Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με θάρρος για το Χριστό, εάν προηγουμένως δεν έχει βιώσει την αλήθεια του Χριστού
6 Δεκεμβρίου 2010
Η Αγία Βαρβάρα (4 Δεκεμβρίου)
του Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ
Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει μία από τις πλέον γνωστές αθληφόρους, την αγία Βαρβάρα. Ο βίος αν και είναι γνωστός, θα τον αναφέρουμε με συντομία. Έζησε στους χρόνους του Μαξιμιανού περί το 290 μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν Έλληνας στην καταγωγή και στη θρησκεία. Ήταν τοπάρχης στο αξίωμα και άκουγε στο όνομα Διόσκουρος. Ο πατέρας της ανακάλυψε πως η θυγατέρα του ήταν χριστιανή από το παρακάτω περιστατικό. Είχε αποφασίσει να κατασκευάσει κάποιο λουτρό στο σπίτι, το οποίο θα είχε δύο παράθυρα, αλλά η χριστιανή Βαρβάρα έδωσε εντολή να γίνουν τρία εις τύπον της Αγίας Τριάδος. Το πληροφορήθηκε ο Διόσκουρος και της ζήτησε εξηγήσεις. Η νεαρή Βαρβάρα ομολόγησε με θάρρος την πίστη της. Οι συνέπειες της ομολογίας ήταν τραγικές. Ο Διόσκουρος αποφάσισε το θάνατο της ίδιας της κόρης του. Την παρέδωσε στον έπαρχο. Από εδώ αρχίζουν τα βασανιστήρια της Αγίας. Πρώτα-πρώτα προσπάθησαν με την κολακεία να της αλλάξουν την πίστη. Ύστερα μεταχειρίστηκαν τα βασανιστήρια. Την έδειραν αλύπητα, της έκαψαν τα πλευρά, της έκοψαν τους μαστούς, την περιέφεραν γυμνή στους δρόμους, την απείλησαν, την έκλεισαν στις φυλακές και τέλος την αποκεφάλισε ο ίδιος ο πατέρας της. Ο Χριστός κατά τη διάρκεια των βασάνων της, της παρουσιάσθηκε και την ενίσχυσε με θείο φως. Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου. Ας κάνουμε μερικά σχόλια πάνω στη ζωή της.
Ξεπέρασε τη γυναικεία φύση της
Πρώτα-πρώτα ξεπέρασε τη φύση της. Ενώ στην αρχή ο διάβολος χρησιμοποίησε την Εύα, για να επηρεάσει δυσμενώς το ανθρώπινο γένος, τώρα βλέπουμε πως με τη χάρη του Θεού γυναίκες με απαλή φύση, πάνω στην ώρα της ηλικίας, με αδύνατα σώματα να νικούν εκείνον που προηγουμένως τις καταδυνάστευε, δηλ. το Σατανά
Οι μάρτυρες και μάλιστα οι γυναίκες, όσο και καλή προαίρεση κι αν είχαν, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν και να νικήσουν, εάν δεν τους ενίσχυε η χάρη του Θεού. Ο φοβερότατος θάνατος εύκολα καταφρονήθηκε και μάλιστα κι από γυναίκες. Σ’ αυτές εφαρμόσθηκε ο λόγος του Παύλου: «την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι, πολλώ γαρ μάλλον κρείσσον» (Φιλιπ. 1,23), δηλ. το να πεθάνω και να ζήσω για το Χριστό είναι προτιμότερο από την τωρινή ζωή. Οι μάρτυρες δε μισούσαν τη ζωή, αλλ’ αγαπούσαν πιο πολύ την άλλη, γι’ αυτό και ξεπέρασαν τη φύση τους.
Βίωσε τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας
Οι άγιοι βίωναν τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Θα μπορούσε η αγία Βαρβάρα να αρνηθεί τον Τριαδικό Θεό και να παραδεχθεί ένα απρόσωπο, ανώτερο ον, που θα μπορούσε κανείς να του δώσει πολλά ονόματα. Η Αγία δεν πίστευε σε μια αφηρημένη δύναμη, αλλά σε συγκεκριμένο πρόσωπο, δηλ. τον Ιησού Χριστό. Η ίδια συνήθιζε να λέγει: «η Αγία Τριάδα σαν τρισήλιο φως φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Το αισθητό φως του ηλίου, είναι δημιούργημα και εικόνα του νοητού και προσκυνητού Τρισηλίου Φωτός». Θα μπορούσε κάποιος να πει πως η Αγία είχε σαφή γνώση της δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας, γι’ αυτό και είχε σταθερό και ακλόνητο φρόνημα, φιλόχριστο ήθος, παρρησία σωστή. Οι μάρτυρες ζούσαν την αλήθεια του Χριστού, γι’ αυτό και την ομολογούσαν ακόμα και στα φρικτά βασανιστήρια. Το δόγμα και το ήθος είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με θάρρος για το Χριστό, εάν προηγουμένως δεν έχει βιώσει την αλήθεια του Χριστού.
Η μνήμη της αγίας Βαρβάρας
Οι μνήμες των μαρτύρων και μάλιστα των μεγαλομαρτύρων, όπως της αγίας Βαρβάρας, γίνονται αιτίες μεγάλης ωφέλειας για μας. Βλέποντας τα μαρτύρια των αγίων, όσοι από μας είμαστε ράθυμοι στην πνευματική ζωή, συμμαζευόμαστε. Εάν μερικοί αγωνίζονται πνευματικά, διαβάζοντας τη ζωή των μαρτύρων πιο πολύ αγωνίζονται. Αν είμαστε πτωχοί, καταλαβαίνουμε πως η φτώχια μας δε μας εμποδίζει να κερδίσουμε το Θεό. Εάν κομπάζουμε για τα πλούτη και τα χαρίσματα μας, συγκρίνοντας αυτά με τις αρετές των αγίων αντιλαμβανόμαστε πόσο στερημένοι από τα πνευματικά είμαστε. Το σπουδαιότατο μήνυμα από τις γιορτές των αγίων μαρτύρων είναι η βεβαιότητα πως εκείνο που μένει έξω από το χρόνο και τη φθορά είναι ο Χριστός και ότι όλα τα άλλα υπάρχοντα, όπως π.χ. τα πλούτη και η επίγεια ζωή, είναι παροδικά και πρόσκαιρα και ότι
