγία Ειρήνη τους πιστούς της ενορίας της και εκείνοι ανταποδίδουν με την αγάπη τους και την προσφορά τους. Ο όμορφος ναός της Αγίας σιγά σιγά υψώνεται με τούβλα της γης του Dolisie, που τα κουβαλούν οι γυναίκες, όσο μπορούν και οι άνδρες προσφέρουν την εργασία τους. Παράλληλα οι πιστοί και οι νεόφυτοι της ενορίας αναπτύσσονται πνευματικά όπως αυξάνουν επίσης τα φυτά του μεγάλου λαχανόκηπου πού καλλιεργεί δίπλα από τον ναό η κυρία Ειρήνη, η σύζυγος του κ. Ισαάκ του κτίστη.
Ο Θεός ας τους εύλογη και ας τους προστατεύει με τις πρεσβείες της αγίας Μεγαλομάρτυρας Ειρήνης και την δική σας προσευχή και βοήθεια.
Αμήν.
Ιερομόναχος Θεολόγος
Κονγκό. Απρίλιος 2005
