Εκδήλωση «Βατοπαίδι: Μύθοι και Αλήθειες»

Ο Σύλλογος Φίλων Μονής Βατοπαιδίου διοργάνωσε την Τετάρτη στις 18 Μαΐου στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Αθηναΐς» εκδήλωση με τίτλο «Βατοπαίδι: Μύθοι και Αλήθειες». Η προσέλευση του κοινού ήταν αθρόα, περίπου 2.000 άτομα παρακολούθησαν με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή την εκδήλωση, η οποία μάλιστα είχε διάρκεια περίπου δυόμισι ώρες.

Ομιλητές ήταν ο ίδιος ο ηγούμενος της Μονής Αρχιμανδρίτης Εφραίμ, ο Καθηγητής Εκκλησιαστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ιωάννης Κονιδάρης και ο Καθηγητής Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης Αρης Χαραλαμπάκης.

Η προσφώνηση του Προέδρου του Συλλόγου Φίλων Μονής Βατοπαιδίου Κωνσταντίνου Λούλη, ο οποίος απουσίασε για λόγους υγείας, ακριβώς εκείνη τη στιγμή υποβαλλόταν σε εγχείριση στη Βαλτιμόρη των Η.Π.Α., έγινε από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών Πέτρο Κουφόπουλο, μέλος του Δ.Σ. Τον συντονισμό είχε ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας, ο οποίος και γνωστοποίησε στο κοινό τα τελευταία στοιχεία και πορίσματα.

Χαιρετισμό απεύθυνε εκ μέρους  του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου ο πανοσιολογιώτατος  αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Παπαθωμάς, καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ο χαιρετισμός εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου αποδόθηκε από τον πανοσιολογιώτατο αρχιμανδρίτη Τίτο Γαρυφαλάκη.

Στην προσφώνηση του Προέδρου του Συλλόγου κ. Κωνσταντίνου Λούλη αναφέρθηκε ότι ο Σύλλογος Φίλων της Μονής ιδρύθηκε με σκοπό να συμπορεύεται με την Αδελφότητα και να προσφέρει την βοήθειά του στο έργο της. Ήδη ο Σύλλογος αριθμεί 10.000 μέλη. Ο Πρόεδρος τόνισε ότι «οι μοναχοί δεν έχουν τίποτε δικό τους, δεν έχουν προσωπική περιουσία. Η διαχείριση των οικονομικών της Μονής έχει γνώμονα την προσφορά στην κοινωνία. Οι Ιερές Μονές είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Ο κάθε Ηγούμενος δεν  έχει  μόνον ιερή υποχρέωση έναντι των ιερών κανόνων αλλά είναι και τυπικά υποχρεωμένος έναντι του νόμου να προστατεύει την περιουσία της Μονής, δηλαδή την περιουσία του δημοσίου, γιατί αλλιώς θα κατηγορηθεί για απιστία δηλαδή για κακοδιαχείριση δημόσιας περιουσίας». Επίσης εξέφρασε τη χαρά του για την αποκατάσταση του Γέροντα Εφραίμ στα πλήρη καθήκοντά του.

Από την πλευρά του ο Καθηγητής Εκκλησιαστικού Δικαίου κ. Ιωάννης Κονιδάρης, αναφέρθηκε στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας με το οποίο έχει ασχοληθεί ενδελεχώς. Στην ομιλία του αναφέρθηκε εισαγωγικώς στο «δήθεν σκάνδαλο» του Βατοπαιδίου που ουδέποτε απεδείχθη.

Ακολούθως διέκρινε την ακτημοσύνη των μοναχών από το δικαίωμα, τη δυνατότητα αλλά και υποχρέωση των Μονών να διαθέτουν περιουσία για να είναι οικονομικώς αυτοδύναμες και να επιτελούν το πολυσχιδές κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο τους, επεσήμανε δε ότι συνήθως νομικά ζητήματα παρουσιάζονται ως πολιτικά και πολιτικά ζητήματα περιβάλλονται τον μανδύα των νομικών και κατέκρινε αυστηρώς την «ελαφρά τη καρδία» ποινικοποίηση καθαρώς αστικών υποθέσεων.

Στη συνέχεια ο κ. Κονιδάρης αναφέρθηκε διεξοδικώς στον ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας, η οποία ανέκαθεν υπήρξε περιουσιακό στοιχείο της Μονής Βατοπαιδίου καθ’ όλες τις περιόδους της ζωής της, η οποία αρχίζει το 980 μ.Χ., δηλ. επί μια και πλέον χιλιετία, και επισήμανε ότι την πρώτη αμφισβήτηση της κυριότητας της Μονής επί της Λίμνης ήγειρε, όσο και αν αυτό φαίνεται οξύμωρο, η Ελληνική Πολιτεία μόλις εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Θράκης το 1920.

Παρότι το Ελληνικό Δημόσιο ήρξατο χειρών αδίκων, η Μονή Βατοπαιδίου, παράλληλα με την εδραία υποστήριξη των δικαιωμάτων της από τους κορυφαίους νομικούς της εποχής εκείνης, επεζήτησε την εξωδικαστική επίλυση της διαφοράς. Η προσπάθεια αυτή εστέφθη με επιτυχία και, το 1924, επί της κυβερνήσεως Αλεξ. Παπαναστασίου το Ελληνικό Δημόσιο με Νόμο παραιτήθηκε πάσης αξιώσεώς του επί της λίμνης και μάλιστα έλαβε ως αντάλλαγμα 38.000 στρέμματα ιδιοκτησίας της Ι. Μονής Βατοπαιδίου στη Χαλκιδική.

Η συνέχεια κατέδειξε την αναξιοπιστία του Ελληνικού Κράτους, το οποίο τουλάχιστον δύο φορές αναγνώρισε την κυριότητα της Ι. Μονής Βατοπαιδίου επί της λίμνης Βιστωνίδας και άλλες τόσες την αμφισβήτησε, αθετώντας νόμους που το ίδιο ψήφισε.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης ο Καθηγητής Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης κ. Αρης Χαραλαμπάκης με στοιχεία που παρουσίασε ουσιαστικά εκμηδένισε την ύπαρξη ποινικού αδικήματος από την πλευρά της Μονής, εκφράζοντας παράλληλα τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη όλων στην ελληνική δικαιοσύνη.

Ντοκυμανταίρ με θέμα την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με προβολή  ντοκυμανταίρ με θέμα την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου με το οποίο προβλήθηκε η  ιστορία της Μονής και του Αγίου Όρους. Παρουσιάστηκαν διαχρονικά οι κτήτορες και δωρητές της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής περιόδου, το τεράστιο μέγεθος της περιουσίας της Μονής που μέχρι το 1935 ξεπερνούσε το 1,5 εκατομμύριο στρέμματα. Επιπροσθέτως έγινε αναφορά στην Αθωνιάδα Σχολή, στην προσφορά της, στη σύγχρονη πραγματικότητά της και για πρώτη φορά έγινε σαφές μέσα από την εικόνα ότι η Μονή έδωσε όλα της τα μετόχια, όπως έπραξε και όλο το Άγιο Όρος, για την αποκατάσταση των προσφύγων. Τονίστηκε μέσα από την έρευνα και την εικόνα ότι 38.000 στρέμματα στην Χαλκιδική δόθηκαν για τον ίδιο σκοπό προκειμένου να λήξει συμβιβαστικά η αντιδικία με το Δημόσιο. Φάνηκε ότι ενώ η αντιδικία έπρεπε να είχε λήξει από τότε με Νομοθετικό Διάταγμα που εκδόθηκε το 1924, όμως από την αφερεγγυότητα του Δημοσίου ταλαιπωρείται η Μονή μέχρι σήμερα.

Ομιλία Γέροντος Εφραίμ

Ο Γέροντας Εφραίμ τόνισε ότι η ασκητική ζωή στη Νέα Σκήτη όπου ζούσε όλη η αδελφότητα πριν πάει στο Βατοπαίδι είναι η ίδια ακριβώς με την ασκητική ζωή στο κοινόβιο του Βατοπαιδίου. Στην προσπάθεια της Σωτηρίας την διαφορά δεν την κάνει ο τόπος αλλά ο τρόπος. Ο πνευματικός τρόπος της ζωής ενός μοναχού είναι να μην προσκολάται η καρδιά του σε τίποτα το γήινο και ότι για την ασκητική αυτή επιτυχία καταβάλλεται συνεχής προσπάθεια με την προσευχή, την υπακοή και την προσωπική ακτημοσύνη του κάθε μοναχού. Είναι τιμή για τη χώρα μας η ύπαρξη του Αγίου Όρους με τα ανεκτίμητα ιστορικά μνημεία και κειμήλια του Γένους μας και η ιστορική πραγματικότητα μια Μονή να έχει πόρους όχι μόνο για τις αναστηλώσεις των μνημείων και συντηρήσεις των κειμηλίων και για τη φιλοξενία των προσκυνητών που είναι πάρα πολύ μεγάλη αλλά επίσης και για την φιλανθρωπία, τις ελεημοσύνες και την ενίσχυση του κοινωνικού συνόλου με κάθε τρόπο ανάλογα με τις δυσκολίες που υπάρχουν σε κάθε εποχή. Έχουμε Αγίους οι οποίοι αγίασαν σε μεγάλα μοναστήρια με την ορθή διαχείρηση της περιουσίας τους  για χάρη της Εκκλησίας, και Αγίους ασκητές  οι οποίοι δεν είχαν να διαχειριστούν τίποτε το υλικό.

Νέα διαδικτυακή πύλη

Τέλος ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός» κ. Νικόλαος Γκουράρος παρουσίασε τη νέα διαδικτυακή πύλη www.pemptousia.com. Πρόκειται για ένα νέο διαδικτυακό περιοδικό του Συλλόγου των Φίλων Μονής Βατοπαιδίου, βασισμένο στο περιεκτικό τρίπτυχο «Πολιτισμός – Επιστήμες – Θρησκεία».

Το ποιοτικό αυτό έντυπο που ήταν βασισμένο στο περιεκτικό τρίπτυχο «Πολιτισμός – Επιστήμες – Θρησκεία» και που επί εννέα συναπτά έτη είχε ευρεία κυκλοφορία και ανταπόκριση, τώρα πλέον επανακυκλοφορεί ανανεωμένο διαδικτυακά. Θα τροφοδοτείται συνεχώς με νέο υλικό από καταξιωμένους αρθρογράφους και ειδήμονες στον χώρο της επιστήμης τους.

Αξιοποιώντας τα εργαλεία που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, το διαδικτυακό περιοδικό «Πεμπτουσία» θα ενημερώνεται σε καθημερινή βάση, ενώ θα προσφέρει, εκτός από τα γραπτά άρθρα και άφθονο οπτικοακουστικό υλικό (ομιλίες, μουσική, αποκλειστικές συνεντεύξεις, ταινίες, ντοκιμαντέρ αλλά και γενικότερου ενδιαφέροντος video clips).

 Κεντρικά σημεία από τις ομιλίες

Αυτό πού κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στην υπόθεση αυτή είναι ο έντονος παραλογισμός με τον οποίο αντιμετωπίστηκε μία πραγματικότητα η οποία στο τέλος κατέληξε να είναι ένας συνεχής παράδοξος μύθος, ο οποίος προσπαθεί να αντικαταστήσει την αλήθεια. Ο μύθος ο οποίος είναι ανυπόστατος δεν είναι δυνατόν να αντικαταστήσει την πραγματικότητα, αυτήν που βιώνεται στο Άγιο Όρος, αυτήν που ακούστηκε από τους κυρίους καθηγητές, αυτήν την αλήθεια που παρουσιάστηκε στο ντοκυμανταίρ, αυτήν που ο Γέροντας Εφραίμ παρουσίασε πνευματικά που για πολλούς λαϊκούς είναι δύσκολα προσεγγίσιμη.

Στο Άγιον Όρος σήμερα γίνονται μοναχοί πολλοί νέοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου που άφησαν τα πτυχία τους, τις δουλειές τους, τους δικούς του, τα πάντα και λειτουργούν με ένα περίεργο για τον κόσμο δικό τους νόμο. Εκτός από τις πάμπολλες ώρες που διαθέτουν στον ναό τους για προσευχή, μετά αντί να πάνε να ξεκουραστούν, στρώνουν τραπέζι κατά μέσο όρο για 200 επισκέπτες, και στη συνέχεια εργάζονται με μία πολλή δημιουργική σιωπή και αλληλοκατανόηση μεταξύ τους και έχουν κάνει ένα έργο το οποίο ξεπέρασε στη φήμη τα όρια της Ελλάδας και όπως είναι γνωστό στην ιστορία της χώρας αυτής αντί να τους δώσουμε βραβείο τους δυσφημίζουμε για να μπορούν να σταθούν κατηγορίες ανυπόστατες.

Ελέγχθηκαν δυόμισι χρόνια τώρα όλοι οι λογαριασμοί της Μονής. Εκατόν είκοσι μοναχοί εκεί δεν έχουν τίποτε δικό τους όχι μόνο λογαριασμούς αλλά ούτε μία καρφίτσα, όλα ανήκουν στη Μονή σαν νομικό πρόσωπο. Η Μονή ότι περιουσία έχει, και είναι γνωστό ότι είναι ιστορικό μοναστήρι και είχε τεράστια περιουσία, την διαχειρίζεται όπως ένα Πανεπιστήμιο, όπως ένας Δήμος,  όπως ένα Ίδρυμα Κοινωφελές. Καταρχάς επειδή το μοναστήρι είναι μνημείο, ήταν όμως ερείπιο σε όλες τις διαστάσεις, δημιουργήθηκε κάθε υποδομή για την αναστήλωση και συντήρηση των κειμηλίων. Τα ποσά που προκύπτουν για την ευρύτερη λειτουργία της Μονής και για φιλανθρωπικό έργο είναι αστρονομικά. Έχει τις ανάγκες ενός τεράστιου δήμου που μέσα του φυλάσσει αμύθητους θησαυρούς μοναδικής αξίας που ο προϋπολογισμός του Κράτους ούτε καν κατά φαντασία θα μπορούσε σήμερα να δημιουργήσει.

Ποιος μπορεί να σκεφθεί ότι χρήματα που διατίθενται για αναστηλώσεις, συντηρήσεις κειμηλίων και για ελεημοσύνες, φιλοξενία, για μοναδικά ιδρύματα που ωφελούν τον λαό, το κοινωνικό σύνολο τελικά χαρακτηρίστηκαν χρήματα που προέρχονται από άγνωστες πηγές για αυτό είναι μαύρο και στο τέλος η Μονή θα τα χρησιμοποιούσε υπέρ των τρομοκρατών και της τρομοκρατίας!!!! Είναι σε όλους γνωστό ότι για δυόμισι χρόνια τώρα δεσμεύθηκαν όλα τα χρήματα της Μονής για αυτόν τον απίθανο λόγο. Είναι ένα από τα εκπληκτικά παράδοξα που μας κουβάλησε η εποχή μας. Τα χρήματα αυτά προέρχονται από επίσημες συμβάσεις και συμφωνίες μεταξύ Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου και Δημοσίου, προφανώς δεν είναι άγνωστη η προέλευσή τους. Αυτό που έχει συμβεί ξεπερνά τα όρια του παραλόγου και κάθε απίθανης συμπεριφοράς. Σε ένα κράτος δικαίου θα έπρεπε τουλάχιστον να υπάρχει η ίδια συμπεριφορά και προς τους μουσουλμάνους και προς τους ορθοδόξους. Εδώ βλέπουμε άλλο παράδοξο. Στο Βοτανικό, στους μουσουλμάνους χαρίζονται οικόπεδα τεράστιας αξίας και 80 εκατομμύρια για να φτιάξουν τέμενος, το Βατοπαίδι που είναι η πιο ιστορική Μονή του Αγίου Όρους, πρέπει να σέρνεται στα δικαστήρια και να εφαρμόζονται σε αυτήν νόμοι περί τρομοκρατίας. Ξεπερνά και αυτό τα όρια του εκπληκτικού!!! Το Άγιον Όρος έχει χαρίσει πάνω από 150.000 στρέμματα για τους πρόσφυγες όπως είναι γνωστό, ειδικότερα στην περίπτωση της λίμνης Βιστωνίδας έχει δώσει και 38.000 στρέμματα ακόμη για να μείνει η Βιστωνίδα στη Μονή που την είχε από τα βυζαντινά χρόνια.

Ένα άλλο ζήτημα που ανέκυψε στην υπόθεση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου από την ανταλλαγή της Λίμνης αυτής με ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου είναι αυτό της ύπαρξης οικονομικής ζημίας ή μη αυτού. Τι να πει κανείς για αυτό; Καταρχάς δεν τίθεται θέμα ζημίας μεταξύ Δημοσίου και Δημοσίου. Σύμφωνα με τον νόμο δεν τίθεται καν θέμα εκτίμησης ακινήτων σε ανταλλαγή μεταξύ Δημοσίου και Δημοσίου. Και εντέλει οι εκτιμήσεις έγιναν παρόλο που δεν χρειαζόταν και τα μέρη είναι ελεύθερα να συζητούν και να βρίσκουν χρυσές τομές για το κοινό καλό.

Παρόλα αυτά που είναι αναμφισβήτητα, πολλοί έσπευσαν να αποφανθούν ότι πράγματι το Δημόσιο έχει υποστεί τεράστια ζημία ισχυριζόμενοι ότι ανταλλάχθηκε «νερό» με ακίνητη περιουσία του Δημοσίου και ότι το ΣΟΕ υπερεκτίμησε την Λίμνη και τις παραλίμνιες εκτάσεις και υποτίμησε τα ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου. Αν ήταν μόνο νερό γιατί κόπτονται μερικοί εκ μέρους του Δημοσίου ότι ζημιώθηκε το Δημόσιο, αφού το νερό δεν έχει καμία αξία; Κρύβουν συστηματικά την αλήθεια ότι εκεί είναι ένα φυσικό ιχθυοτροφείο με τεράστιες δυνατότητες εκμετάλλευσης όχι για ένα τέτοιο Δημόσιο όπως το ξέρουμε, αλλά για όσους πραγματικά θα ενστερνισθούν μία τέτοια δυνατότητα και θα την αξιοποιήσουν.

Ποια είναι όμως είναι η αλήθεια;

1. Όσοι κακόπιστα προβάλλουν αυτού του είδους τις αιτιάσεις πρώτα απ’ όλα  αγνοούν ότι πριν τις ανταλλαγές, εκτός από το ΣΟΕ,  την Λίμνη εκτίμησε και διεθνής εκτιμητικός οίκος Richard Ellis (ΔΑΝΟΣ) με ανάλογες αξίες.

2. Μετά την αμφισβήτηση των εκτιμήσεων του ΣΟΕ διενεργήθηκε εσωτερικός έλεγχος από την Επιτροπή Εσωτερικού Ελέγχου του Σ.Ο.Ε., σύμφωνα με τον οποίο  γίνεται δεκτό ότι η μεθοδολογία που εφαρμόσθηκε από τους Εκτιμητές είναι η μόνη που θα μπορούσε να εφαρμοσθεί σύμφωνα με τα Διεθνή και Ευρωπαϊκά Εκτιμητικά Πρότυπα και τον ειδικό σύμβουλο που προσλήφθηκε από αυτόν.

3. Η διοίκηση του ΣΟΕ δεν εξάντλησε  τον έλεγχό της μόνο στον εσωτερικό έλεγχο. Ανέθεσε την επανεκτίμηση των ανταλλαγέντων στον Διεθνή οίκο American Appraisal η οποία διαπίστωσε ότι οι τιμές του ΣΟΕ ευρίσκονται στο εύλογο εύρος με μικρές δικαιολογημένες αποκλίσεις.

4. Οι δραματικές και υπερβολικές αποκλίσεις της αξίας των ακινήτων του Δημοσίου που αυτό επικαλείται, οφείλεται στο γεγονός του υπολογισμού της αξίας τους βάσει των αντικειμενικών αξιών από τις Δ.Ο.Υ.

Αυτή η διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι οι Δ.Ο.Υ, για τον υπολογισμό της αξίας των ακινήτων, χρησιμοποίησαν τον αντικειμενικό προσδιορισμό της φορολογητέας αξίας των μεταβιβαζόμενων ακινήτων του Υπουργείου Οικονομικών, που είναι  εμπειρική μέθοδος και δεν έχει καμία σχέση με την αγοραία αξία αυτών.

Αδιάψευστη μαρτυρία για τον μη προσδιορισμό ζημίας του Δημοσίου συνιστά η έγγραφη αναφορά των οικονομικών επιθεωρητών του Υπουργείου Οικονομικών κ.κ. Πασσά, Ζελομοσίδη και Τετώρου, με αριθ. 1297/08.12.2008, οι οποίοι, αφού έλεγξαν όλα τα πορίσματα των κατά τόπους αρμοδίων Δ.Ο.Υ., χαρακτηρίζουν εαυτούς αναρμόδιους και αποφαίνονται σχετικώς επί λέξει: «Συνεπώς δεν δυνάμεθα να απαντήσουμε, εάν τελικά το Δημόσιο ζημιώθηκε και κατά ποιο ποσό από τις εν λόγω ανταλλαγές».

πηγή: Πεμπτουσία