Οι γιατροί μιλούν για θαύμα, άλλα… εκείνος παραπέμπει στην Αγία Αναστασία*

Θεοπούλας Παναγιώτου

Πρόλογος

ΣE ΕΠΌΧΕΣ που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τά γηϊνα και αγνοούν και περιφρονούν και αμφισβητούν την Ουράνια Πολιτεία, σε εποχές που λησμονούν καί ειρωνεύονται τον Δημιουργό, Εκείνος δέν παύει να δείχνει, διά του Υίου Του καί Σωτήρος μας Ίησού Χριστού καί των Αγίων Του, την αγάπη Του.

Δέν παύει να φροντίζει, μέ τον μοναδικό τρόπο που Εκείνος γνωρίζει, αύτους που Τόν αναζητούν. Δέν παύει να καλεί, ώς Καλός Ποιμένας, τά άπολωλότα πρόβατα, ενισχύοντας την πίστη τους. Δέν παύει να γιατρεύει, να κατηχεί καί να οδηγεί τό πιό τέλειο δημιούργημα Του μέσα άπό σειρά ανεξήγητων, γιά πολλους άπό εμάς, γεγονότων, τά οποία είθισται να ονομάζουμε σημερα θαύματα.

Σέ καιρους λοιπόν γενικής αμφισβήτησης καί κλονισμού τής πίστης, ό καλός Θεός συνηθίζει να μιλά καί να επικοινωνεί μέ τρόπο θαυματουργικό, ώστε οί πιστοί που γεύονται την δωρεά τής Χάρης του Υψίστου, να άποκτουν βιώματα τέτοια, τά όποία καθιστούν άκλόνητη την πίστη τους.

“Ολοι λίγο-πολυ οί Χριστιανοί έχουμε γευθεί και ζήσει -άν καί δεν την αξίζουμε- την θεία Χάρη, έχουμε βιώσει στην προσωπική μας ζωή τό θαύμα. Καί οί περισσότεροι άπό εμάς δεν παύουμε να τό αναζητούμε μέχρι καί τήν τελευταία αναπνοή μας.

Τό θαύμα, που αποκλειστικά παρουσιάζει στό τεύχος αυτό ό «Στύλος Όρθοδοξίας», σχετίζεται με έναν 35χρονο νεαρό, ό όποιος κτύπησε πολυ σοβαρά με τό όχημα που όδηγούσε καί ένώ οί γιατροί είχαν σηκώσει τά χέρια ψηλά καί περίμεναν τόν βέβαιο κατ’ αυτους θάνατο, εκείνος έζησε τό θαύμα, μέσα άπό τήν θεία παρέμβαση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.

Τρία χρόνια μετά τό θαυματουργικό γεγονός, πήραμε τήν άδεια του νεαρού καλού φίλου καί συνεργάτη να δημοσιεύσουμε τό θαύ-μα, ύπό τήν προυπόθεση πώς δεν θά δημοσιεύσουμε τά στοιχεία του. Καί αυτό, γιατί δεν επιθυμεί να γίνει «τροφή» στά τηλεοπτικά καναλια καί σε κάθε λογης «περίεργους» σύγχρονους αμφισβητίες της αδιάλειπτης παρουσίας του Θεού.

Ή διήγηση του άγαπητού Κώστα συνδέεται, όπως ήδη αναφέραμε με τήν Αγία Αναστασία τή Ρωμαία, τήν μνήμη της όποίας ή Αγία Εκκλησία μας τιμά στίς 29 Όκτωβρίου. Λείψανα της Αγίας Αναστασίας σώζονται στήν Ιερά Μονή του Όσίου Γρηγορίου στό “Αγιο Όρος.

Στό Μοναστήρι μάλιστα αυτό, στίς 12 Νοεμβρίου (29 Όκτωβρίου, με τό Παλαιό Ημερολόγιο), γίνεται μεγάλο Πανηγύρι. Ή Εορτή αυτή έχει αποκτήσει έδώ καί τρία χρόνια γιά έναν εκλεκτό φίλο καί συνεργάτη του «Σ.Ο.» ξεχωριστή σημασία, άφού διά μέσου της Αγίας Αναστασίας, βίωσε τό θαύμα κατά τέτοιο τρόπο, που άφησε άνεξίτηλα τά σημάδια στήν ζωή του.

Βέβαια, ό στενός κύκλος του, άλλά καί ό Ηγούμενος της Μονης του Όσίου Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, γνωρίζουν τά στοιχεία καί έκ της διηγήσεως θά κατανοήσουν σε ποιόν άναφέρεται ή διήγηση.

Το ατύχημα

Ο ΝΕΑΡΟΣ Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε άπό την Αθήνα στην πόλη που κατοικεί, στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με την μοτοσυκλέτα του, μεγάλου κυβισμού. Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος.

Κατά την διαδρομή, ή μοτοσυκλέτα ανατρέπεται και ό ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με όρμη σε μιά κολώνα. Ή σύγκρουση, όπως διηγείται ό ίδιος, προκαλεί θραύση στην λεκάνη και στά πλευρά και στις απολήξεις τών πέντε χαμηλών σπονδύλων τής σπονδυλικής του στήλης.

Μία εκ τών απολήξεων κόβει μία φλέβα, ή όποία προκαλεί, σύμφωνα με την διάγνωση τών θεραπόντων ιατρών, όπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα άπό την εσωτερική αιμορραγία. Τό γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τά χέρια, άφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργικη επέμβαση.

Μετά την πάροδο 24 ωρών στην εντατική, ό Κώστας εξαντλημένος άπό την απώλεια αίματος, όδηγείται στό χειρουργείο. «Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οί γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μιά προσπάθεια σωτηρίας. Με χειρουργούν στην κοιλιακη χώρα γιά να μην με αφήσουν να πεθάνω, όπως οί ίδιοι είπαν αργότερα, χωρίς ίατρικη προσπάθεια.

Ή εγχείρηση άποτυχαίνει, άφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στό σημείο που χρειαζόταν καί απλώς περίμεναν, όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ό Κώστας.

Το ανεξήγητο

ΚΑΤΑ περίεργο όμως τρόπο καί ενώ οί δικοί του άνέμεναν τό μοιραίο, ό Κώστας έζησε. « Ή φλέβα έκλεισε μόνη της καί οί γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα γιά θαύμα», λέει.

Ό νεαρός πατέρας παραμένει στό νοσοκομείο επί δέκα ήμέρες. Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του καί μετά την πάροδο 15 ήμερών περνα καί πάλι τό κατώφλι του νοσοκομείου γιά μιά άκόμη επέμβαση, με την όποία καθαρίζεται τό αίμάτωμα.

Στίς 26 Όκτωβρίου του 2002, άνήμερα του Άγιου Δημητρίου, επιστρέφει στό σπίτι του, στην καλη σύζυγο καί τά δύο κοριτσάκια του. Ή βελτίωση στην υγεία του, όπως όμολογεί ό ίδιος, είναι ραγδαία. Μέχρι τό σημείο αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.

Ή συνομιλία με την ‘Αγία

ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ της 29ης Όκτωβρίου 2002, όμως, ένα όνει¬ρο η όραμα αλλάζει την ζωή του, άφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οί γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα.

Να πώς διηγήθηκε ό ίδιος, τό όνειρο αυτό: «Βλέπω μία κοντη καί πολυ νεαρη κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο καί ένα μαντήλι —κάτι σάν κουκούλα— στό κεφάλι, να με πλησιάζει.

Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω τό πρόσωπο της. Εξέπεμπε, όμως, ή παρουσία της μία εξαιρετική γλυκύτητα. Περπατούσε χιαστά πάνω άπό ένα τεράστιο φίδι, γιά τό όποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε καί τό χρώμα του ουρανού, άλλά καί τό πρωτόγνωρο —άλλόκοτο— πρωτοφανες φώς της ήμέρας.

Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποιά είναι, σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων καί μου λέει. “Είμαι ή Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα”. Τό ύφος της έδειχνε πώς δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πι¬θανόν γιά να μην νιώσω υποχρεωμένος γιά την πράξη της.

Με ιδιαίτερα προκλητικό καί δύσπιστο ύφος, την ρωτώ. “Γιατίμε έσωσες;”. Καί εκείνη, με ύφος που έδειχνε πώς απλώς ακολούθησε κάποια εντολή, μου άπαντά: “Γιατί μου τό ζήτησε ή Παναγία”».

“Όπως αναφέρει ό Κώστας, κατά την διάρκεια της συνομιλίας, ή παρουσία της Άγιας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μία εξαιρετικη γλυκύτητα.

***

ΕΚΔΉΛΑ συγκλονισμένος άπό τό όνειρο-όραμα, ό Κώστας σηκώνεται καί τηλεφωνεί σε έναν γνωστό του καί φίλο του Μοναχό.

Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται άπό τό πρωινό τηλεφώνημα. Ό Κώστας άποκρύπτει τό όνειρό του καί απλώς ρωτά τόν Μοναχό: «Ξέρεις τίποτε γιά κάποια ‘Αγία Αναστασία;».

“Όπως μάς λέει, μέχρι τότε είχε άκούσει γιά την ‘Αγία Άνα-στασία, άλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποιά Άγια Αναστασία, την Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;», άπαντά ό Μοναχός.

Ή άπάντηση του Μοναχού, συγκλονίζει άκόμη περισσότερο τόν Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πεί, ό,τιδήποτε γιά τό όνειρο.

Λίγες ήμέρες άργότερα, ό Κώστας δέχεται ένα τηλεφώνημα άπό γνωστό του Ιερωμένο, ό όποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει γιά την πορεία τής άναρρωσής του.

Κατά την συζήτηση, του άναφέρει πώς όταν συναντηθούν, θά του άναφέρει ένα όνειρο με την Άγια Αναστασία την Ρωμαία, προκειμένου να λύσει όρισμένες άπορίες του.

Ή επίμονη όμως του Ιερωμένου, να του πεί περί τίνος πρόκειται, έκαμψε τόν Κώστα, που του είπε εν τάχει τί είχε συμβεί.

«Κώστα, ξέρείς που βρίσκομαί αυτη την στίγμη καί γίατί επέμεινα να μου πείς;», είπε ό Ιερωμένος. Καί πρόσθεσε, χωρίς να άναμένει άπάντηση: «Είμαι στην Ιερά Μονη Γρηγορίου, στό “Άγιο “Όρος καί σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητες να προσκυνήσουμε τό “Άγιο Λείψανό της, τό όποίο βρίσκεται στην Μονή».

Γίά δεύτερη φορά ό Κώστας συγκλονίζεταί. «Καταλαβαίνείς τό σόκ που έπαθα», μάς λέει.

Επίλογος

ΛΟΓΩ τής εργασίας του, ό Κώστας επισκέπτεται, σχεδόν σε καθημερινη βάση, Ίερους Ναους καί Μοναστήρια.

“Ετσι, τόν Απρίλιο του 2004, εξιστορουσε σε έναν Μοναχό, έξω άπό την πύλη του Μοναστηρίου του στό Λουτράκί τής Κορίνθίας τό όνείρο.

Κατά την δίάρκεία τής συνομίλίας, περνα κάποιο αυτοκίνητο. Ό όδηγός του καί ή μικρη κόρη του ήταν γνωστοί στόν Μοναχό. Τόν χαιρετουν καί καθώς άπομακρύνονταί, ό Μοναχός λέεί στόν Κώστα: « Ό κύριος …, Κώστα, έχει τάμα να χτίσεί ένα εκκλησάκί στην περίοχη πρός τιμην τής ‘Άγίας Αναστασίας τής Ρωμαίας. Καί γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».

“Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει άκλόνητα θεμέλια πίστης στόν Κώστα καί στην οικογένειά του, άλλά καί στους φίλους του.

Ό ίδιος φροντίζει να μην λείπει στό Πανηγύρι που γίνεται πρός τιμην της Άγιας Αναστασίας κάθε χρόνο στην Μονη του ‘Όσίου Γρηγορίου καί διατηρεί μία σχέση επικοινωνίας με την Άγια Αναστασία, μέσω της καθημερινής προσευχής του.

Τό βέβαιο είναι, πώς αύτη ή γνωριμία του με την Άγια Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη την ζωή. Μέσω της γνωριμίας αύτης, έθεσε προτεραιότητα στό θέλημα του Χριστου καί βιώνει καθημερινα τό θαύμα της Όρθόδοξης Πίστης. Δόξα τω θεώ!

(*) Έφημερ. «Στύλος Όρθοδοξίας», Φύλλο 62/Νοέμβριος 2005, σελ. 16-17. Έπιμέλ. ήμετ.