Περικλής Γκιόλιας: “Δεν ήταν τρομοκράτες οι δολοφόνοι του αδελφού μου”

Ο αδελφός του δολοφονημένου δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια μίλησε στο «ΘΕΜΑ» και στον Ανδρέα Μπελεγρή.

Τρεις μήνες μετά τη άνανδρη δολοφονία, ο αδελφός του δημοσιογράφου, μιλάει για τα κίνητρα της δολοφονικής επίθεσης, δηλώνει βέβαιος ότι οι δράστες δεν ήταν τρομοκράτες, θυμάται προσωπικές τους στιγμές και απαντάει σε όσους δεν δίστασαν να επιτεθούν στον νεκρό την επομένη της δολοφονίας.

– Εχουν περάσει τρεις μήνες από τη δολοφονία του αδελφού σου. Ποιες είναι οι σκέψεις σου;

– Δύσκολες στιγμές, ο Σωκράτης μας λείπει, λείπει στην οικογένειά του, λείπει στους φίλους του. Πραγματικά είχε πολλούς που τον αγαπούσαν. Σε τέτοιες στιγμές, όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε την πίστη μας, την εμπιστοσύνη στον Θεό και στα σχέδιά του. Τρεις μήνες μετά συνεχίζω να βιώνω την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Παρουσία που μας δίνει τη δυνατότητα να προσπερνάμε όλες τις δυσκολίες που φαντάζουν ασήκωτες για τις ανθρώπινες δυνάμεις. Πιστεύουμε στον Θεό, όχι επειδή έχουμε κάνει συμβόλαιο ότι θα ζήσουμε και θα περάσουμε καλά, αλλά επειδή βιώνουμε την ευτυχία που εκπορεύεται από τη συνύπαρξη μαζί Του. Οι σκέψεις μου πλέον είναι πολύ γαλήνιες και ειρηνικές. Εύχομαι πραγματικά ο Θεός να τους συγχωρήσει, να καταλάβουν το λάθος τους, μα πάνω απ’ όλα να μην τιμωρηθούν αθώοι.

– Πώς έμαθες την είδηση της δολοφονίας;

– Δεν είναι εύκολο να αποτυπωθούν με λόγια τέτοιες στιγμές…

– Εχεις σκεφτεί τι του είπαν τελικά εκείνη τη νύχτα και τον έπεισαν να κατέβει;

– Μου έχουν περάσει διάφορα σενάρια από το μυαλό, αλλά προσπαθώ να μην το πολυσκέφτομαι γιατί ό,τι και αν του είπανε, αν δεν επέτρεπε ο Θεός, δεν θα κατέβαινε κάτω στις 5.20 το πρωί για να συναντήσει τους δολοφόνους του. Πιστεύω όμως ότι το επέτρεψε, γιατί ο μαρτυρικός τρόπος θανάτου ήταν τελικά για τον Σωκράτη διαβατήριο αγιασμού.

– Πιστεύεις ότι ήταν τρομοκρατική επίθεση;

– Για ατύχημα, να το συζητήσω, για τρομοκρατική επίθεση, όμως, όχι. Είναι πιο πιθανό το σενάριο για μένα να πέρασαν τυχαία τρεις οπλισμένοι την ώρα που ο αδελφός μου κατέβαινε για πρωινή βόλτα και κατά λάθος να εκπυρσοκρότησαν τα όπλα παρά το σενάριο της τρομοκρατικής ενέργειας.

– Πώς κρίνεις εσύ, ένας άνθρωπος που δεν ανήκεις στη δημοσιογραφική πιάτσα, την αντίδραση ορισμένων συναδέλφων του;

– Κατ’ αρχάς ορισμένοι είχαν όντως την κλασική αντίδραση που συνηθίζεται στις «πιάτσες». Παρ’ όλα αυτά, δεν νομίζω ότι είναι ακριβές να αναφερόμαστε σε δημοσιογραφική πιάτσα όσο σε δημοσιογραφική κοινότητα, γιατί βασικό χαρακτηριστικό της κοινότητας είναι η ανάγκη των μελών της να ταυτίζονται με την άποψη των ισχυρών. Ο άνθρωπος, ως μέλος, έχει συνδέσει τη διαφωνία με την περιθωριοποίηση που δεν μπορεί να αποδεχτεί ως κοινωνικό ον. Γι’ αυτό είναι δύσκολο για κάποιον να πάει κόντρα στο ρεύμα. Και σε αυτό το σημείο υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι: ή επιλέγεις να πορευτείς με τη δύναμη της εξουσίας, εξαπατώντας ουσιαστικά τον εαυτό σου, ή υψώνεις ανάστημα, αντιστέκεσαι και ακολουθείς τον δρόμο της αλήθειας σου. Συνήθως, τέτοιοι κλειστοί χώροι, όταν αντιμετωπίζουν περίοδο αταξίας, στοχοποιούν τον περιθωριοποιημένο, αυτόν δηλαδή που δεν υπακούει στο «σύστημα», και ομόψυχα πλέον τον μετατρέπουν σε αποδιοπομπαίο τράγο, στην προσπάθεια να επαναφέρουν την τάξη στην κοινότητά τους. Οι υπόλοιποι,

φοβούμενοι την περιθωριοποίησή τους, έχουν την ανάγκη να ταυτιστούν αμέσως με τη θυματοποίηση του αποδιοπομπαίου τράγου και θα το κάνουν αυτό πείθοντας τον εαυτό τους με εικασίες, ενδείξεις ή ακόμα και με ψευτοαίτια. Ο ανταγωνισμός μετέτρεψε τον Σωκράτη από «θαυμαστό μέλος» σε «κατ’ εξοχήν εμπόδιο», με συνέπεια μιμητικά και μεταδοτικά πλέον ο συμπαθής και ικανότατος δημοσιογράφος να πάρει τη θέση του αντιπάλου και ο θαυμασμός να αντικατασταθεί από ζήλια, φθόνο και τελικά απάνθρωπη βία για εκδίκηση. Ο Σωκράτης ήταν καθαρός και αθώος και αυτή η αθωότητα δεν του επέτρεψε να αντιληφθεί την επικινδυνότητα αυτής της περιθωριοποίησης. Σήμερα η σιγή που υπάρχει γύρω από το θέμα του Σωκράτη είναι και αυτή αποτέλεσμα της αποχαύνωσης που επικρατεί στον χώρο.

– Είχε γίνει ποτέ κάτι που τον ανησύχησε; Σου είχε πει ποτέ ότι φοβάται κάποιον;

– Σε λογικό πλαίσιο είχε εκφράσει ακόμα και δημοσίως κάποιες ανησυχίες, αλλά ουσιαστικά δεν ήταν ο τύπος του ανθρώπου που φοβόταν και, πολύ περισσότερο, δεν υπήρχε περίπτωση να δειλιάσει μπροστά σε οποιαδήποτε απειλή. Επί της ουσίας, όμως, όταν δεν σε φοβίζει ο θάνατος, δύσκολα θα σε φοβίσει κάτι άλλο και δεν νοείται ο χριστιανός να φοβάται τον θάνατο! Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη, θα πω ότι ο αυθεντικός χριστιανός «ελπίζει στον Θεό, φοβάται τον Θεό, είναι ελεύθερος».

– Εσύ έγραφες στο troktiko;

– Ενημερωνόμουν από αυτό, λίγες φορές μάλιστα είχα στείλει και εγώ κείμενα, όπως έστελναν, φαντάζομαι, και χιλιάδες άλλοι, αλλά δεν είχα τη δυνατότητα (άλλωστε δεν είναι και η δουλειά μου) και τον χρόνο να γράψω. Στο μόνο που μπορώ να πω ότι συνέβαλα, στις αρχές του 2009, όταν πλέον είχε γίνει πολύ δημοφιλές, ήταν η διεκπεραίωση της εμπορικής κατοχύρωσης του ονόματος troktiko, μια και ο Σωκράτης ήταν εκτός από τις λογικές της αγοράς και δεν είχε μπει στη διαδικασία να το κατοχυρώσει.

– Πιστεύεις ότι ήταν λάθος το troktiko;

– Σε καμία περίπτωση δεν ήταν λάθος. Ισα-ίσα, θα εξελισσόταν σε κάτι πολύ δυνατό στο μέλλον.

– Στην οικογένειά σου αισθανθήκατε ότι έγινε μια προσπάθεια σπίλωσης;

– Κατ’ αρχάς, η όποια προσπάθεια στηρίχθηκε ως επί το πλείστον στα παιδαριώδη «επιχειρήματα» του «νομίζω, εικάζω, φαντάζομαι», της προκήρυξης, και κατά δεύτερον έχω να πω ότι ο χρόνος, εκτός από καλός γιατρός, είναι και πολύ καλός δικηγόρος και συνηγορεί πάντα υπέρ του καλού, του σωστού και του δίκαιου. Εχω εμπιστοσύνη στον «συνήγορό» μας, και είμαι σίγουρος πως όπως και στο παρελθόν έτσι και στο μέλλον σε

οποιαδήποτε επικοινωνιακή δίκη που κάποιοι ίσως επιχειρήσουν να στήσουν θα μας υπερασπιστεί και θα μας δικαιώσει.

– Η σύζυγός του η Αδαμαντία πώς είναι;

– Οι στιγμές, όπως μπορεί ο καθένας να καταλάβει, είναι δύσκολες…

– Τι είναι αυτό που σου έρχεται στο μυαλό πιο πολύ από αυτόν;

– Ο Σωκράτης ήταν γεννημένος μαχητής και στα δύσκολα ήταν πάντα δίπλα σε όποιον αντιμετώπιζε πρόβλημα. Εμείς, ίσως και λόγω της μικρής διαφοράς ηλικίας που είχαμε, μεγαλώσαμε σχεδόν σαν δίδυμοι και στη μνήμη μου θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένη η δεκαετία του ’80, όταν αλωνίζαμε, ονειρευόμασταν και στοχεύαμε μαζί.

– Εχεις να πεις κάτι για την Πολιτεία;

– Στην επίσημη πολιτεία, γενικότερα, θα ήθελα να δώσω μία μόνο συμβουλή: είναι φρόνιμο για τους εκάστοτε φορείς της εξουσίας να μην ξεγελιούνται από την υπομονή του κόσμου.

– Τι σκοπό έχει το site που δημιούργησες, το sokratisgiolias.gr;

– Ουσιαστικά είναι ένα δημόσιο μνημόσυνο που είχαμε χρέος απέναντι στον Σωκράτη να το κάνουμε, για να μπορούν όσοι φίλοι του επιθυμούν να μάθουν περισσότερα πράγματα για τη ζωή του, να έχουν πρόσβαση σε αρχειακό υλικό από όλες τις περιόδους της ζωής του, όπως και να μαθαίνουν νέα για οποιαδήποτε ενέργεια στο μέλλον θα τον αφορά.

– Τι άλλο σχεδιάζεις να κάνεις;

– Ο σύλλογος κλασικού αθλητισμού «Σωκράτης Γκιόλιας» είναι η πρώτη ενέργεια που κάνουμε για να τιμήσουμε την καθολικά παραδεκτή από τον χώρο του στίβου ανεκτίμητη προσφορά του στο άθλημα που τόσο αγάπησε.

WWW.SOKRATISGIOLIAS.GR

Μια ιστοσελίδα γεμάτη μνήμες και αλήθειες

Τα παιδικά χρόνια

«Η διαβίωση μόνο εύκολη δεν ήταν. Τα πρώτα χρόνια δεν υπήρχε στο σπίτι ούτε ρεύμα ούτε θέρμανση και πολλές ήταν οι φορές που το τραπέζι δεν διέθετε ούτε καν τα στοιχειώδη. Οι συνθήκες ήταν σκληρές, αλλά όλα τα αδέλφια τις αντιμετώπιζαν με

ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ. Πολλές φορές, μάλιστα, ο αυτοσαρκασμός ήταν το αντίδοτο στα προβλήματά τους!».

Χαρούμενες στιγμές μιας δύσκολης εποχής

«Ενα περιστατικό ενδεικτικό της εποχής εκείνης ήταν στις Αποκριές του 1982, όταν ο Σωκράτης, η Ευαγγελία και ο μικρότερος Περικλής τριγύριζαν στο κέντρο της Αθήνας για να πουλήσουν σκόρδα. Κατέληξαν στο πολυκατάστημα “Μινιόν”, όπου γινόταν αποκριάτικος διαγωνισμός! Με όπλο την ευρηματικότητά τους δήλωσαν συμμετοχή και κέρδισαν βραβείο για τη φορεσιά τους! Είχαν ντυθεί έμποροι… σκόρδων!».

Το troktiko

«Από τον Δεκέμβριο του 2007 μέσα από το troktiko.blogspot.com καταφέρνει ουσιαστικά να κάνει πράξη το όραμά του για αδέσμευτη ενημέρωση και ελευθερία λόγου. Ως οραματιστής και δημιουργός της ιδέας ενός ανεξάρτητου Μέσου που θα μπορεί να ενημερώνει τον κόσμο με αξιοπρέπεια αλλά και σάτιρα, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, έκανε συνήθεια τη διαδικτυακή ενημέρωση».

Τιμές μετά θάνατον

«Ο ΠΣΑΤ καθιέρωσε βραβείο “Σωκράτη Γκιόλια” για το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού στίβου. Επίσης στο πλαίσιο της διεθνούς συνάντησης στίβου παίδων – κορασίδων στη Λάρνακα, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, η ΚΟΕΑΣ (Κυπριακή Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Αθλητισμού Στίβου) αθλοθέτησε βραβεία “Σωκράτης Γκιόλιας” για τον καλύτερο αθλητή και την καλύτερη αθλήτρια». Την ημέρα που συμπληρώνονταν τρεις μήνες από τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, στις 19 Οκτωβρίου, «ανέβηκε» στο Διαδίκτυο η ιστοσελίδα που επιμελούνταν καιρό τώρα ο Περικλής Γκιόλιας μαζί με συνεργάτες του δολοφονημένου δημοσιογράφου και blogger. Ο αδελφός του Νίκος έγραψε ένα τραγούδι για τον αδελφό του, το βιντεοκλίπ του οποίου μπορεί κανείς να το δει στην ιστοσελίδα, και το έχει αφιερώσει στη σύζυγό του Αδαμαντία. Πολλοί συνεργάτες και φίλοι του Σωκράτη Γκιόλια υπογράφουν άρθρα που περιγράφουν προσωπικές στιγμές με τον δημοσιογράφο. Ανάμεσα σε αυτούς ο Μάνος Κακλαμάνος, η Σεμίνα Διγενή, η Φανή Χαλκιά, ο Κώστας Κουκοδήμος, αλλά και τα παιδιά του δημοφιλούς blog troktiko. Επιπλέον, ο επισκέπτης μπορεί να διαβάσει άγνωστες στιγμές από τη ζωή του δολοφονημένου δημοσιογράφου, από τις οποίες επιλέξαμε και σας μεταφέρουμε μερικές.

Πηγή: http://trelogiannis.blogspot.com/2010/11/blog-post_645.html