Η αγία Ευγενία και οι συν αυτή Φίλιππος, Πρώτος, Υάκινθος, Βασίλλα και Κλαυδία

Από την ευγένεια το ευσεβές κλωνάρι

προήλθε, η Ευγενία, δόξα των ανθρώπων.

Αυτή γεννήθηκε στην παλιά Ρώμη· οι γο-

νείς της είχαν τιμή από το βασιλιά στήν

πόλη του Αλεξάνδρου, μαζί και η Ευγε-

νία και η μητέρα της.

Κρυφά με δύο υπηρέτες έφυγε μέσα στή

νύχτα η Ευγενία. Και προσέδραμε σε κά-

ποιον Επίσκοπο, με ανδρική όψη· λούστη-

κε στο θείο Λουτρό [έλαβε το Βάπτισμα],

έκοψε την κόμη της, πήρε το όνομα Ευγέ-

νιος και τρέχει. Προς το μοναστήρι βάδιζε

κατά τον όρθρο ταχύτατα, εξάσκησε κάθε

αρετή με κόπους, αγώνες, μόχθους καί

ολονύκτια ορθοστασία. Τόσο άστραψε ως

μέγας αστέρας, προστασία για τους αδελ-

φούς της μονής, πού παρακαλούσαν νά

τήν έχουν κοντά τους και να τους σκέπει·

μετά την εκδημία του ηγουμένου την πα-

ρακάλεσαν με λόγια και μεγάλη επιθυμία,

ώστε συγκατένευσε χωρίς να θέλει, με τή

βία.

Τον Ευγένιο εστόλισε λόγος τρανός καί

τόν παρουσίασε σε όλους παρίλαμπρο καί

μέγα. Η πράξη και τα λόγια του προσέλ-

κυαν όλους με τρόπο ανερμήνευτο, όπως

ο μαγνήτης τον σίδηρο, για ν απολαύ-

σουν το άρρητον κάλλος.

Αλλά η Μελανθία, με την μαύρη της

ψυχή, πού ήταν ένα με το λαό, αλλοίμονο

τό ανοσιούργημα! Μόλις είδε τον Ευγένιο

όμορφο στην όψη την κατέλαβε έρωτας

δεινός στη θέα του· άτοπη πρόφαση

πρόβαλε μακροχρόνια νόσο, και του λέει

στά κρυφά, όταν βρέθηκαν μόνοι τους. Ν

αποφύγει την αρρώστια δεν ήταν ασφα-

λώς δυνατό, [εκτός εάν αυτόν την επισκε-

πτόταν στο σπίτι της]. Και ο Ευγένιος, μέ

ραγισμένη την καρδιά, υποχώρησε από α-

πλότητα στα απατηλά λόγια της Μελανθί-

ας, όπως αρέσει στο Θεό, συγκατένευσε

[νά προσευχηθεί για να την θεραπεύσει],

χωρίς να κατανοεί το δόλο.

Μόλις το σφοδρό πάθος της Μελανθίας

άναψε σαν δαυλός τον έρωτα στην καρ-

διά της, σαν τυφλή, αφού έδιωξε τις δούλες

της, του επιτέθηκε για να σβήσει το πά-

θος της. Τον σκοπό της δεν τον πέτυχε καί

απορρίφθηκε. Τέτοια έγραψε [στόν Επαρχο]

εναντίον της Ευγενίας· ότι τάχα ο ιερός

προστάτης της τάδε μονής, εξαπατώντας

μέ δόλια λόγια αγνές γυναίκες, και εμέ-

να πλησίασε, όντας πόρνος τολμηρός.

Ο έπαρχος και πατέρας της κόρης μό-

λις το άκουσε, γεμάτος οργή, αμέσως έ-

στειλε στην μονή να καλέσουν τον Ευγέ-

νιο, ως προστάτη της Μονής, και τους Μο-

ναχούς, ως αξιοκατάκριτους και μέσα σέ

δεσμά, και ως απατεώνες ή καλύτερα ερ-

γάτες του κακού, να παρουσιαστούν στό

βήμα του διοικητή, αποφασίζει να απολο-

γηθούν σε δίκη. Μόλις παρουσιάστηκαν

οι αντίδικοι πρώτη μίλησε η Μελανθία καί

εξαπέλυε ύβρεις κατά του ιερού προστά-

τη, περιγελώντας και βρίζοντάς τον μέ

στόμφο. Και μέσα στα γεμάτα θράσος λό-

για της έβγαζε κραυγές και παρουσίαζε

στούς δικούς της δείχνοντάς τον με τό

δάχτυλό της ως δράστη της μιαρής πρά-

ξης. Τους μοναχούς τους άλλους, βιαστές

τούς ονομάζει, τρανή η φωνή της και λέει

τά παρακάτω: Ακούστε με όλοι, λέω τήν

αλήθεια. Δείξε την ανοχή σου, Δέσποτα

Παντοκράτορα!

Αλλά ο Ευγένιος αυτοστιγμεί διέρρηξε

τόν χιτώνα του και φανερώνεται με μιάς

πράγμα ανήκουστο και αλλόκοτο! Στούς

παρόντες μπροστά με παρρησία λέει· έπρε-

πε βέβαια εμείς να νιώθουμε ευχαρίστηση

μέ το να υποφέρουμε ύβρεις, γέλωτες καί

βάσανα. Για να μην γίνει όμως το μοναχικό

σχήμα αντικείμενο γέλωτος, εγώ δείχνω

ότι είμαι γυναίκα, κόρη δικαστού, αυτού

εδώ του ανθρώπου πού τώρα με δικάζει.

Μάνα μου ήταν η γυναίκα του, αυτή μέ

γέννησε. Εδώ γύρω οι υπόλοιποι αδερ-

φοί· δεν τους αποκαλώ υπηρέτες. Ενώ αυτά

έλεγε η ωραία Ευγενία όλοι έπεσαν σέ

έκσταση· ω πράγμα παράξενο! Πώς η θεία

δίκη έπεσε πάνω στην Μελανθία, ο καθέ-

νας όταν το ακούσει θα το θαυμάσει.

Ο πατέρας από τη μεριά του αμέσως

εγκατέλειψε τη φήμη και τον πλούτο του,

τή θέση την κοινωνική του και γεννάται

πάλι, με τρόπο παράξενο και διαφορετικό

[βαπτίστηκε]. Εγινε ποιμενάρχης ανθρώ-

πων πιστών της Πολης και έφθασε στό

τέλος της ζωής του, όπου έλαβε μαρτύριο

πληγωμένος από τους αικισμούς των απί-

στων του καιρού του. Μέσα σε χαρά πέτα-

ξε για τις ουράνιες μονές.

Η μάνα, το ίδιο σύντομα και αυτή, μα-

ζί με την προσφιλή της κόρη, εγκατέλει-

ψαν την ξένη χώρα και με τον πόθο τής

παλιάς κατοίκησαν σε εκείνην πάλι [στή

Ρώμη]. Βγήκε διαταγή να θυσιάσουν οι

Χριστιανοί στα είδωλα αλλιώς θα σκοτω-

θούν κακήν κακώς, αλλά η Ευγενία έ-

λαμψε μπροστά σε όλους ολοφάνερα· εί-

χε τον πόθο του Χριστού όταν την προσέ-

δεσαν με πέτρα βαριά και την έριξαν στό

νερό να πνιγεί. Απίστευτο, δεν την πεί-

ραξε το ξίφος· στο τέλος των αθλημάτων

της αποκεφαλίστηκε και μέσα σε χαρά

πέταξε προς τον ποθητό της Νυμφίο.

Πηγή: http://www.synodinresistance.org/pdfs/2009/01/06/20090106aSyn12-24EugeniaOsmar/20090106aSyn12-24EugeniaOsmar.pdf