Το Ευαγγέλιο γι’ αυτούς που δεν είναι καλοί οικονόμοι της εξουσίας λέει δυο πράγματα…

Στη σημερινή δύσκολη εποχή για το έθνος μας και για τον καθένα από μας κι εμείς οι Χριστιανοί, παρόλο που έχουμε την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου εντός μας, αισθανόμαστε το πνεύμα της δειλίας να μας πειράζει, όπως τους μαθητές του Ιησού στην τρικυμία: ενώ είχαν μαζί τους τον Κύριο, φοβήθηκαν βλέποντας τα κύματα να σκεπάζουν το πλοίο και του είπαν, Διδάσκαλε δε σε μέλλει που χανόμαστε. Ο Κύριος τους επιτίμησε. Πόσο δειλοί είστε, τους είπε.Κι εμείς τώρα, όταν φοβούμαστε ξεχνάμε ότι έχουμε τον Κύριο μέσα μας και θα θέλαμε όπως τότε που επιτίμησε τους ανέμους και τη θάλασσα και έγινε γαλήνη μεγάλη, έτσι να επεμβεί και τώρα και να μας γλιτώσει από τους κινδύνους που μας απειλούν.

Στην παραβολή του καλού επιστάτη ο Κύριος δίνει το πρότυπο της συμπεριφοράς τόσο του καθένα από εμάς, όσο και αυτών που ασκούν εξουσία επάνω στους άλλους.

Το Ευαγγέλιο γι’ αυτούς που δεν είναι καλοί οικονόμοι της εξουσίας λέει δυο πράγματα: Πρώτον ότι η εξουσία είναι δοσμένη άνωθεν και ότι πρέπει να την ασκούν κατά τρόπο ευάρεστο στο Θεό και δεύτερον, ότι ο κύριος που τους έβαλε στις θέσεις που κατέχουν θα έρθει σαν τον κλέφτη, τη μέρα και την ώρα που δεν τον περιμένουν και θα τους επιβάλει σκληρή τιμωρία, θα τους “διχοτομήσει” γράφει κατά λέξη ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στο 24ο κεφάλαιο, στίχος 51.

Tο Ευαγγέλιο περιγράφει την παρουσία του Κυρίου ως εξής :”Ώσπερ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται η παρουσία του Υιού του Ανθρώπου.” Σε άλλο σημείο γράφει: “Η παρουσία του Υιού του Ανθρώπου θα μοιάζει με ό,τι έγινε την εποχή του Νώε. Εκείνη την εποχή, πριν από τον κατακλυσμό, οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, παντρεύονταν και πάντρευαν ώς την ημέρα που μπήκε ο Νώε στην κιβωτό. Δεν κατάλαβαν τίποτε, ώσπου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους.”

Μετά από τις περιγραφές αυτές το Ευαγγέλιο αναφέρεται σ΄ αυτούς που ασκούν εξουσία. Αυτό σημαίνει ότι οι περιγραφές μπορεί να αναφέρονται σε όλους, στη ζωή του καθενός μας, κατ΄ εξοχήν όμως έχουν εφαρμογή για κείνους που τους δόθηκε η εξουσία επάνω στους άλλους. Σ΄ αυτούς που αντί να κάνουν καλή οικονομία της εξουσίας που τους εμπιστεύθηκαν, αυτοί κάνουν κατάχρηση,δίχως να φοβούνται το Θεό και δίχως να ντρέπονται του ανθρώπους, σαν να μην πρόκειται να δώσουν λόγο σε κανένα, ούτε στο Θεό, ούτε στους ανθρώπους.

Άραγε οι πιστοί στο Θεό είναι άοπλοι κι ανυπεράσπιστοι , όταν οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς; Καθόλου δεν είναι ανυπεράσπιστοι. Στους Ψαλμούς υπάρχει πλήθος λόγων που ενθαρρύνουν τους πιστούς και στηρίζουν την πίστη τους στο Θεό: “Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει. Εις κήπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν…”

Ο 90ός Ψαλμός έχει την προσωνυμίαν “Ανεξίκακος”: “τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου, του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου.Επί χειρών αρούσι σε μήπως προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου” (Αυτός διατάζει τους αγγέλους του για χάρη σου, να σε φυλάνε όπου κι αν πας. Θα σε σηκώσουνε στα χέρια τους να μη σκοντάψει το πόδι σου σε πέτρα.)

Το όπλο του χριστιανού εναντίον των εχθρών του είναι η προσευχή; Δεν ανταποδίδουμε τη λύπη που μας προκαλούν; Ο πόλεμος για το χριστιανό είναι πνευματικός. Οι πιστοί στο Χριστό νιώθουν τη λύπη ότι είναι μηδαμινοί μπροστά στην αγιότητα του Θεού. Αυτή η λύπη δε μας σκοτώνει, αλλά μας ενθαρρύνει, μας παρηγορεί και μας ενδυναμώνει.

Προσευχόμαστε υπέρ αυτών που μας λυπούν. Προσευχόμενος υπέρ αυτού που σε λυπεί του σωρεύεις αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του. Δεν το κάνεις γι΄ αυτό. Προσεύχεσαι υπέρ των εχθρών σου, γιατί αρέσει στο Θεό!

Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου