Στον Γράμμο και στο Βίτσι, νίκησε η Ελλάδα

Μετά τη νομιμοποίηση του Κομουνιστικού Κόμματος στην Ελλάδα το 1974 και τη συμπλήρωση της τριακονταετούς παραγραφής όλων των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στα χρόνια του πολέμου,έφτασε πλημμυρίδα από εξόριστους Έλληνες κομμουνιστές, πού άρχισαν να προπαγανδίζουν τη δική τους εκδοχή γιά τόν πόλεμο, ανδείχνοντας τούς κομμουνιστές καπετάνιους τού αντάρτικου σέ λαϊκούς ήρωες. Όταν εγκαταστάθηκα στήν Ελλάδα, έβλεπα μπροστά μου καθημερινά τήν επιτυχία τού κόμματος στήν κατάκτηση τής συμπάθειας τών Ελλήνων πού είχαν γεννηθεί μετά τόν πόλεμο. Φοιτητές μέ νεανικά πρόσωπά μου χτυπούσαν τήν πόρτα κάθε Σαββατοκύριακο, γιά νά μού δώσουν προπαγανδιστικά φυλλάδια καί νά μέ προσκαλέσουν στά ατελεύτητα φεστιβάλ τής κομμουνιστικής νεολαίας. Αν τούς ρωτούσες γιά τό παιδομάζωμα, τίς εκτελέσεις πολιτών καί τίς θηριωδίες τών ανταρτών, χαμογελούσαν καί κουνούσαν τό κεφάλι μπρός στήν αμάθειά μου: τέτοια πράματα δέν είχαν συμβεί ποτέ, μού εξηγούσαν υπομονετικά.

Ήταν αναμφισβήτητη η επιτυχία τών κομμουνιστών, είχαν καταστήσει θρυλικούς τους…

αντάρτες στά μάτια τής σημερινής ελληνικής νεολαίας καί ξανάγραφαν τήν ιστορία τού πολέμου, ακόμη καί στό μυαλό παιδιών πού γεννήθηκαν από συχωριανούς μου. Κάποτε, σέ μία ονομαστική γιορτή όλο Λιώτες, άκουσα ένα φίλο περίπου στήν ηλικία μου νά συζητάει μέ τόν ανηψιό του, φοιτητή στό πανεπιστήμιο, είκοσι δύο χρονών. Ο θείος έλεγε στό παλικάρι: «Δέ διαλύσανε τήν οικογένειά μας, δέν πήρανε τή γιαγιά σου, τή μάνα σου καί μένα από τό χωριό μας καί μάς κλείσανε έξι χρόνια σέ στρατόπεδα στήν Ουγγαρία;»

«Τό έκαναν γιά ανθρωπιστικούς λόγους», απάντησε ψύχραιμα ο νέος, «γιά νά σάς σώσουν από τίς φασιστικές βόμβες».

«Καί οι χιλιάδες πολίτες πού εκτελέσανε στά ανταρτοκρατούμενα χωριά; Κι αυτό ήταν ανθρωπιστικό;» επένενε ο θείος υψώνοντας τή φωνή. «Οι πέντε πού σκοτώσανε στό Λιά;».

Τά μάτια τού παλικαριού σμίξανε. «Δέν θά τούς σκότωναν άν δέν υπήρχε λόγος», είπε. «Θά είχαν πιθανόν πολύ μεγάλο λόγο».

Γιά νά σβήσουν αυτές τίς θηριωδίες από τή συνείδηση τών Ελλήνων, οι κομμουνιστές, ευθύς μόλις νομιμοποιήθηκαν, εξαπέλυσαν μία ευρύτατη εκστρατεία νά σταματήσουν όλα τά επίσημα μνημόσυνα γιά όσους σκοτώθηκαν στόν εμφύλιο πόλεμο, γιά τά θύματα, στά οποία ήταν καί η μάνα μου.

Πέτυχαν νά πείσουν τή νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση πού ανέβηκε στήν εξουσία τό 1981, νά καταργήσει αυτές τίς τελετές.

(Από τό βιβλίο «Ελένη» τού Νίκου Γκατζογιάννη)

ΣΧΟΛΙΟ: Ακόμη καί σήμερα τήν ίδια τακτική εξακολουθούν νά έχουν οι νοσταλγοί τού κομμουνισμού, ποντάροντας στή λήθη καί αμάθεια τής νεολαίας.

Η πολιτεία δέν δίνει τό παρόν στά μνημόσυνα τών πεσόντων τού πολέμου συνεχίζοντας νά περιφρονεί τά παλικάρια πού έπεσαν «υπέρ πατρίδος».

Η Μητρόπολις Δρϋινουπόλεως, Πωγωνιανής καί Κονίτσης, συνεχίζει κάθε χρόνο νά τιμά τούς πεσόντες τού Γράμμου. Έτσι καί φέτος θά πραγματοποιηθεί τό καθιερωμένο μνημόσυνο στό χωριό Βούρμπιανη από τόν Μητροπολίτη Κονίτσης Ανδρέα πού θά τό επισφραγίσει μέ τήν πύρινη ομιλία του.

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/08/blog-post_8085.html