Ακολουθία της Ανακομιδής των Λειψάνων του εν Αγίοις πατρός ημών Νικολάου επισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Η Ακολουθία αύτη εποιήθη εν τη Ιερά Νέα Σκήτη τη 20η Απριλίου 1970 υπό του Γέροντος Ιωσήφ Μοναχού (είτα Βατοπαιδινού).

Εν τω Μεγάλω Εσπερινώ

Μετά τον Προοιμιακόν, το Μακάριος ανήρ.
Εις δε το Κύριε εκέκραξα ιστώμεν στίχους ς΄ και ψάλλομεν Προσόμοια δ΄ δευτερούντες τα δύο πρώτα.
Ήχος δ´. Ως γενναίον εν μάρτυσιν.

Η εκ γης ανατείλασα, των Λειψάνων σου εύρεσις, κόσμον πάντα ηύφρανε και επλούτισε, ταις των θαυμάτων λαμπρότησι, πιστών τα πληρώματα, των Πατέρων καλλονή, Θεοφόρε Νικόλαε, στήλη έμψυχε, συμπαθείας και σκέπη πενομένων, ασθενούντων αντιλήπτωρ, και θλιβομένων παράκλησις.

Των τιμίων Λειψάνων σου, εορτάζομεν εύρεσιν, και πιστώς υμνούμέν σου τα θαυμάσια, δι’ ων πλουσίως μετέδωκας, την χάριν την ένθεον, την οικούσαν εν αυτοίς, Θεοφόρε Νικόλαε, Μύρων πρόεδρε, συμπαθείας η στήλη και προστάτα, των τιμώντων σε εκ πόθου, θαυματοφόρε αοίδιμε.

Εκκλησίας εδραίωμα, οικουμένης αγλάϊσμα, ευσεβείας στήριγμα αδιάσειστον, ιερομύστα Νικόλαε, προφθάνεις τους πίστει σε, εκζητούντας βοηθόν, και λυτρούσαι εκάστοτε, των δεινών ημών, συμφορών και κινδύνων πολυτρόπων, εν θαλάσση τέ και χέρσω, θαυματοφόρε αοίδιμε.

Τους πιστώς συνελθόντας σοι, εν ναώ σου μακάριε, εορτήν τιμήσαί σου την πανίερον, των μυριπνόων Λειψάνων σου, περίσωζε πάντοθεν πολυτρόπων πειρασμών, Εκκλησίας τε σκάνδαλα, νυν πληθύναντα, ταις ευχαίς σου διάλυσον ως έχων, παρρησίαν Ιεράρχα, θαυματοφόρε Νικόλαε.

Δόξα. Ήχος πλ.δ´.

Μετ’ ευφροσύνης πιστοί, συνελθόντες ευφημήσωμεν, του σεπτού διδασκάλου και κοινού ημών προστάτου, των λειψάνων την ανεύρεσιν. Ως άλλος γαρ ήλιος εκ γης ανατείλας, την οικουμένην κατηγλάϊσε, ταις των θαυμάτων φρυκτωρίαις. Πάντας πανταχού προφθάνει, τους εκζητούντας αυτού την αντίληψιν· χειμαζομένους λυτρούται· τοις πλέουσι συμπλέει, και τοις απορουμένοις την προμήθειαν παρέχει· υπέρ δε των τιμώντων την μνήμην αυτού, λύσιν οφλημάτων αιτείται, και το μέγα έλεος.

Και νυν. Ο αυτός. Θεοτοκίον.

Ο Βασιλεύς των ουρανών, διά φιλανθρωπίαν, επί της γης ώφθη, και τοις ανθρώποις συνάστράφη· εκ Παρθένου γαρ αγνής, σάρκα προσλαβόμενος, και εκ ταύτης προελθών, μετά της προσλήψεως, εις εστίν Υιός, διπλούς την φύσιν, αλλ’ ου την υπόστασιν· διό τέλειον αυτόν Θεόν, και τέλειον άνθρωπον, αληθώς κηρύττοντες, ομολογούμεν Χριστόν τον Θεόν ημών· όν ικέτευε Μήτηρ ανύμφευτε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Είσοδος, Φως ιλαρόν, το Προκείμενον της ημέρας, και τα Αναγνώσματα.
Παροιμιών το Ανάγνωσμα ( Κεφ. ι΄ 7, γ΄ 13)

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων, και ευλογία Κυρίου επί κεφαλήν αυτού. Μακάριος άνθρωπος, ος εύρε σοφίαν, και θνητός, ος είδε φρόνησιν. Κρείσσον γαρ αυτήν εμπορεύεσθαι, ή χρυσίου και αργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δε εστι λίθων πολυτελών· ουκ αντιτάσσεται αυτή ουδέν πονηρόν· εύγνωστος εστι πάσι τοις εγγίζουσιν αυτή· πάν δε τίμιον, ουκ άξιον αυτής εστιν. Εκ γαρ του στόματος αυτής εκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δε και έλεον επί γλώσσης φορεί. Τοιγαρούν ακούσατέ μου, ω τέκνα, σεμνά γαρ ερώ· και μακάριος άνθρωπος, ος τας εμάς οδούς φυλάξει. Αι γαρ έξοδοί μου, έξοδοι ζωής, και ετοιμάζεται θέλησις παρά Κυρίου. Διά τούτο παρακαλώ υμάς, και προΐεμαι εμήν φωνήν υιοίς ανθρώπων. Ότι εγώ η Σοφία κατεσκεύασα βουλήν και γνώσιν και έννοιαν εγώ επεκαλεσάμην. Εμή βουλή και ασφάλεια, εμή φρόνησις, εμή δε ισχύς. Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οι δε εμέ ζητούντες, ευρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν άκακοι πανουργίαν, οι δε απαίδευτοι ένθεσθε καρδίαν. Εισακούσατέ μου και πάλιν, σεμνά γαρ ερώ, και ανοίγω από χειλέων ορθά. Ότι αλήθειαν μελετήσει ο λάρυγξ μου, εβδελυγμένα δε εναντίον εμού χείλη ψευδή. Μετά δικαιοσύνης πάντα τα ρήματα του στόματός μου· ουδέν εν αυτοίς σκολιόν, ουδέ στραγγαλιώδες. Πάντα ευθέα εστί τοις νοούσι, και ορθά τοις ευρίσκουσι γνώσιν. Διδάσκω γαρ υμίν αληθή, ίνα γένηται εν Κυρίω η ελπίς υμών, και πλησθήσεσθε Πνεύματος.

Παροιμιών το Ανάγνωσμα ( Κεφ. ι΄ 31)

Στόμα δικαίου αποστάζει σοφίαν, γλώσσα δε αδίκου εξολείται. Χείλη ανδρών δικαίων επίστανται χάριτας, στόμα δε ασεβών καταστρέφεται. Ζυγοί δόλιοι, βδέλυγμα ενώπιον Κυρίου· στάθμιον δε δίκαιον, δεκτόν αυτώ. Ού εάν εισέλθη ύβρις, εκεί και ατιμία· στόμα δε ταπεινών μελετά σοφίαν. Τελειότης ευθέων οδηγήσει αυτούς, και υποσκελισμός αθετούντων προ