“Αυτοί δεν αγαπούν το Χριστό , θα αγαπήσουν εμάς;”
7 Απριλίου 2011
Ο Ιησούς μετατρέπει την πείνα σε χορτασμό, τη λύπη σε χαρά, την αδικία σε δικαιοσύνη, την ήττα σε νίκη. Πλήθη συνέρρεαν να τον ακούσουν όταν ήταν στη γη σαν ένας άνθρωπος όμοιος με εμάς. “ ήλθον ακούσαι και ιαθήναι από των νόσων αυτών”, έρχονταν για να τον ακούσουν και να θεραπευτούν από τις αρρώστιες τους, γράφει το Ευαγγέλιο. Ο σημερινός κόσμος δεν θέλει να ακούσει. Οι πολιτικοί και οι συνοδοιπορούντες με αυτούς κληρικοί δεν αφήνουν τα παιδιά να ακούσουν τον Ιησού.
Στον ανταρτοπόλεμο ή μάνα ενός αντάρτη του έλεγε, “αυτοί δεν αγαπούν τον Ιησού, θα αγαπήσουν εμάς;” Για τη μάνα του αντάρτη εκείνη την εποχή οι πολιτικοί διακρίνονταν σε χριστιανούς και μη χριστιανούς. Τώρα όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, ακόμα κι όταν με τα λόγια διαφωνούν. Η παρουσία τους στη Βουλή νομιμοποιεί αυτούς που με τα μέτρα που λαμβάνουν δεν αφήνουν τα παιδιά να ακούσουν για το Χριστό. Το ίδιο και οι κληρικοί που ενισχύουν τους πολιτικούς με την παθητικότητα και τον εφησυχασμό τους.
Αλλά δεν ήταν έτσι πάντα ούτε θα είναι. “Τω καιρώ εκείνω” γράφει το Ευαγγέλιο “έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού από πάσης Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών.”
Το τρομακτικό είναι ότι αυτό συμβαίνει σε μια εποχή αποκαλυπτική. Τη μόνη εποχή που η ανθρωπότητα είναι ικανή να αυτοκαταστραφεί. Και σε μια τέτοια εποχή οι κατέχοντες την εξουσία απορρίπτουν κάθε νόημα. Απαξιώνουν και απορρίπτουν τη μόνη κατεύθυνση από την οποία μπορεί να προέλθει ένα νόημα ικανό να εμποδίσει την αυτοκτονία της ανθρωπότητας, την πίστη στον Κύριο Ιησού.
Τα λόγια που ακολουθούν ειπώθηκαν δύο χιλιάδες χρόνια πριν και ηχούν ακόμα σαν να ειπώθηκαν σήμερα: “Μακάριοι εστέ όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν αφορίσωσιν υμάς και ονειδίσωσι και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα του υιού του ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα και σκιρτήσατε. Ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ.”
Για το πονηρό πνεύμα τα λόγια αυτά είναι ακατανόητα. Ακατανόητο είναι επίσης πώς όταν θριαμβεύει, παθαίνει πανωλεθρία!
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
