Συνομιλία του οσίου γέροντα Ζωσιμά με φοιτητές το 1995

 

VatopaidiFriend: Ευχαριστούμε πολύ τον αγαπητό κύριο Γιώργο Γεωργίου που μας έστειλε την όμορφη αυτή συζήτηση.

Ακολουθούν αποσπάσματα απομαγνητοφωνημένης συζήτησης του μακαριστού γέροντα Ζωσιμά Μοναχού († 10/8/2010) με ομάδα φοιτητών, η οποία έγινε το 1995 στο Χαλάνδρι Αθηνών.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: …Πώς θα σωθούμε; Αφού εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο. Να μας πείτε κάτι, πως θα σωθούμε;

ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Είναι πειρασμοί πολλοί μέσα στον κόσμο που ζούμε αλλά… τι να κάνουμε; Έχουμε εσωτερικό πόλεμο, εξωτερικό πόλεμο, πολλά προβλήματα αλλά, προσπαθούμε, ας πούμε, να αγωνισθούμε και ήρθαμε εδώ σε σας να μας δώσετε καμιά συμβουλή..

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Εγώ αυτό προβληματίζομαι συνέχεια και λέω, κάθε μέρα να δικαιολογούμε το πάθος, δεν βγαίνει τίποτα. Ο σκοπός είναι πότε θα βάλουμε αρχή να ξεπληρώσουμε, γιατί αν δεν βάλουμε αρχή, βάζουμε χρέος συνεχώς. Έτσι δεν είναι; Ο σκοπός είναι, πότε θα αρχίσουμε να βγάζουμε το χρέος. Γιατί ο Θεός δίνει μια προθεσμία σε όλους. Στον άλλο δίνει 5 χρόνια, στον άλλο δίνει 10, 15, 2 κ.λ.π… Δεν είναι αμαρτία να χάσουμε τον παράδεισο; Αφού εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο. Ο σατανάς σου λέει, εδώ ήρθες να δημιουργηθείς… Φαντάσου τώρα να κάναμε τόσο αγώνα… τον μισό αγώνα να κάναμε με προσευχή, θα ήμασταν Άγιοι. Να, αυτό δεν πρέπει να φιλοσοφήσουμε και να πούμε: «Τι γίνεται τώρα; Αφού εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο, πότε θα βάλουμε αρχή;».

ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Πότε θα βάλουμε αρχή, να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ναι. Πότε θα φύγουμε, να δραπετεύσουμε από το σατανά. Είμαστε εκεί θεληματικός. Όχι ότι αυτός μας κρατάει. Δεν είναι έτσι. Εμείς θεληματικός είμαστε εκεί. Λοιπόν, χρειάζεται αφού είμαστε Χριστιανοί να κάνουμε ένα αγώνα. Ένα- ένα. Θα πούμε τώρα: «Πιο είναι το πάθος που με έχει κυριεύσει». Τον άλλο τον έχει ο θυμός, τον άλλο η κατάκριση. Να πούμε εκεί: «Δεν θα το αφήσω. Να δω σήμερα πόσες φορές θα πέσω». Να το έχουμε στο πρόγραμμα.

Εγώ είμαι της γνώμης, αν αρχίσω, έτσι, να το έχουμε μπροστά κάθε μέρα, να κοιτάζουμε πόσες φορές θα πέσουμε, αλλά νάμαι και σε επιφυλακή, θα δεις μέρα με την μέρα κάτι θα κάνεις και έτσι και όταν περάσει κανένας χρόνος, δύο, θα τα ξεριζώσεις…

ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Θέλει να επισημαίνουμε, ας πούμε, τα λάθη που έχουμε.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ναι, που σφάλλουμε να κοιτάζουμε. Πού πέφτουμε. Πηγαίνουμε ενώ μας λέει η ψυχή μας, η συνείδηση: «Μην το κάνεις, είναι αμαρτία», και το κάνουμε. Θεληματικός το κάνουμε. Αυτό τι είναι; Έχουμε μια αδιαφορία ή από κανένα συμφέρον κ.λ.π.. Δεν σκέφτομαι ότι : «Αν με πάρει τώρα ο Θεός, που πηγαίνω;».

Γι’ αυτό δεν έχουμε μέσα μας πίστη καθόλου. Είμαστε χλιαροί. Χλιαροί Χριστιανοί. Δεν κοιτάζουμε να πούμε…. «Όλα εδώ θα μείνουν αυτά. Μέρα- νύκτα τόσο αγωνιούμε. Αυτά που είναι άχρηστα και τα κάνουμε εμείς. Την ψυχή που είναι τόσο πολύτιμη, δεν την ταΐζουμε καθόλου». Ύστερα φταίει ο σατανάς;

ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Εμείς φταίμε.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Εμείς φταίμε. Ο σατανάς τι να σου κάνει… Εμείς έχουμε την βάπτιση, έχουμε την εξομολόγηση, έχουμε την Θεία Κοινωνία… Τρέμει όταν εμείς προσέχουμε. Βλέπεις, φοβόμαστε τον σατανά ενώ αυτός πρέπει να φοβάται εμάς γιατί έχουμε τα ωραία όπλα του Θεού και δεν κάνουμε χρήση καθόλου. Ο σατανάς, τον έκανε ο Θεός, για να τον έχουμε εμείς ένα παιχνίδι, να παίζουμε. Οι πατέρες τον λένε τον σατανά μυρμηγκολέων. Όταν έβλεπε ο σατανάς τους πατέρες γινότανε μυρμήγκι. Περνούσε τόσο πολύ από μακριά, να μην τον επιτιμήσουνε οι πατέρες να τον στείλουν εξορία. Και ένας που τον φοβόταν γινόταν λέων.

Γι’ αυτό πρέπει συνέχεια, συνέχεια, να σκεφτόμαστε πού βρίσκεται η ψυχή μας…

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Έχει κανείς καμιά απορία, να ρωτήσει τίποτα;

Συνεχίζεται…

Γεωργίου Γιώργος

Τηλ. 0035799713170

Παρακαλώ όπως, εάν οποιοσδήποτε επιθυμεί την αναδημοσίευση του παρόντος ή μέρους του πιο πάνω κειμένου, όπως επικοινωνήσει εκ των προτέρων με το mail: georgiosgeorgiou33@gmail.com για να δοθεί γραπτή έγκριση. Copyright: Γεωργίου Γιώργος. Ευχαριστώ πολύ.