Ένα λάθος πού κάνει συνήθως ό άνθρωπος…
17 Μαρτίου 2011
Ένα λάθος πού κάνει συνήθως ό άνθρωπος πού θέλει νά πιστέψει είναι ότι έμμένει στην κατανόηση των έντολων του Θεού, την οποία θεωρεί ως προϋπόθεση της εκτέλεσης τους.
Ειδικά ό σύγχρονος άνθρωπος αν δεν κατανοήσει πρώτα, ούτε πράττει ούτε πιστεύει στο Θεό. “Αν με τη λογική εξετάζουμε καί αμφισβητούμε χρησιμοποιώντας τίς γνωστικές δυνάμεις του άνθρωπου, η δύναμη αυτή του ανθρώπου κρίνεται ανεπαρκής ή καί ακατάλληλη -μετά τη φθορά πού υπέστη εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος- ως προς τη βοήθεια πού προσφέρει στον άνθρωπο να τηρήσει τίς εντολές του Θεού. Ποια λογική λ.χ. θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την εντολή περί αγάπης προς τον εχθρό; Ή πίστη, στα αρχικά της στάδια τουλάχιστον, είναι «συγκατάθεσις άπολυπραγμόνητος» βεβαιώνει ό Άγιος Ιωάννης ό Δαμασκηνός. Είναι ή πίστη πού καλλιεργείται με την ακοή, τη μελέτη του Λόγου του Θεού καί στηρίζεται λίγο πολύ στην ανθρώπινη κρίση καί γνώμη. Ακολουθεί, στα άνωτερα στάδια -καί με την τήρηση των εντολών, ή οποία αποκαθιστά το νου καί το λογικό του ανθρώπου- ή πίστη ως χάρισμα του Θεού πού είναι «αδίστακτος καί αδιάκριτος». Το δίχως άλλο ό χριστιανός πού ζητεί συνεχώς να βρεί λογική εξήγηση της τήρησης των εντολών καί της ύπαρξης του Θεού θα δυσκολευτεί καί ως προς την τήρηση τους. Ο Αρίστοτέλης χαρακτήριζε άπαιδευσία το να μη γνωρίζουν οί άνθρωποι σέ ποιά πράγματα πρέπει νά ζητούν λογικές αποδείξεις καί σε ποια όχι Έλεγε ότι είναι αδύνατον να βρούμε υποδείξεις σε όλα τα πράγματα έστω κι αν βαδίζουμε απείρως προς αυτή την κατεύθυνση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει καί με την προσπάθεια να προηγηθεί της πίστης ή της τήρηοης των εντολών ή λογική τους εξήγηση ή απόδειξη.
Συμπερασματικά η τήρηση των εντολών γενικά προηγείται τής κατανόησής τους. Αποτέλεσμα δε αυτής της προσπαθείας εκ μέρους του χριστιανού είναι να αυξηθεί καί να εδραιωθεί ή έλλογη πίστη μέσα του. Αυτό συμβαίνει επειδή με την έμπρακτη εφαρμογή των εντολών διαβρώνεται το εγωκεντρικό άτομο αφήνοντας χώρο στο Θεό να δρα μέσα στην ψυχή του ανθρώπου κάνοντας έτσι αμετακίνητη την πίστη αλλά καί την κατανόηση του νοήματος της πνευματικής ζωής. Τονίζεται ότι ή διαδικασία αυτή δεν είναι καθόλου παράλογη. Το να απαιτείται ή λογική κατανόηση των εντολών ως προϋπόθεση για την τήρηση τους ή καί για να πιστέψει ό άνθρωπος, είναι διαδικασία παράλογη. Αν ό Θεός είναι απολύτως διακριτός σε σχέση με τον άνθρωπο καί τον κόσμο, τότε για να βρει ό άνθρωπος το Θεό πρέπει να βγεί έξω από τα σύνορα του εαυτού του καί του κόσμου, επομένως καί της λογικής του. Ή αναγωγή στο αιώνιο καί ή ερμηνεία του «εδώ» από κάτι πού είναι «πέρα» από τον κόσμο ήταν κάτι το αυτονόητο για τους χριστιανούς. Σήμερα, όμως, ή επιχειρηματολογία αυτή δεν απευθύνεται μόνο σε άθεους -οί άνθρωποι άλλωστε σήμερα δεν ασχολούνται με το Θεό οϋτε ως άρνητές Του- αλλά καί σε μέλη της Εκκλησίας….
του θεολόγου Γεωργίου Μπαρλα
