Εξόδιος χαιρετισμός της αδελφής Θεοτέκνης, στην Εξόδιο ακολουθία της Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Στεφάνου Μετεώρων Αγάθης (Αντωνίου)

Εξόδιος χαιρετισμός στην οσιωτάτη εν μοναζούσαις Αγάθη, Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Στεφάνου Αγίων Μετεώρων, εκφωνηθείς τη 3η Μαΐου σωτηρίου έτους 2011 προ του ιερού της σκηνώματος.

Ηρπάγη γής Αγάθη, των Μετεώρων εύχος,
ζή δε νύν εν πόλω συν πάσι τοίς αγίοις.
Εικάδι αμφ ενάτη Αγάθη απεβήσατο γαίης.

Χορεία σεπτών Ιεραρχών μετά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ, σύμπασα η μοναστική κοινότητα των Αγίων Μετεώρων, κληρικοί, μοναχοί και μονάστριες από όλη την Ελλάδα, οι επίσημες αρχές του νομού μας, πλήθη εν Χριστώ πεφιλημένων αδελφών και φίλων της Ιεράς Μονής μας προπέμπομε σήμερα προσευχητικά και δοξολογικά την πρότριτα κοιμηθείσα ευλογημένη Γερόντισσα Αγάθη, την διακονήσασα ενζήλως και φιλοκάλως επί μίαν πεντηκονταετίαν το ιερό του Πρωτομάρτυρος κοινόβιο.

Δυνάμεθα να επαναλάβουμε γι αυτήν τα λόγια του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου: «Ου τέθνηκεν, αλλά μετέστη εις αιώνιον ζωήν· ουχ η γή αυτήν εκάλυψεν, αλλ ουρανός υπεδέξατο. Υπέλαβεν αυτήν η ομολογητών χορεία, η ασκητών ομοσκηνία, όπου το φώς το αληθινόν, ένθα αι μακάριαι αναπαύσεις, ανθών είλετο κόπων και πόνων εν σαρκί ασκητικώς τε και ομολογητικώς». Η κυρία μας Θεοτόκος, στην αναστάσιμη εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, ανέψυξε τους πόνους της ασθενείας της, επιδίδοντάς της δι ανακοπής της καρδίας της, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ιατρών, το προσκλητήριο για τους γάμους με τον Νυμφίο Χριστό. Η είδηση βρήκε την Αδελφότητα σύσσωμα προσευχομένη στο καθολικό υπέρ αυτής και γέμισε με δάκρυα την πολυάριθμη συνοδία της.

Η μακαριστή πλέον Γερόντισσά μας, καταγομένη από το Κατηχώριον Βόλου είχε προσέλθει στην Ιερά Μονή του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου σε ηλικία είκοσι δύο ετών, στα 1962, ένα χρόνο δηλαδή μετά την σύσταση της γυναικείας Αδελφότητος και προσετέθη στα πρώτα ιδρυτικά μέλη.

Οι κτιριακές συνθήκες του μοναστηριού -μετά τους βομβαρδισμούς και τις λεηλασίες του τελευταίου πολέμου- ήταν κυριολεκτικά άθλιες. Το κρύο ανυπόφορο, η θέρμανση σχεδόν μηδαμινή. Το τυπικό της Μονής αυστηρότατο, η υγεία της νεόκουρης μοναχής ασθενέστατη, λόγω της καρδιοπάθειας πού την βασάνιζε σε όλη της τη ζωή. Ο θείος όμως έρως, αρραβών πολύτιμος του Αγίου Πνεύματος, κατέφλεγε την καρδίαν της διά την υπέρ φύσιν και υπέρ τις δυνάμεις της άσκηση.

Κατά τους βαρείς χειμώνες, όταν το χιόνι κατέκλυζε τις θυρίδες του κελλίου της, η ίδια μάς διηγείτο, ότι καθώς έκανε τα σταυρωτά κομποσχοίνια της στον καθ ημέραν κανόνα, ένοιωθε μια αόρατη θαλπωρή να κυκλώνει το ασθενικό και πολύαθλό της σώμα.

Ως υποτακτική, ταπεινή και υπάκουη, εργατική και φιλόκαλη, σιωπηλή, αλλά πάντοτε με ειρηνικό βλέμμα, ανέπαυε τους Προεστώτες της και αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση στα συνεχώς αυξανόμενα μέλη του ιερού κοινοβίου. Ο αείμνηστος Γέροντάς μας Δοσίθεος έλεγε ότι η εν λόγω μοναχή έμοιαζε με το μικρό πλατανάκι, στην σκιά του οποίου βρίσκει κανείς δροσιά και ανάπαυση.

Όταν κατά τα έτη 1971-1976 λειτούργησε στο Μοναστήρι το ορφανοτροφείο με κοριτσάκια του Δημοτικού Σχολείου, η αδελφή Αγάθη εργάστηκε με αυταπάρνηση, αλλά και με ιδιαίτερη τρυφερότητα και στοργή ως υπεύθυνη του Ιδρύματος.

Στα 1988, μετά την κοίμηση της αείμνηστης Γερόντισσας Χριστονύμφης, εξελέγη ηγουμένη και ανέλαβε το έργο της διαποιμάνσεως των ψυχών, χωρίς ποτέ να παραλείπει τις προσωπικές προσευχές της, πού έκτοτε ηύξησε. Ήταν πάντα ευγενική, προσηνής, καλωσυνάτη. Το κελλί της, ανοικτό τις πιο πολλές ώρες, παρά τις πολλές και πολυώδυνες ασθένειες, ήταν το καθημερινό καταφύγιο των Αδελφών, πού ειρήνευαν κοντά της και έπαιρναν οδηγίες για την πνευματική κατάρτιση και την άσκηση στην διά τον Κύριον υποταγή και υπομονή.

Το φιλακόλουθο της οσιακής πνευματικής Μητρός ήταν παροιμιώδες· δεν προλαβαίναμε να τελειώσουμε τον Εσπερινό και το Απόδειπνο πού εδώ γίνονται μαζί, και ενώ είχαμε ψάλλει στην Εκκλησία το Θεοτοκάριο, το ξαναδιάβαζε μόνη της και επαναλάμβανε τους Χαιρετισμούς στην μεγάλη Γοργοϋπήκοο Γερόντισσα.

Όταν ανέλαβε το μοναστήρι ως ηγουμένη, ο σεβαστός Γέροντάς μας π. Αθανάσιος της είχε πεί ότι εσύ θα βοηθάς την αδελφότητα με το κομποσχοίνι. Και πράγματι, με τις πολύωρες προσευχές της, αλλά συγχρόνως και με την βο-ήθεια του Πνευματικού Πατρός, και των εκάστοτε ηγουμενοσυμβούλων, ωργάνωσε μια πολυάριθμη πνευματική κυψέλη, ένα κοινόβιο πάνω στα Άγια Μετέωρα, το οποίο, ως εκ της θέσεώς του, έχει πολλές διοικητικές υποχρεώσεις, αλλά και απαιτεί ειδική μεταχείριση του προγράμματος εργασίας των αδελφών, ώστε, παρά το μεγάλο καθ ημέραν επισκεπτήριο, να έχουν οι μοναχές τις απαραίτητες ώρες προσευχής και μελέτης.

Το αναστηλωτικό έργο του μοναστηριού συνεχίστηκε επί της ηγουμενίας της με αξιοζήλευτους ρυθμούς. Από το 1990 άρχισε και προχωρεί, συν Θεώ, από τον χαρισματούχο αγιογράφο Βλάσιο Τσοτσώνη η θαυμαστή ιστόρηση του παρόντος καθολικού, η οποία αναπαύει και ανυψοί τις προσευχόμενες μοναχές, αλλά και όλους τους ευλαβείς προσκυνητές. Με την σοφή αρχιτεκτονία του εκλεκτού μαΐστορα Σωτηρίου Τζήμα ολοκληρώθηκαν στον στενό χώρο του Μετεωρίτικου βράχου οι πτέρυγες των κελλιών, η δημιουργία εργαστηρίων και ο σχεδιασμός των κήπων της Μονής, πού αναπαύουν τους εδώ βιούντας, αλλά και ξεκουράζουν τα πλήθη των επισκεπτών.

Τα τελευταία χρόνια (2006-2011) ανηγέρθη ο περικαλλέστατος κοιμητηριακός ναός των Αγίων Ταξιαρχών και της αγίας Μάρτυρος Κλαυδίας, εγγύς του οποίου θα αναπαύεται η μακαριστή μας Μητέρα και ο τάφος της θα είναι για μάς προσκύνημα καθημερινό.

Ως φιλεργής μέλισσα η αείμνηστη Γερόντισσα Αγάθη, συγκεντρώνοντας μικρές-μικρές προσφορές, διέθετε τις δαπάνες για την φιλοκάληση των ναών με χρυσοκέντητα καλύμματα και αργυρά σκεύη, τελευταία της δε παραγγελία ήταν ο περίφημος χρυσοκέντητος επιτάφιος, τον οποίο περιφέραμε εφέτος την Μεγάλη Παρασκευή.

Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν ιδιαίτερα σκληρά στην υγεία του νέου πολυάθλου Ιώβ. Συνεχή κατάγματα, χειρουργεία καρδιάς, διαρκείς ιώσεις τις έπλεκαν τον στέφανο του μαρτυρίου της, τον οποίο υπέμεινε καρτερικά, αγόγγυστα, δοξολογητικά, δίνοντας σε όλες μας το παράδειγμα της άχρι θανάτου υπομονής. Τον τελευταίο καιρό η άσκηση στην καρδιακή προσευχή ήταν ανελλιπής και αυτό ήταν η μυστική δύναμη των ιερών αγωνισμάτων της.

Θα πρέπει επίσης να αναφέρω ότι στα θέματα της πίστεως ήταν πάντα ζηλωτική και στην διαποίμανσή της, παρά την ενίοτε αυστηρότητά της, λόγω της παραδεδομένης γραμμής του μοναστηριού, ήταν συγχωρητική εις έπακρον. Παρεχώρησε ο Θεός, μια ημέρα, καθώς άνοιξα το κελλί της, και ενώ είχε προηγηθεί μια οδυνηρή ανοίκεια προσωπική της εξουθένωση, να την βρώ με υψωμένα χέρια μπρός στην εικόνα του Χριστού και να βοά δυνατά: Σ ευχαριστώ, Χριστέ μου, σε ευχαριστώ, Χριστέ μου, Χριστέ μου σε ευχαριστώ!!!

Ο πανσόφως πάντα ποιών Κύριος οικονόμησε, ώστε με την καθυστέρηση της ελεύσεως της σορού της, αφ ενός να λάβει στεφάνια ξενιτείας και εγκαταλείψεως και αφ ετέ-ρου να δύνανται να συμμετάσχουν σήμερα στην εξόδιο ακολουθία της πλειάς Αγίων Αρχιερέων (ήτοι ο Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ, Γλυφάδας κ. Παύλος, Λαρίσης κ. Ιγνάτιος, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Κερκύρας κ. Νεκτάριος, Ρεντίνης κ. Σεραφείμ.) και να εύχωνται υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της και κατευοδώσεως του ιερού κοινοβίου μας. Τους ευχαριστούμε όλους θερμότατα για την εξαίρετη αυτή τιμή και ευλογία και για τις ολόθερμες καθ ημέραν προσευχές τους. Αυτή η αγάπη τους προς την Γερόντισσά μας τιμά το μοναστήρι μας και μάς συγκινεί βαθύτατα.

Εξαιρέτως δε ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ, ο οποίος, διά των προσευχών του και των λόγων του, στήριζε με συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία την μακαριστή μας Γερόντισσα και άμα τη ειδήσει της εκδημίας της ανέβηκε τρεις φορές στο Μοναστήρι, μαζί με τον Άγιο Πρωτοσύγκελλο, για να διαβάσει «τρισάγιο» και να παραμυθήσει την πονεμένη μας αδελφότητα.

Επίσης, θερμότατες οφείλομε ευχαριστίες στον Αξιότιμο Διευθυντή και τους ιατρούς του Νοσοκομείου Τρικάλων πού τη περιέθαλψαν με ιδιαίτερη επιμέλεια και φροντίδα, καθώς και τους ιατρούς και την Προϊσταμένη του Ωνασείου Νοσοκομείου πού στάθηκαν με πολύ σεβασμό και εξαιρε-τική επιμέλεια κοντά της.

Πολυσέβαστη και προσφιλέστατη Γερόντισσά μας.

Εμπρός στο οσιακό σου σκήνωμα γονατίζουμε ταπεινά όλες οι υποτακτικές σου και ζητούμε την ύστατη ευχή και συγχώρεση, για τις πάμπολλες φορές πού δεν ανταποκριθήκαμε στην πολλή σου καλωσύνη και οσιότητα. Μεταφερθείσα στο ουράνιο μετόχι μας, όπου σε περιμένουν ο σεβαστός Γέροντας Δοσίθεος, οι προηγηθείσες Γερόντισσες Αγαθοκλήτη και Χριστονύμφη και η αδελφή μας Αλεξία, τώρα πού απέστη πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός, τώρα πού εξέλιπαν οι εδώ πολλές μέριμνες και ποικίλες θλίψεις, τώρα πού αντικρύζεις το Πρόσωπο του πεφιλημένου Νυμφίου μας, εύχου και για μάς τα τέκνα σου, αλλά και για όλους τους αγίους ηγουμένους, Γερόντισσες, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς πού έσπευσαν από όλη την Ελλάδα στην σεμνή προπομπή σου, για να σου δώσουν τον τελευταίο ασπασμό και να λάβουν την αγία ευχή σου σά φυλακτό πολύτιμο και ευλογία.

Η αιφνίδια κοίμησή σου, εν ημέρα αναστασίμω, ενώ εξέπνεε η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής και άρχισε η μνήμη των Αγίων Κολλυβάδων Πατέρων είναι συμβολική για μάς και προτροπή για σταυροαναστάσιμη πορεία και επιστροφή –ευχαίς των Αγίων Ιεραρχών και Πατέρων- στο πνεύμα του αυθεντικού ασκητικού μοναχισμού, πού εσύ εβίωσες, και πού ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά το έχει ανάγκη η πολύπαθη πατρίδα μας.
Πολυσέβαστη και ευλογημένη Γερόντισσά μας Αγάθη.

Στα σκηνώματα του ουρανού περιπολεύουσα, προσκύνησε και για μάς την Αναρχο και Παναγία Τριάδα, άσπασαι τους τιμίους πόδας του γλυκυτάτου μας Χριστού, μετάνισον στην ουράνιον Προεστώσαν, την Τιμιωτέραν των Χερουβίμ, προσκύνησε τους αγίους Προστάτας και Κτίτορας της Ιεράς Μονής μας, ευφράνθητι στην συνάντηση της Αγίας Αγάθης, βόησον υπέρ πάσης της Εκκλησίας προς Κύριον·

Καλή και αγαθή μας ηγουμένη «Καλόν Παράδεισο».

Πηγή: http://axrhstou.blogspot.com/2011/05/blog-post.html