Άνετα αναίσθητοι…

Ένας φίλος, πολύτεκνος με 5 παιδάκια, με επισκέφθηκε προ ολίγων ημερών και στην κουβέντα που είχαμε μου εξέφρασε το παράπονό του αλλά και την αγανάκτιση του για τα μέτρα της κυβέρνησης κατά των πολύτεκνων οικογενειών. Ο ίδιος δε, απολύθηκε από την εργασία του σε πρόσφατες περικοπές προσωπικού, χωρίς να ληφθεί υπόψη από την ιδιωτική και μάλιστα κερδοφόρα εταιρία όπου δούλευε η οικογενειακή του κατάσταση.

Μάλιστα, μου ανέφερε ότι σε πρόσφατη εκδήλωση του Συλλόγου Πολυτέκνων όπου εδώθησαν στα παιδιά σχολικές τσάντες, ο πρόεδρος του Συλλόγου αναφέρθηκε στα μέτρα της κυβέρνησης και παρ’ ότι στο εξωτερικό η αντιμετώπιση των πολύτεκνων οικογενειών είναι εντελώς διαφορετική, στην Ελλάδα η κατάσταση έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο.

Η μείωση των πολυτεκνικών επιδομάτων και η κατάργηση του νόμου για τις μεταγραφές στα πανεπιστήμια των τέκνων πολύμελών οικογενειών είναι μερικά από τα κεκτημένα, μέχρι πρότεινως, των πολύτεκνων οικογενειών. Δεν λαμβάνω υπόψη μου καθόλου το τι γίνεται εκτός Ελλάδος, μιάς και η κατάσταση απέχει κατά πολύ από την τωρινή Ελληνική πραγματικότητα αλλά και από αυτήν των προηγούμενων ετών.

Να σημειώσω εδώ ότι και εγώ είμαι τέκνο πολύτεκνης οικογένειας και γίνομαι και ο ίδιος πολύτεκνος σε λίγους μήνες. Γνωρίζω λοιπόν εκ των έσω τις δυσκολίες-ειδικά σήμερα- που αντιμετωπίζει μια πολυμελής οικογένεια.

Προσπαθήσαμε λοιπόν να εξηγήσουμε το γιατί μπορεί η κυβέρνηση να παίρνει τέτοια μέτρα, τη στιγμή που στο εξωτερικό της Ευρωπαικής Ένωσης τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Το συμπέρασμά που καταλήξαμε είναι το εξής: Η μόνη διαφορά που εντοπίσαμε μεταξύ των πολυμελών οικογενειών του εξωτερικού και της Ελλάδας είναι μία…ότι ενώ στο εξωτερικό πρόκειται απλά για μια πολύτεκνη οικογένεια, στην Ελλάδα πρόκειται για μια Ορθόδοξη πολύτεκνη οικογένεια!

Καταλάβαμε και οι δύο πόσο μια λέξη μπορεί να αλλάξει δύο κατά τα άλλα όμοιες έννοιες και να τις φέρει εκ διαμέτρου αντίθετες!Καταλάβαμε επίσης πόσο οι Έλληνες έχουμε βολευτεί και διαβρωθεί μέσα σε αυτό το σύστημα που μας έχουν επιβάλλει ώστε όχι μόνο να μην αντιδρούμε στα όποια μέτρα, αλλά και να χαιρόμαστε ενδόμυχα για την όποια αδικία του συνανθρώπου μας, θεωρώντας τον ίσως κατώτερο από εμάς. Τέλος καταλάβαμε πόσο μεγάλος αγώνας είναι για μια οικογένεια να παραμείνει Ορθόδοξη στο πέρασμα αυτής της αντι-οικογενειακής πολιτικής.

Ευτυχώς που υπάρχουν όμως και οι Ορθόδοξες οικογένειες, και πραγματικά ευλογημένοι όσοι γονείς και εκπαιδευτικοί προσπαθούν να μεγαλώσουν και να γαλουχήσουν τα παιδία τους και τα παιδιά μας με τις αρχές της πατρίδας μας και της Εκκλησίας μας. Γιατί όσο ο πολύς κόσμος κοιμάται αναπαυτικά στο στρώμα του ωχαδερφισμού και του βολέματος, υπάρχουν άνθρωποι και πνεύματα ασκητικά που προτιμούν τον αγώνα τον σωματικό και τον πνευματικό και που τελικά ακούραστοι και επίμονοι, ίσως καταφέρουν να ξυπνήσουν και εμάς του βαθιά κοιμώμενους!

Οι στίχοι του τραγουδιού Comfortably Numb των Pink Floyd μου φαίνονται σήμερα ποιό επίκαιροι από ποτέ…

Hello?

Is there anybody in there?

Just nod if you can hear me.

Is there anyone at home?

………………………….

When I was a child

I caught a fleeting glimpse

Out of the corner of my eye

I turned to look but it was gone

I cannot put my finger on it now

The child is grown,

The dream is gone.

I have become comfortably numb.