Είπεν Γέρων (Ψυχοφελή Βατοπαιδινά)

Στους κόλπους είναι σύνηθες

της ζώσας Εκκλησίας ,

να αναδεικνύονται αθληταί,

ως τέκνα , αθανασίας…

Αγωνιστές που διάβηκαν

από το φθαρτό τον τόπον

και έφτασαν, με στέφανον,

εις τον αιώνιον τόπον…..

Τέκνα φωτός σαν έγιναν

και υιοί θεού , για χάριν,

τους έδωσε ο πλάστης μου

δόξης στέφανον, Χάρη…

Καλόν αγώνα , βάδισαν

με τον σταυρόν στον ώμο,

φωτίζοντας μας, διαρκώς

γενόμενοι, εν σκότει , φως….

Με πόθον, εκαθάρισαν

ψυχή μα και το σώμα.

Μυριάδες είναι οι μάρτυρες

ψάξε σιμά σου, ακόμα….

Ένοικοι έγιναν φωτός,

με πέραν φύσεως, κόπον.

Δοχεία , Αγίου Πνεύματος

άλλον , δεν έχει τρόπον…

Η ελεημοσύνη, σύμμαχος

εις τον καλόν αγώνα

και μένουν στο στερέωμα,

εις κάθε νέον αιώνα…….

Τω πνεύματι, επτώχευσαν,

και έλαμψαν εις καρδίαν,

και εγένοντο ειρηνοποιοί,

απ, την Θεοφανείαν….

Απόλαυσιν καρπών πολλών

ως τρόπαιο των αγώνων,

κατά αόρατων εχθρών

και τον εκούσιον πόνον…

Εν ουρανοίς, αγάλλονται

εις δεξιάν , του Υψίστου,

ως πρότυπα του αγιασμού,

ανθρώπου , πλέον δυσπίστου…

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής