Χριστούγεννα 2010 στο Βατοπαίδι (με φωτογραφικό υλικό)
8 Ιανουαρίου 2011
Αξιωθήκαμε και φέτος να ζήσουμε και να προσκυνήσουμε το μεγαλύτερο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου!
Η μέρα αυτή γιορτάστηκε με ιδιαίτερο τρόπο στον κατεξοχήν τόπο μετανοίας και αδιαλείπτου προσευχής στο Άγιον όρος και συγκεκριμένα στη Μονή Βατοπαίδιου.
Ανοιχτές οι πόρτες της Μονής σε όλους τους προσκυνητές και ζεστή η φιλοξενία από την αδελφότητα με το τόσο θεάρεστο έργο.
Ο Γέροντας Ηγούμενος Εφραίμ μάς υποδέχτηκε μετά το κέρασμα που δόθηκε στην τράπεζα, στο Συνοδικό για να μας καλωσορίσει δίνοντας το στίγμα των ημερών.
Ειρηνικός, προσιτός, φιλικός και με χιούμορ μας απάντησε σε ερωτήματα που απασχολούν τη καθημερινότητα μας και μας βοήθησε να το εντοπίσουμε αυτό μας το, έλεγε από καιρό ότι η κρίση είναι πρώτα απ’ όλα πνευματική.
Μετά την υποδοχή δώθηκε ευλογία από το Γέροντα με ακουστικό υλικό και αφού πήραμε την ευχή του πήγαμε για την αγρυπνία.
Στην μεγάλη αυτή γιορτή παραβρέθηκε ο Επίσκοπος Τριπόλεως (Λιβύης) κ. Θεοφύλακτος από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Αγιορείτης και Βατοπαιδινός.
Το κρύο τσουχτερό η είσοδός μας μέσα στο καθολικό όμως θέρμανε αμέσως την καρδιά μας.
Στις 21.00 άρχισε η αγρυπνία από νωρίς. Πληροφορηθήκα, ότι λίγες ώρες πριν είχε γίνει η κουρά τριών μοναχών την οποία δυστυχώς δεν προλάβαμε.
Η εικόνα μέσα στο καθολικό μοναδική, το κλίμα κατάνυξης και μεγαλοπρέπειας που δημιουργήθηκε οφείλεται στην πνευματική κατάσταση της αδελφότητας που μας μετέφερε από τα επίγεια στα ουράνια.
Λίγο μετά τις 4.00 άρχισε η Θεία Λειτουργία η οποία τελείωσε γύρω στις 5.30 π.μ. Ακολούθησε κέρασμα στο συνοδικό και ο εγκάρδιος λόγος από τον επίσκοπο κ. Θεοφύλακτο, όπου μετέφερε μεταξύ άλλων την αγάπη του και την στήριξη στον Γέροντα Εφραίμ.
Στην συνέχεια μας περίμενε και υλική τραπεζα για να ολοκληρωθεί η γιορτή των Χριστουγέννων. Η γιορτή της αγάπης, των δώρων που οι πατέρες μας δείχνουν ότι γι αυτούς είναι η καθημερινότητας τους, είναι ο τρόπος ζωής τους.
Ελπίζω με τις ευχές του Γέροντα Εφραίμ να γεννιέται καθημερινά ο Χριστός στην Ζωή μας.
Μιχάλης Δουδούδης