Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: “Ο μικρός Δαβίδ και το Γιακωβάκι”

Σάββατο πρωί, μετά την Θεία Λειτουργία, καθόμαστε στο Αρχονταρίκι με τον Γέροντα και άλλους προσκυνητές. Τα άλλα μέλη της ομάδος μας είχαν ξεκινήσει με τα πόδια για την σκήτη του Οσίου Δαβίδ. Διαδρομή μιας περίπου ώρας σε δασικό χωματόδρομο, μέσα σε θαυμάσια δασική έκταση και θέα προς τον Β. Ευβοϊκό και ένα ψηλό βουνό με πυκνό και καταπράσινο πευκοδάσος. Και ενδιάμεσα ένα μικρό, αλλά γραφικό ρυάκι.
Έξω στην αυλή του Μοναστηρίου μερικά μικρά παιδιά, ηλικίας 5-8 ετών, έπαιζαν, έτρεχαν και μάλωναν: «Άντε ρε Δαβίδ, ζαβολιάρη. Θα το πούμε στη μάνα σου, δεν θα σε ξαναπαίξομε». «Εσύ είσαι ζαβολιάρης βρε Γιακωβάκι, πού μου πήρες και την μπάλα μου. Θαρρείς πώς θα σου την χαρίσω».

Εγώ άκουγα από μέσα. Τότε μου εγεννήθη η περιέργεια και ρώτησα τον π. Ιάκωβο: «Γέροντα, ποιά είναι αυτά τα μικρά παιδιά, ο Δαβίδ και το Γιακωβάκι και πώς τα ονόμασαν έτσι;» Κι εκείνος μου διηγήθηκε το εξής: Σε μια πόλη της Ευβοίας ζούσε ένα ανδρόγυνο, πού ήταν και οι δύο εκπαιδευτικοί. Καλοί άνθρωποι και ευσεβείς χριστιανοί. Είχαν και οικονομική ευχέρεια, αλλά δέκα χρόνια παντρεμένοι, δεν απέκτησαν παιδί. Πήγαν σε γιατρούς-γυναικολόγους της Αθήνας, σε μαμές και πρακτικές νοσοκόμες, αλλά τίποτε. Παιδί δεν έκαναν, και το είχαν μεγάλο καημό. Τότε κάποιος ευσεβής Χριστιανός, φίλος της Μονής, τους είπε: Δεν πάτε και στον Όσιο Δαβίδ να σταυρώσει ο Γέροντας την κ. Μαρία με την Τιμία Κάρα του Οσίου, ίσως μείνει έγκυος, όπως συνέβη σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Πράγματι ήρθε η κ. Μαρία, προσευχήθηκε, παρακάλεσε τον Όσιο Δαβίδ με δάκρυα να της δώσει ένα παιδάκι και υπεσχέθη ότι εάν γεννήσει αγόρι θα του δώσει το όνομα του (Οσίου). Σε λίγο καιρό έμεινε έγκυος η κ. Μαρία, γέννησε ένα αγοράκι και το έβγαλαν Δαβίδ. Κι έρχονται κάθε τόσο να ευχαριστήσουν τον Όσιο.
Και το Γιακωβάκι πατέρα Ιάκωβε τί είναι;
Παρόμοια περίπτωση είναι και το Γιακωβάκι!!

Έχοντας υπόψη μου τις δηλώσεις αυτές του Γέροντα και τα γεγονότα τα οποία τις επιβεβαίωναν, συνέστησα σε ένα συγγενικό μου πρόσωπο, εξ αγχιστείας, του οποίου η αδελφή είναι εκπαιδευτικός. Κι αυτή παντρεμένη με εκπαιδευτικό από 10ετίας, χωρίς μέχρι τότε να αποκτήσουν παιδί, να κάνει ο,τι και η μητέρα του Δαβίδ και του μικρού Γιάκωβου. Να παρακαλέσουν δηλαδή τον Όσιο Δαβίδ να τους βοηθήσει, αφού προηγουμένως εξαντλήσουν όλα τα μέσα της ιατρικής επιστήμης. Μου απάντησε, πώς δεν άφησαν φημισμένο καθηγητή-γυναικολόγο που να μην ζητήσουν την βοήθεια του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Γι’ αυτό στη συνέχεια έκαναν προσκύνημα στον όσιο Δαβίδ και ζήτησαν την βοήθειά του και την βοήθεια του νέου Ηγουμένου πατρός Κυρίλλου. Αυτό προ 10ετίας. Και σήμερα το ανδρόγυνο των καθηγητών έχει τρία παιδιά, τον Παν. 8 ετών, την Ελ. και τον Β. 5 ετών (δίδυμα). Είναι δε μια πανευτυχής χριστιανική οικογένεια. Έτσι είχε δίκιο ο Γέροντας Ιάκωβος, όταν έλεγε ότι η Θεία Χάρις τα άσθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί.

πηγή: “Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης όπως τον γνώρισα” Δημητρίου Άλεξ. Τζούμα