Άδικη και παράνομη η κυβερνητική πολιτική έναντι του Αγίου Όρους

Τα μοναστήρια σε όλη την πρώην Οθωμανική αυτοκρατορία και ιδίως στο Άγιον Όρος έδωσαν όχι μόνο το πρότυπο της κοινοτικής και κοινοβιακής παράδοσης του Γένους αλλά έγιναν και κάστρα ελευθερίας.

Και, παρά τον διωγμό που υπέστησαν από το αρχικά βαυαροκρατούμενο και πάντα δυτικοτραφές νεότερο ελληνικό Κράτος, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην στήριξη του.

Κάποιες κυβερνήσεις στο πρόσφατο παρελθόν προσπάθησαν κάτι να κάνουν, χωρίς βέβαια να κατανοούν απόλυτα την τεράστια πνευματική σημασία του Αγίου Όρους, το οποίο διασώζει το βίωμα της αληθείας των πατέρων της ερήμου, η ότι αποτελεί μεν μέρος της ελληνικής επικράτειας άλλα είναι αυτοδιοίκητο γιατί πνευματικά ανήκει σε όλη την Ορθοδοξία.

Ήδη η παρούσα κυβέρνηση με την πολιτική που εγκαινίασε με την υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω.

Τι έκανε η Μονή Βατοπαιδίου; Διεκδίκησε την περιουσία που θεωρούσε ότι είναι δική της. Αν δεν το έκανε θα ήταν ηθικά υπόλογη έναντι της Ορθοδοξίας στην οποία η περιουσία αυτή ανήκει, αλλά και έναντι του νόμου για παράβαση του καθήκοντος προστασίας περιουσίας του ΝΠΔΔ που αποτελεί η Μονή. Το Δημόσιο πρότεινε και έκανε τις ανταλλαγές.

Μόλις πρόεκυψε πρόβλημα, η Μονή Βατοπαιδίου προσφέρθηκε να επιστρέψει όλα τα ανταλλαγέντα ακίνητα και να πάει στα δικαστήρια για την Βιστωνίδα. Σε απάντηση, η κυβέρνηση αρνήθηκε να αποκαταστήσει την «ζημία του Δημοσίου» (ζημιώνοντας έτσι το Δημόσιο, αν πράγματι υπήρχε ζημία από τις ανταλλαγές) και κατάφυγε σε παρανομίες (αφαίρεση της κατοχής της Βιστωνίδας κατά παράβαση της προβλεπόμενης νόμιμης διοικητικής διαδικασίας, μοναδική στα δικαστικά χρονικά έκδοση απόφασης της παλαιάς δίκης που ματαιώθηκε αντί της έναρξης νέας δίκης) και ποινικές διώξεις που αργά η γρήγορα θα καταρριφθούν από τα δικαστήρια!

Η σκευωρία κατά της Μόνης Βατοπαιδίου και του Αγίου Όρους έχει πλέον ξεσκεπαστεί.

Η πολιτική αυτή κατά του Αγίου Όρους συνεχίζεται τώρα στα πλαίσια της μνημονιακής πολιτικής με την παρεμπόδιση της αξιοποίησης η διεκδίκησης της περιουσίας του Αγίου Όρους, άλλα και με την προσπάθεια κατάργησης των φορολογικών προνομίων που παρεχώρησαν στο Άγιον Όρος ευσεβείς Ρωμαίοι βασιλείς και σεβάσθηκαν παλαιοί και νεότεροι κατακτητές αλλά, λίγο η πολύ, και το ελληνικό Κράτος από την σύσταση του.

Η πολιτική αυτή ασκείται από την παρούσα κυβέρνηση κυρίως με βάση το επιχείρημα της ισότητας όλων απέναντι στο νόμο, ιδίως σε σχέση με τις φορολογικές υποχρεώσεις και σε μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα.

Το επιχείρημα αυτό είναι απατηλό και ανιστόρητο. Ένας θεσμός, όπως το Άγιον Όρος, που ανήκει στην Ορθοδοξία, που η περιουσία του προέρχεται από την Ορθοδοξία έχει υποχρέωση να καταβάλει τους φόρους που οφείλουν να καταβάλουν οι Έλληνες πολίτες; Kαλούμε δηλαδή την Ρωσία, την Σερβία, την Ρουμανία και την Βουλγαρία και τον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο να μας συντρέξουν θέλοντας και μη;

Στο βαθμό που το Άγιον Όρος είναι ελληνικό, δηλαδή ρωμαίικο, καλούμε το Άγιον Όρος να συντρέξει, θέλοντας και μη, και ανεξάρτητα αν αυτό παραβιάζει το αυτοδιοίκητο πατροπαράδοτο καθεστώς, ένα Κράτος που όχι μόνο αποστασιοποιείται από, και διώκει, την Ορθοδοξία, αλλά και μαστίζεται από την αναποτελεσματικότητα και την διαφθορά;

Και μπορεί το Δημόσιο να κάνει χρήση αυτών των οικονομικών μέσων για να διακονήσει το λαό αποτελεσματικότερα από το Άγιον Όρος;

Αυτό το τελευταίο κάνει σαφές ότι η πολιτική φορολόγησης του Αγίου Όρους αποτελεί κακή πολιτική. Είναι κοινά γνωστό ότι το Άγιον Όρος έχει χρηστή διοίκηση υπέρ της Ορθοδοξίας, ενώ το ελληνικό Κράτος μαστίζεται ακόμη από την κακοδιοίκηση και διαφθορά.

Επί πλέον, τώρα με το μνημόνιο, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και διεθνείς συνθήκες, η κυβέρνηση έχει παραχωρήσει σε ξένους μέρος των αρμοδιοτήτων της.

Εδώ έγκειται και ένα άλλο βασικό πρόβλημα με την πολιτική που ακολουθείται έναντι του Άγιου Όρους. Η πολιτική αυτή δεν είναι μόνο κακή, άδικη και αναποτελεσματική. Είναι και παράνομη.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η προσπάθεια κατάργησης των φορολογικών προνομίων του Αγίου Όρους οδηγεί ουσιαστικά στην δήμευση περιουσίας που είναι αναπαλλοτρίωτη κατά το άρθρο 181 του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, το οποίο κατοχυρώνεται από το άρθρο 105 παρ. 2 εδ. 1 του Συντάγματος.

Αλλά, και αν δεν ήταν δήμευση αναπαλλοτρίωτης περιουσίας η κατάργηση των φορολογικών προνομίων του Αγίου Όρους, είναι πάλι καταστρατήγηση του Συντάγματος και των διεθνών συνθηκών αφού αφαιρει από το Άγιον Όρος την δυνατότητα να συνεχίσει το πατροπαράδοτο καθεστώς, παραδείγματος χάριν, της κοινοβιακής συμβίωσης, της φιλοξενίας και της φιλανθρωπίας, και έτσι οδηγεί στην κατάλυση αυτού του πατροπαράδοτου καθεστώτος.

Ουσιαστικά δηλαδή, η Κυβέρνηση, της οποίας η πολιτική στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφού είναι αντίθετη με την πολιτική για την οποία εξελέγη, και καταλύει με το μνημόνιο το Σύνταγμα και μια σειρά από διεθνείς συνθήκες, προσπαθεί να εφαρμόσει αυτήν την ίδια παράνομη πολιτική και στο Άγιον Όρος.

Σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος το οποίο προβλέπει ότι η «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία», έχουμε όλοι ως πολίτες δικαίωμα και υποχρέωση να υπερασπιστούμε την συνταγματική νομιμότητα την οποία η μνημονιακή πολιτική καταλύει.

Ως Ορθόδοξοι έχουμε υποχρέωση απέναντι στην πατρίδα, στην Ορθοδοξία και στην ανθρωπότητα να υπερασπιστούμε το πατροπαράδοτο αυτοδιοίκητο καθεστώς του Αγίου Όρους. Το βίωμα της αληθείας των πατέρων της ερήμου το οποίο διασώζει το Άγιον Όρος με αυτό το καθεστώς είναι η μόνη ελπίδα τόσο της πατρίδας μας όσο και της ανθρωπότητας.

Εν όψει όλων αυτών, δεν έχω να πω τίποτα για την πολιτική της κυβέρνησης άλλο από το ότι είναι κακή, άδικη, αναποτελεσματική, αντιδημοκρατική και παράνομη.

Ας μου επιτραπεί όμως, με πολύ σεβασμό και αγάπη για το Άγιον Όρος, να εκφράσω την ταπεινή γνώμη ότι η έκκληση στον πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης, την οποία έγκυροι συνταγματολόγοι προσκείμενοι στο κυβερνών κόμμα, όπως ο Γιώργος Κασιμάτης, έχουν αποκαλέσει de facto, δηλ. πραξικοπηματική, δεν αποτελεί λύση.

Απαιτείται άμεση προσφυγή στα ελληνικά και διεθνή δικαστήρια.

Απαιτείται επίσης έκκληση, πριν είναι πολύ αργά, προς το σεπτό κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που έχει την πνευματική (αλλά όχι και την διοικητική) εποπτεία του Αγίου Όρους, αλλά και σε εκείνες τις ορθόδοξες δυνάμεις που έχουν μερίδιο στην πνευματική παράδοση και έχουν συμβάλλει στην περιουσία του Αγίου Όρους.

Πηγή: http://www.romfea.gr