Μητροπολίτης Σύμης, Χρυσόστομος “Το Καστελλόριζο δέν είναι “ιπτάμενο νησί” και οι κάτοικοί του δεν είναι αποδημητικά πτηνά του Αιγαίου”

Η ομιλία του Μητροπολίτη Σύμης, υπερτίμου και εξάρχου Νοτίου Αιγαίου Πελάγους, Χρυσοστόμου, κατά την εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο ακριτικό Καστελλόριζο.

Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, Χριστός Ανέστη.

Μεγάλη εορτή και πανήγυρη άγει σήμερα το ακριτικό Καστελλόριζο, επί τη ιερά μνήμη των πολιούχων του Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των θεοστέπτων Βασιλέων και ισαποστόλων. Αυτοί οι μεγάλοι Άγιοι, συγκαλούν την ιερά λειτουργική μας σύναξη, στον μεγαλοπρεπή τούτο ιστορικό Ναό, ο οποίος τιμάται και τιμά το σεπτό τους όνομα, δοξάζοντας τον αντιδοξάζοντα αυτούς Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου περί το 280 στην Νίσσα της σημερινής Σερβίας. Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος Χλωρός πού και μητέρα του η Αγία Ελένη. Υπήρξε γενναίος πολεμιστής με πολλά προσόντα, και ηρωικό φρόνημα. Το 305, μετά την παραίτηση του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού, ο πατέρας του ανακηρύχθηκε Αύγουστος στην Δύση. Όταν εκείνος πέθανε, ο στρατός με την σύγκλητο ανεκήρυξαν τον Κωνσταντίνο Καίσαρα της Δύσεως.

Το 313 εκδίδεται το περιβόητο διάταγμα των Μεδιολάνων, το οποίο παρείχε ελευθερία λατρείας και έπαυσε τους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο Λικίνιος Καίσαρας της Ανατολής, το έτος 321 αθετεί το διάταγμα και επαναφέρει τους διωγμούς κατά των χριστιανών. Ο Κωνσταντίνος μή ανεχόμενος την εγκληματική αυτή ενέργεια του Λικινίου, εκστρατεύει κατά των στρατευμάτων του και ο Κύριος του παρέχει την θεία ενίσχυση, φανερώνοντας στον ουρανό το σημείο του Τιμίου Σταυρού με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα». Με το αήττητο αυτό όπλο, κατατρόπωσε τα στρατεύματα του του Λικινίου. Τελικά το 324 γίνεται μονοκράτορας, ενοποιώντας την αχανή Αυτοκρατορία, πού εκτεινόταν από την σημερινή Ιρλανδία, μέχρι την Περσία και την Ινδία.

Από το 326 αρχίζει την αναζήτηση πόλεως ως νέας πρωτεύουσας, διότι δεν τον ικανοποιούσε το παρηκμασμένο λατινόφωνο και ειδωλολατρικό περιβάλλον της Δύσεως. Με το θεϊκό φωτισμό κατενόησε ότι η τύχη της αυτοκρατορίας έπρεπε να μεταφερθεί στην ανατολή. Είναι πλέον ο πρώτος Ρωμιός αυτοκράτορας, δηλαδή ορθόδοξος αυτοκράτορας στην ιστορία, με την έννοια, ότι είναι αυτός ο οποίος χτίζει τη Νέα Ρώμη, τη νέα πρωτεύουσα. Εκεί στο εξής ο Ελληνισμός θα διατηρήσει και διατηρεί μέχρι σήμερα την οικουμενικότητά του συνδεδεμένος πνευματικά με την μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Το 325 λοιπόν συγκαλεί την χορεία των 318 Θεοφόρων Πατέρων πού συγκροτούν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας και καταλάμπουν διά των ακραιφνών τους θεολογικών δογμάτων την νέα οικουμενική Αυτοκρατορία. Το 330 εγκαινιάζει τη νέα πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, πού έγινε η Νέα Ρώμη.

Το έργο του υπήρξε σπουδαίο και ανεπανάληπτο. Μεταξύ άλλων απέστειλε την μητέρα του στους Αγίους Τόπους, όπου και ευρήκε τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Παράλληλα χρηματοδότησε την ανέγερση του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως και άλλων Ναών στα Ιεροσόλυμα, στη Βηθλεέμ, στο Σταυροβούνι της Κύπρου κ. α. Η μητέρα του ήταν αυτή η οποία έδωσε στον Μ. Κωνσταντίνο την πρέπουσα διαπαιδαγώγηση. Αλλωστε, και ο ίδιος αναγνώρισε την σπουδαία συμβολή της και την τίμησε, όταν στην μεγάλη πλατεία της Κωνσταντινουπόλεως έκτισε δυο στήλες, μία δική του και μία της Αγίας Ελένης, πού έφερε την επιγραφή: «Είς Άγιος είς Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν».

Στις 21 Μαΐου του 337 ο Κωνσταντίνος σε ηλικία περίπου εξήντα ετών φεύγει από το μάταιο αυτό κόσμο, ευρισκόμενος στο Δρέπανο της Βιθυνίας. Λίγο νωρίτερα δέχεται το άγιο Βάπτισμα ενδεδυμένος λευκή εσθήτα, διότι μέχρι τότε θεωρούσε τον εαυτό του κατηχούμενο. Η σωρός του μεταφέρθηκε και ετάφη στη νέα πρωτεύουσα. Εκεί κατά τον ιερό υμνογράφο «η λάρναξ ιάσεις βρύει» και πολλά θαύματα παρέχει στους πιστούς. Για να κατανοήσει κανείς ακόμα πληρέστερα την αγιότητα του Μ. Κωνσταντίνου, αρκεί να μελετήσει την ιερά ακολουθία του, τα τροπάρια πού αναφέρονται σ΄ αυτόν και την μητέρα του αγία Ελένη. «Ως ο Παύλος ουρανόθεν την κλήσιν εδέξατο.» Αυτό είναι σημαντικότατο, αφού υποδηλώνει την σκέπουσα αυτόν Θεία Χάρη, πού αισθητά εκδηλώθηκε με την εμφάνιση του θεοπτικού βιώματος πού έζησε κατά την όραση του εν ουρανώ φανέντος Τιμίου Σταυρού και τα όσα επακολούθησαν στον μυστικό κόσμο της ψυχής του.

Στην Ορθοδοξία αδελφοί μου δεν υπάρχει αγιοποίηση, υπάρχει αναγνώριση της αγιότητος. Ο Θεός με έκτακτες επεμβάσεις, με λείψανα πού ευωδιάζουν και θαυματουργούν, με θεοσημείες και θαύματα, αποδεικνύει την επέμβασή Του, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τότε οι πιστοί τιμούμε τον υπό του Θεού αναγνωρισθέντα άγιο, γεγονός το οποίο σήμερα εδώ πραγματοποιούμε με ευλάβεια μεγάλη και πίστη θερμή προς στους τιμωμένους Αγίους.

Δυστυχώς όμως, η πνευματική λαμπρότητα και ευφροσύνη του εορτασμού σκιάζεται υπό της αγωνίας και αβεβαιότητος, πού μεγενθύνεται καθημερινώς, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στα εθνικά μας θέματα, τα οποία ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα έχουν λάβει αβέβαια τροπή και εξέλιξη. Ως Ποιμενάρχης και πνευματικός Πατήρ του ιστορικού Καστελλόριζου, συνεχόμενος εκ μεγίστης ποιμαντικής αγωνίας διά το μέλλον της νήσου, κρούω από την εσχατιά αυτή της ελληνικής επικράτειας τον κώδωνα του κινδύνου και κάμνω έκκληση εις τους αρμοδίους κυβερνητικούς φορείς να επιδείξουν υψίστη εθνική μέριμνα και ευαισθησία στους χειρισμούς του καιρίου τούτου ζητήματος της καθ’ ημάς ευλογημένης, θεοσώστου και θεοστηρίκτου ακριτικής Επαρχίας, η οποία αντανακλά σ’ ολόκληρη την Πατρίδα μας. Διατρανώνουμε προς κάθε κατεύθυνση:Το Καστελλόριζο δεν είναι «ιπτάμενο νησί» και οι κάτοικοί του δεν είναι αποδημητικά πτηνά του Αιγαίου.

Όλοι εσείς εδώ είστε οι περήφανοι ακρίτες και θεματοφύλακες πού φυλάσσετε αιώνες τώρα τις θερμοπύλες τούτες του Ελληνισμού και προσωπικώς εσείς κ. Δήμαρχε, γνωρίζετε καλώς ότι ούτε υπερβάλλουμε ούτε κινδυνολογούμε. Χιλιάδες είναι οι επιστολές συμπαράστασης πού λαμβάνετε καθημερινώς από κάθε γωνιά της υφηλίου όπου υπάρχουν Έλληνες, συμμεριζόμενοι τον αγώνα και την αγωνία μας να κρατηθεί ελληνικός τούτος ο περήφανος τόπος. Στις κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες πού βιώνομε ως Έθνος τούτη την περίοδο, είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε ο αναβαπτισμός του Λαού μας στις διαχρονικές ακατάλυτες αξίες, πού ύφαναν στους αργαλειούς των αιώνων την εθνική μας ταυτότητα και κρατούν ζωντανά τα αντανακλαστικά της ψυχής μας. Έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από εθνική ομοψυχία και φιλοπατρία, από σύμπνοια και φιλαδελφία, από ομόνοια και αγάπη.

Ας προσευχηθούμε ευχόμενοι, την σημερινή εποχή πού η Πατρίδα μας δοκιμάζεται και η Εκκλησία μας βάλλεται, να αφυπνιστούμε και να αναγεννηθούμε με τις θεόδεκτες πρεσβείες των Μεγάλων Βασιλέων και ισαποστόλων Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, έτσι ώστε να επανακτήσουμε το αντιστασιακό πνεύμα της Ρωμιοσύνης και να κρατήσουμε ελεύθερη και Ελληνορθόδοξη, την δοκιμαζόμενη Χώρα μας.

Ας παρακαλέσουμε, λοιπόν, όλοι μαζί τους σήμερα εορταζόμενους αγίους, να σκεπάζουν με τις Θεόδεκτες προσευχές και πρεσβείες τους ολόκληρο το γένος των Ορθόδοξων και να μάς αξιώνουν, να τους τιμάμε με καθαρή καρδιά –όχι μόνο εμείς, αλλά και τα παιδιά μας, και τα παιδιά των παιδιών μας– κάθε χρόνο τέτοια ημέρα εδώ στο Καστελλόριζο, εδώ πού χτυπά η καρδιά της Ελλάδας «εις αιώνας αιώνων».

Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά και ευλογημένα.

Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2011/05/blog-post_3287.html