Γέρων Ιωσήφ……..Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης….

Ο ζήλος ήταν περισσός

ως της ζωής τη δύση,

ποτέ ο έρως εις Χριστό

μη τύχει και να σβήσει.

Ολιγαρκής στο βίο του

μη φύγει ο νους , μη πάει

ο λογισμός να μη σκορπά,

στα θεία σαν κυλάει ….

Το φρόνημα είχε ταπεινό

ως ο Χριστός ορίζει,

και ψάλλοντας Του, εσώψυχα

στο έλεος Του, ελπίζει..

Το πρόγραμμα ανελέητο

μα η ελευθερία φάρος

και του έδιδε ο Ύψιστος

εις τον αγώνα θάρρος.

Προσωπική η εμμονή

και ποικιλία στον τρόπο,

αρκεί στην νίψη ο ησυχαστής

να αναζητεί τον τόπο.

Με λέξεις δύο ,κατάφερνε

την αρπαγή καρδίας

και ο νους στα θεία πέταγε,

καρπός της ευλογίας…

Με επίγνωση Πατερικής

κληρονομίας , με ζήλο

του Παλαμά, ο απόγονος

μας έδειχνε τον ( ..Ήλιο….)

Με ζήλο Θείου, ανύσταχτο

Καρπό του Θείου πόθου,

νυχθημερόν ικέτευε

το έλεος του Δεσπότου.

Τα δάκρυα έγιναν γι’ αυτόν

«νυκτός άρτος και ημέρας».

και ως της τελευταίας πνοής

υμνούσε τον πατέρα…

Κτυπούσε δυνατά η καρδιά

και ως η εντολή , ορίζει

δεν έπαψε ούτε στιγμή

στον ύψιστο να ελπίζει.

Όταν το ράσο φόρεσε

ούτε ψωμί , ούτε ύπνο,

το σώμα δεν λαχτάρισε,

τροφή είχε τον Κύριο.

Ζητούσε με ανελέητους,

καρδίας κτύπους και δάκρυ,

να ευφρανθεί η αγνή καρδιά

της Χάριτος, μια άκρη….

Τα σπήλαια ανέκραξαν

του Άθωνα , εκ του μόχθου

και τα φαράγγια μαρτυρούν,

καρπούς του Θείου πόθου.

Φιλόπονος η τήρηση

του “πρακτικού” του τρόπου,

μα έδωσαν στο τέρμα τους

ανθούς , στους άγιους τόπους…

Θεού του ζώντος , αίσθησιν

η αμοιβή του θρήνου,

φώς για το Άθωνα , ιλαρόν

εις σε καιρούς, δυστήνους…

Θρήνος για την ανεύρεση

της Χάριτος ,που εχάθει

μα οδυρμός, η ανάκληση

στο πλάσμα για να φτάσει.

Σπουδαία τα συστήματα

στου Άθωνα τις Λάβρες,

αρκεί το φόβο του Θεού

να μη ξεχνούν, οι άνδρες.

Κοινόβιο συνέστησε

για περισσή γαλήνη,

λίγη να είναι η μέριμνα

και η σκέψη εις Εκείνη.

Η υπακοή του Μοναχού

ο ασφαλής ο τρόπος

και πάντα η ευθεία οδός,

να έχει καρπούς ο κόπος…

Εις τα κελιά , ευχέρεια

αδάμας, η ησυχία

και τότε η εσωστρέφεια,

θα φέρει ελευθερία…

Καρποί της τέλειας ζωής

υπομονή και πίστη

ταπείνωση, αυταπάρνηση

σε οδηγούν στον Κτίστη..

Των εντολών η τήρηση

με ακρίβεια και πόθο,

σε οδηγούν εις στο Θεό

δεν έχουν άλλο τρόπο…

 

 

Μνάσων, ο παλαιός Μαθητής.