Η αληθινή αγάπη

Η αληθινή αγάπη ποτέ δε σβήνει
και αν για λίγο ταλαντευθεί,
απ’ τις φουρτούνες που φέρνουνε δίνη
σαν άνθος πάλι θ’ αναστηθεί.

Μ’ ένα βλέμμα τρυφερό
που απαλαίνει τις δυο τρικυμισμένες καρδιές
με ένα άγγιγμα αβρό
που ζεσταίνει κι ομορφαίνει τις κρύες βραδιές.

Η αληθινή αγάπη δεν τελειώνει
σαν μια φθινοπωρινή βροχή
με τον καιρό πιο πολύ δυναμώνει
κι ας έχουν όλα τέλος κι αρχή.

Η αγάπη ζει χρόνια κι αιώνες
και φθάνει ως την άλλη ζωή
κι αν τ’ άσπρα χιόνια φέρουν οι χειμώνες
πάντα μένει μια ανοιξιάτικη πνοή
που τα ρόδα κάνει να ξανανθίσουν
τις πηγές να τρέξουν γάργαρο νερό.
τα αηδόνια γλυκά να κελαϊδήσουν
κι οι καρδιές να στήσουν τρελό χορό.
Κι όταν οι γκρίζες σάλπιγγες σαλπίσουν
το τραγούδι του πικρού χωρισμού,
οι ψυχές χειροπιαστά θ’ ανηφορίσουν
στην κορυφή τ’ απάτητου γκρεμού.

Από κει ενωμένες θα φτερουγίσουν
στον καταγάλανο καθάριο ουρανό
και τα χείλη τους πάλι θα ψελίσουν
της αγάπης τον ύμνο τον παντοτινό.

Ελένη Ρουτζούνη-Τζιρίνη